Κάλπες στη ΝΔ

Η εκλογή νέου προέδρου της ΝΔ κινδυνεύει να καταντήσει ένα γελοίο γεγονός με φαινομενική σοβαρότητα, αν γίνει από τη βάση. Αν βγει πρόεδρος με καταστατικές συνθήκες, μπορεί να υπάρξει ισορροπία και στο πολιτικό σύστημα.
Είναι λάθος να επιλέγεται ο πρόεδρος μ’ αυτόν τον τρόπο, σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία, γιατί ενδέχεται να διχασθεί η κοινή γνώμη με άσχημα αποτελέσματα.
Αυτό το οπερετικό σχέδιο εφαρμόσθηκε το 2007 στο ΠΑΣΟΚ, το 2009 στη ΝΔ και πάει να επαναληφθεί και τώρα. Πρόκειται περί ψευδεπίγραφης δημοκρατικότητας τη στιγμή που μπορεί να ψηφίσει ο οιοσδήποτε με ένα δίευρω, που δεν θα είναι μέλος, ούτε θα ’χει σχέση με το κόμμα ή θα ’ναι όργανο, που θα χαλάει δίευρα από κέντρο σε κέντρο.
Αυτό δεν είναι δημοκρατία. Οι αρχηγοί βγαίνουν απ’ τα διαπιστευμένα όργανα του κόμματος. Η ΝΔ έχει προς τα δεξιά της τους ΑΝ.ΕΛ. και τη Χ.Α. και προς τ’ αριστερά της το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Απ’ αυτούς προσδοκά να ενδυναμωθεί.
Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται να ’χει αρχηγό… εκλεγμένο δημοκρατικά. Αν δεν είναι ο Μεϊμαράκης απέναντι στον Κυριάκο, κάποιος άλλος θα βρεθεί, ίσως και ο Δένδιας.
Πάντως αν κατέβουν πολλοί υποψήφιοι, το πράγμα θα καταντήσει αστείο, για να ’χουν οι δημοσιογράφοι να σχολιάζουν και οι γελοιογράφοι να σατιρίζουν.
Πολλοί βλέπουν ότι υπάρχει το παλιό, υπάρχει και το καινούργιο και μπαίνουν στο δίλημμα, ποιο ν’ ακολουθήσουν. Διότι για τη διαδοχή επιθυμούν να λάβουν μέρος οι αποτυχόντες του παρελθόντος, βάζοντας μπροστά τους νέους Καραμανλικούς, Μητσοτάκηδες και Σαμαρικούς. Αυτοί οι βαρώνοι δεν αντιλαμβάνονται ότι εξαιτίας τους η δεξιά κινδυνεύει να φυλλορροήσει, όταν δεν εννοούν, ν’ απαγκιστρωθούν και ο καθ’ ένας τους, που έχει σαν επάγγελμα την πολιτική, θέλει τον δικό του υποψήφιο.
Για να ζωντανέψει η ΝΔ έχει ανάγκη από έναν αρχηγό με πεντακάθαρο πρόσωπο, να διαθέτει κύρος και αναγνωρισιμότητα, που να κοιτάξει στα μάτια την κοινωνία από χαμηλά, να γίνει “αντιτσίπρας”, ισχυρός αρχηγός της αντιπολίτευσης στις δύσκολες χρονιές που θα ’ρθουν. Τα μικρά κόμματα δεν θα επιζήσουν. Θα απορροφηθούν απ’ τα πλησιέστερα ιδεολογικώς μεγαλύτερά τους. Ο πολυκομματισμός δεν φτουράει στην Ελλάδα και πολύ γρήγορα, ίσως, επανέλθουμε στον δικομματισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα παρασύρει κοντά του συγγενικά κομματίδια και η ΝΔ, αν καταφέρει ν’ αφομοιώσει ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, θα μεταβληθεί σε κεντροδεξιό σχηματισμό.
Ποιος θα επιστρατευθεί να ηγηθεί αυτής της παράταξης, να εξασφαλίσει νέα πορεία, ενότητα και άνοιγμα στις δυνάμεις του κέντρου; Ο πολύπειρος Μεϊμαράκης γνωρίζει ότι υπάρχει η “σκληρή δεξιά πτέρυγα” μέσα στη ΝΔ ταυτισμένη με τον Σαμαρά, η οποία τον ανεχόταν αναγκαστικά, αν δεν τον υπονόμευε. Ξέρει ότι πριν αναλάβει προσωρινός πρόεδρος, η δυναμικότητα της ΝΔ είχε πέσει στο 15% και ότι το 27,8% τον Ιανουάριο και το 28,1% τον Σεπτέμβριο στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις οφείλεται στις δικές του δραστηριότητες.
Ο κ. Μεϊμαράκης δεν θα μπορούσε να πιάσει περισσότερα ποσοστά. Αν επρόκειτο ν’ ανέβει, θα φαινόταν τώρα. Εφ’ όσον παραμείνει η ηγεσία ως έχει και δεν περάσει σε νεότερες γενιές, αποκλειομένων των γόνων “οικογενειών”, κινδυνεύει το κόμμα να πασοκοποιηθεί.
Η κατάσταση δεν είναι ίδια, όπως παλιά. Οι νέοι έχουν διαφοροποιηθεί, δεν δραστηριοποιούνται στα κόμματα να βρουν δουλειά, ούτε συγκινούνται από εξαγγελίες, διότι έχουν κατανοήσει ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα και οι πολιτικοί παλαιάς κοπής είναι ανίκανοι πλέον να παράγουν πολιτική, αφού στις προσπάθειές τους μέχρι τώρα απέτυχαν.