Καλύτερα στο νοίκι παρά… στην κάσα

Μπήκαν στο αυτοκίνητο, γελούσαν, έφτασαν στην παραλιακή, είχαν περάσει όμορφα στο εστιατόριο όπου είχαν γευματίσει και ο ενθουσιασμός ερωτοτρόπησε με την υπερβολή και τον εντυπωσιασμό.
Το πόδι καρφώθηκε στο γκάζι και το άσπρο τζιπ, φυσούσε με ταχύτητα σε έναν δρόμο καρμανιόλα, σε έναν ασφαλτοτάπητα με μία χάραξη η οποία ομολογουμένως δεν προσφέρεται για κόντρες, εφέ ταχύτητας και ξερολιάσεις…
Θρήνος, ναι. Δύο νέα πλάσματα με γονείς που σήμερα τρέμουν από την ανημποριά να καταλάβουν το γιατί.
19 ετών ο οδηγός, 19 ετών η συνεπιβάτιδα στο πίσω από τον οδηγό κάθισμα. Νεκροί κι οι δύο. Δεν έμεινε τίποτα που να θυμίζει αυτοκίνητο.
Οι δύο φίλοι τους και εκείνοι τραυματισμένοι ο ένας μάλιστα βαριά. Τι φταίει… Ποιος δίνει το δικαίωμα για τέρμα γκάζι;;; Τι οδηγεί την εφηβεία και τα νιάτα στην αδικαιολόγητη απόφαση περί ζωής ή θανάτου;;;
Ποιος ρώτησε τους γονείς αν έχουν δύναμη να αντέξουν το μετά;;; Τι κερδίζει ο τιμονιέρης 19χρονος με το χάρισμα της απερισκεψίας και πόσους μεταφέρει ο Βαρκάρης Χάρων που ήταν ο γιος του Ερέβους και της Νύκτας.
Αυτός που κουβαλούσε τις ψυχές των νεκρών στον Άδη και κρατούσε στα χείλη του, τον οβολό που πρόσφεραν οι συγγενείς του νεκρού.
Γιατί τέτοια καπρίτσια να μην μπορεί ουδείς υπεύθυνος να τα δαμάσει;;; Δεν αντέχεται Ρε τέτοιο μακελειό… Δεν μπορούμε να το προσπερνάμε έτσι απλά ως να πρόκειται για μία απλή παρεξήγηση μεταξύ ζωής και θανάτου, μεταξύ αριθμών τυπωμένων πάνω στο Κοντέρ.
Πού τα πας τα παιδιά ρε φίλε; Με ποια δικαιοδοσία τους λες, μέχρι εδώ ήταν, τώρα κλείστε τα μάτια σας και μπείτε στον υγρό και σκοτεινό κόσμο της λησμονιάς… Αφαίρεσέ τους πολιτεία τα διπλώματα. Σκίσε τα σε λωρίδες… Κόψε στα χίλια κομμάτια τα αυτοκίνητα της υπερβολής τους.
Δήμευσε τα σπίτια πολιτεία, κατάσχεσε τα υπάρχοντά τους, πάρτους τα περιουσιακά στοιχεία όλων όσων με 100 με 150 και 200 χιλιόμετρα μπορούν να υπάρχουν, κρατώντας ένα τιμόνι σε δρόμους, ελισσόμενοι ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους που κρατούν την αναπνοή τους…
Καλύτερα στο νοίκι παρά στην κάσα. Φτάνει πια.