Καμπανάκι

Δανείζομαι μια φράση γι’ αυτό που ζούμε στα Χανιά: «Και το χρυσό καμπανάκι κακόηχο είναι».
Είναι στ’ αλήθεια τόσο κακόηχα αυτά που λένε. Γι’ αυτό μας επιβάλλουν την ολική ψευδαίσθηση. Το ένα μετά το άλλο τα μεγάλα έργα της πόλης καθυστερούν.
Οι απαντήσεις τους είναι ασαφείς, διφορούμενες, κάτι σαν τη Μελόνι που “καίγεται” για το ύψος των επιτοκίων της Ιταλίας.
Οι λέξεις τους κρύβουν τη μισή αλήθεια, την άλλη μισή τη βλέπετε με τα μάτια σας, αν περάσετε έξω από τα ιστορικά τοπόσημα της πόλης των Χανίων. Και το χρυσό καμπανάκι… που καλεί τους φίλους και τους “πιστούς” της “μυροβόλου” δημοτικής Αρχής συνεχίζει να χτυπά.
Συνέχεια πια με σταματούν στον δρόμο απλοί Χανιώτες και μου λένε: «δες πως κατάντησε το ένα, δες πως κατάντησε το άλλο». Μια αέναη τραγικοκωμωδία.
Εντάξει το καταλάβαμε. Διαχειρίζονται τον χρόνο σαν σκεύη του χρόνου στο ίντερνετ.