Ωδικά πουλιά που έρχονται στην Κρήτη την Άνοιξη και φεύγουν το Φθινόπωρο, είναι τα καναρίνια.
Οι σπίνοι, χρυσοκίτρινοι με λίγο καφέ χρώμα και οι φλώροι, ολοκίτρινοι με λίγο χρυσόχρωμα.
Σπάνια θα δούμε καναρίνια στην ύπαιθρο. Ζουν κυρίως αιχμαλωτισμένα σε κλουβιά για το μελωδικό τους κελάηδημα. Τρέφονται κυρίως με σπόρους (καναβούρι).
Το θηλυκό γεννάει και στην αιχμαλωσία, δύο αβγά, τα οποία κλωσάει για 10 μέρες. Οι νεοσσοί μετά την εκκόλαψη τρέφονται από τους γονείς και σε 15 μέρες είναι έτοιμοι να πετάξουν.
Θέλουν δικό τους κλουβί. Το κελάηδημα των καναρινιών ακούγεται πολλές φορές και σε απόσταση 500 μέτρων.
Ο Αποστόλης ο Ντουκάκης, ένας πάρα πολύ καλός γιατρός, είχε στο ιατρείο του απέναντι από το Ωδείο πάνω από δέκα κλουβιά με καναρίνια.
Στο γονικό μου στο Μετόχι Μενεκλέρι των Περιβολίων, υπήρχαν επίσης πολλά κλουβιά με καναρίνια.
ΚΑΡΔΕΡΙΝΕΣ
Οι καρδερίνες κοινώς ζιγαρδέλια έρχονται στην Κρήτη την Άνοιξη. Ζουν πολλά μαζί. Το σμάρι μπορεί να είναι και μέχρι 30 ζιγαρδέλια. Φτιάχνουν φωλιές σε χαμηλά δέντρα και θάμνους.
Τρέφονται κυρίως από σποράκια φυτών ή και μικρά έντομα. Κάθε πρωί που ξεχύνονται στους κλώνους για τροφή, αρχίζουν και το κελάηδημα. Είναι μια πανδαισία ήχων. Μοιάζει σαν φωνητική ορχήστρα. Το θηλυκό γεννά 2 αβγά κάθε φορά τα κλωσάει για 10 μέρες και τα νεαρά ζιγαρδέλια είναι έτοιμα να πετάξουν σε άλλες 10 μέρες. Τότε το σμάρι σχεδόν διπλασιάζεται.
Λίγοι νεαροί -ευτυχώς- κυνηγούν να αιχμαλωτίσουν ζιγαρδέλια με “ξόβεργες” δηλαδή βέργες που έχουν πάνω κόλλα. Όταν το ζιγαρδέλι καθίσει στην ξόβεργα δεν μπορεί να πετάξει και αιχμαλωτίζεται. Οι νεαροί τα πουλούν ως Ωδικά πουλιά. Οι καρδερίνες – ζιγαρδέλια φεύγουν το Φθινόπωρο για να ξανάρθουν την επόμενη Άνοιξη.
