Kάνε το καλό

Το καλό μπορείς να το κάνεις μ’ έναν τρόπο, ενώ το κακό με πολλούς και διάφορους.
Επιπλέον δεν είναι καθόλου εύκολο να κάνεις το καλό. Και η ανταμοιβή σου γι’ αυτό έχει την «κακή συνήθεια» να αργεί. Αντίθετα, το κακό σε ανταμείβει αμέσως. Αμφιβάλλετε; Ρίξτε μια ματιά γύρω σας.
Προσπαθείς να στήσεις μια σωστή επιχείρηση. Θέλεις τεράστια προσπάθεια και επί μεγάλο χρονικό διάστημα έως ότου επιβεβαιωθεί το καλό. Η ίδια επιχείρηση για να καταστραφεί απαιτεί ελάχιστο χρόνο, ελάχιστη προσπάθεια και όχι ιδιαίτερη μελέτη. Αυτό μπορούμε να το δούμε σε κάθε μας κίνηση, σε κάθε μας σχεδιασμό, σε κάθε υλοποίηση ονείρου μας.
Άλλωστε η εξέλιξη της χώρας μας τις τελευταίες δεκαετίες καθώς και η παγκόσμια πορεία της ανθρωπότητας επιβεβαιώνουν εύκολα την εξέλιξη του καλού και του κακού.
Για να στηθούν επιχειρήσεις υγιείς στη χώρα μας υπήρχε προσπάθεια χρόνων και χρόνων. Και χρειάστηκε ελάχιστο χρονικό διάστημα για να κλείσουν ή να μετακομίσουν αλλού. Λίγος χρόνος, μικρή προσπάθεια για να διαλυθεί το καλό χρόνων και μία προσπάθεια πολλών ανθρώπων που βοηθούσε πολλούς.
Και μια ματιά στο παγκόσμιο γίγνεσθαι μας βεβαιώνει ότι το κακό είναι υπόθεση μιας στιγμής. Μια βόμβα καταστρέφει προσπάθειες πολλών ανθρώπων για το καλό (σπίτια, νοσοκομεία, εργοστάσια) και δημιουργεί το κακό με τάχα άμεση ανταμοιβή. Ποια ανταμοιβή εννοούμε;
Διότι στη Λιβύη, στο Ιράκ, στη Συρία, στην Γιουγκοσλαβία και αλλού, ο κόσμος ζούσε καλά με τις δυνατότητες που του έδινε ο τόπος του. Το καλό του κάθε λαού όμως ήρθε σε σύγκρουση με τα συμφέροντα άλλων κρατών πιο ισχυρών στρατιωτικά κι έτσι σε μικρό χρονικό διάστημα το καλό χάθηκε στο «όνομα του καλού» τάχα. Στο όνομα της δημοκρατίας στη μία περίπτωση, της καταπίεσης τάχα του λαού στην άλλη και πάντα με κάποια τάχα αληθοφανή δικαιολογία, καταστράφηκε το καλό. Μάλιστα το κακό πέρα από την εξάλειψη του καλού έφερε περισσότερο κακό στους λαούς, αλλά γι’ αυτό κανένας δεν μιλά. Δεν υπάρχει δικαιολογία, τι θα μπορούσαν να πουν.
Η σημερινή κατάσταση στην πατρίδα μας, αλλά και στην Ευρώπη, έρχεται να επιβεβαιώσει την πάλη του καλού με το κακό. Τα 70 χρόνια με κατάσταση ειρήνης και προσπάθειας για το καλό, για τη βελτίωση της ζωής των λαών καταστρέφονται μέσα σ’ έναν χρόνο με το στημένο μεταναστευτικό. Και λέω στημένο διότι από όλους αυτούς που μετακινούνται προς την Ευρώπη μέσω της πατρίδας μας ούτε οι μισοί δεν είναι από εμπόλεμες περιοχές. Ανήκουν σε 80 χώρες και «ωθούνται» για να υλοποιηθεί κάποιο σχέδιο.
Και στη χώρα μας διαπιστώνουμε τώρα μια καθημερινή μάχη του καλού με το κακό. Οι εκάστοτε κυβερνώντες προσπαθούν να κάνουν τη ζωή του λαού κακή, δύσκολη, δημιουργώντας φόβο, ανασφάλεια, πανικό κάποιες φορές, με δημιουργία γεγονότων και αποφάσεων σε καθημερινή σχεδόν βάση.
Στην αντίθετη πλευρά, ο λαός, προσπαθεί να ξεπεράσει να προβλήματα που καθημερινά του δημιουργούνται και ταυτόχρονα να δείξει και δείχνει την ανθρωπιά του και προς τους Έλληνες που υποφέρουν, αλλά και προς του αλλοδαπούς που μας έρχονται, παρά το ρίσκο του όποιου κινδύνου μπορεί να δημιουργηθεί την επόμενη στιγμή. Μεγάλο μέρος του λαού δείχνει την ανθρωπιά του προσπαθώντας να δώσει ένα μάθημα στους κυβερνώντες και στη χώρα και στην υπόλοιπη Ευρώπη αλλά και παγκόσμια.
Το ποιοι παίρνουν το μάθημα του καλού, της ανθρωπιάς, είναι θέμα προς προβληματισμό, διότι διαπιστώνουμε καθημερινά ότι το καλό και η ανθρωπιά παγκόσμια, είναι είδος προς εξάλειψη. Να γιατί πολλοί απορούν για την στάση μας, για τη δράση μας, για τις αντοχές μας, για το χαμόγελό μας παρά τα δεινά που μας εφαρμόζουν. Να πια είναι η ουσιαστική διαφορά του Ελληνα.
Πώς νομίζετε ότι έχει δημιουργηθεί αυτή η φρικτή παγκόσμια κατάσταση;
Το κακό, το αρνητικό προελαύνει απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη. Ο ίδιος ο πλανήτης δεν μπορεί να βοηθήσει πλέον τους κατοίκους του διότι κι αυτός έχει καταληφθεί από την αρνητικότητα, το κακό. Εχει δηλητηριαστεί από τις πράξεις του ανθρώπου και προσπαθεί να απεγκλωβιστεί και να θεραπευτεί. Προς το παρόν οι προσπάθειές του είναι ήπιες και δεν κάνουν μεγάλη ζημιά στην ανθρωπότητα, αλλά αν δεν βελτιωθεί η υγεία του πλανήτη Γη, θα υπάρξουν και πιο βίαιες αντιδράσεις θεραπείας, όπως σεισμοί, κατακλυσμοί κ.λπ.
Τότε θα παραπονιόμαστε σε ποιόν και για ποιόν. Για τον εαυτό μας, που δηλητηριάσαμε το σπίτι μας και δεν μπορούμε πλέον να κατοικήσουμε; Ή μήπως θα βρούμε θύματα σ’ όλους τους άλλους εκτός από τους εαυτού μας.
Η ευθύνη είναι και ατομική και ομαδική. Έχουμε μεγάλη ευθύνη λοιπόν όσον αφορά την ατομική μας ευθύνη στην προσπάθεια για το καλό και στην αποφυγή του κακού. Το καλό συμβαδίζει με την υπομονή, τις αξίες, τη δουλειά, τη μεγάλη προσπάθεια, σε αντίθεση με το κακό που έχει άμεσα αποτελέσματα χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
Εύκολο να γκρεμίσεις ένα σπίτι, αλλά δύσκολο να το κτίσεις. Αξία όμως έχει να το κτίσεις.