“Κόκκινη κάρτα” στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης που αδυνατεί να συγκρατήσει το κύμα ακρίβειας που πλήττει (και) τη χώρα μας, έβγαλαν χθες χιλιάδες διαδηλωτές στα Χανιά και σε όλη την Ελλάδα.
Κι όμως, αυτόν τον καθημερινό βραχνά εκατομμυρίων Ελλήνων, την πρακτική αδυναμία των νοικοκυριών να εξασφαλίσουν τα βασικά προς το ζειν, δεν βρέθηκε ένας να την… κρυφακούσει.
Βλέπετε, η πολιτική συζήτηση, σε κεντρικό τουλάχιστον επίπεδο, δείχνει να… εγκλωβίζεται μεταξύ των γραμμών της μεγάλης περιοχής του ιστορικού γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, την ώρα που -χωρίς υπερβολή- η πλειοψηφία των στελεχών κομμάτων της αντιπολίτευσης δείχνει να παρακαλά να συμπεριληφθεί σε μια λίστα παρακολουθούμενων!
Το ’φεραν έτσι η μοίρα και τα χρόνια, που τα 15 λεπτά δημοσιότητας που λογάριαζε ο Άντι Γουόρχολ για τον καθένα μας στο τεφτέρι του, να εξαργυρώνονται μέσα από την ονοματολογία του “Predator”. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το πολιτικό προσωπικό της χώρας που σπεύδει να σηκώσει παντιέρα απέναντι στους ωτακουστές.
Εν ολίγοις, το μεγάλο κρίμα για την κοινωνία δεν είναι ούτε τα παράσιτα στο κινητό του όποιου πολιτικού, ούτε ο πόνος του κάθε μεγαλοεπιχειρηματία για τα χατίρια που δεν του γίνονται. Σπεύδει άλλωστε η αξιωματική αντιπολίτευση να σταθεί στο πλευρό του. Ίσως να ’ναι κι αυτός ένας μεταμοντέρνος ρεφορμισμός…
Το μεγάλο κρίμα είναι, ότι κανένα από τα μεγάλα κόμματα δεν δείχνει να κρυφακούει όσα συζητούνται μέσα στα σπίτια των Ελλήνων.
Τα αδιέξοδα για τους απλήρωτους λογαριασμούς, τα βερεσέδια, τα χρέη, η λίστα με τα “θέλω” που πνίγει η ακρίβεια.
Κι όμως, αυτή η πραγματικότητα είναι που θα κρίνει τις εκλογές, όποτε αυτές γίνουν.
Αυτό βασανίζει τους Έλληνες, γι’ αυτό διαδήλωσαν χθες με τέτοιο δυναμισμό. Όποιος δεν το καταλαβαίνει ας πατήσει το μηδέν…