Κανένα νοικοκυριό χωρίς ρεύμα ή δηλώσεις για το θεαθήναι;

Μάλλον θολή είναι η εικόνα για τα φτωχά νοικοκυριά που έχουν στην κυβέρνηση.  Παρά το γεγονός ότι η φτώχεια έχει ξεπεράσει κάθε επιτρεπτό όριο, πέραν του γεγονότος ότι τα θλιβερά περιστατικά με την απώλεια ζωών σε οικογένειες που από καιρό έχει κοπεί το ρεύμα αυξάνονται αλματωδώς, έρχεται τώρα και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης να δώσει το παρόν με βαρύγδουπες δηλώσεις για την δήθεν επείγουσα προστατευτική ομπρέλα του κράτους.
Πράγματι, ο Ευάγγελος  Βενιζέλος  άστραψε και βρόντηξε με την περίφημη δήλωσή του ότι «η κυβέρνηση έχει ολοκληρωμένη παρέμβαση ώστε κανένα νοικοκυριό στην Ελλάδα να μη μείνει χωρίς ρεύμα». Πρόκειται για δήλωση – βόμβα σε μια εποχή που η υλική στέρηση είναι το μαύρο στίγμα της ελληνικής κοινωνίας  και τα δεινά των Ελλήνων εις ότι αφορά τον οικονομικό τομέα  αυξάνονται με ασύλληπτους ρυθμούς.
Τα στοιχεία για την φτώχεια είναι χαρακτηριστικά, καθώς οι εκτιμήσεις για την επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης που αφορούν το δείκτη φτώχειας  είναι αποκαλυπτικά. Σύμφωνα με τους δείκτες της Eurostat, η φτώχεια αυξήθηκε στην Ελλάδα από 20,1% το 2008 σε 35,8% το 2011.  Το δε 2012 και ’13 τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η φτώχεια αυξήθηκε κατά 11 ποσοστιαίες μονάδες σε έναν μόλις χρόνο, από το 2010 στο 2011. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις για το χάσμα και βάθος φτώχειας, το οποίο αποτυπώνει το πόσο απέχουν οι φτωχοί από το κατώφλι φτώχειας, 1 στους 2 φτωχούς είχε το 2011 διαθέσιμο μηνιαίο ισοδύναμο εισόδημα μικρότερο από 334 ευρώ. Μέσα σε έναν μόλις χρόνο, από το 2010 στο 2011, το διαθέσιμο μηνιαίο ισοδύναμο εισόδημα των ατόμων που βρίσκονται στο μέσο της εισοδηματικής κατανομής έπεσε από 915 σε 793 ευρώ.
Παρά λοιπόν αυτά τα στοιχεία – καταπέλτη, παρά το γεγονός ότι τα φτωχά νοικοκυριά στην χώρα έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σε κοινή γραμμή με τον πρωθυπουργό αποπειράται να ωραιοποιήσει την εικόνα του κυβερνητικού έργου, αδιαφορώντας σχεδόν για την ωμή πραγματικότητα. Το ερώτημα είναι: Εχουν καταγράψει στην κυβέρνηση τα αμέτρητα φτωχά νοικοκυριά που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας;
Εχουν λάβει κάποια μέτρα για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών όπως αυτή που περνά η χώρα μας εδώ και έξι χρόνια; Μήπως όλες αυτές οι υποσχέσεις δεν είναι τίποτε άλλο πέραν των καθιερωμένων ρητών για κατευνασμό της αγανάκτησης του πληθυσμού, που βλέπει το μέλλον του να βυθίζεται στο σκοτάδι;
Λέει λοιπόν ο κ. Βενιζέλος ότι «κανένα σπίτι δεν θα μείνει χωρίς ρεύμα». Αποφασίστηκε μάλιστα και η συγκρότηση επιτροπών για να μην κόβεται το ρεύμα, μετά από σχετικές εντολές. Την στιγμή όμως που το λέει, ολοένα και περισσότερα νοικοκυριά κατεβάζουν ρολά ενώπιον των νέων μέτρων και το ρεύμα κόβεται με γοργούς ρυθμούς, παρά το γεγονός ότι τα νοικοκυριά αυτά δεν εντάσσονται στα πολύ φτωχά.  Και το ζήτημα είναι πως αυτά τα νοικοκυριά θα πρέπει να αποδείξουν πως είναι φτωχά, με χαρτιά και δικαιολογητικά. Και αν δεν ήταν μέχρι τώρα; Και αν από την μια στιγμή στην άλλη άλλαξαν τα οικονομικά τους;
Το θέμα δεν είναι τόσο απλά του στυλ: «Να τα φτωχά νοικοκυριά, μην τους κόβετε το ρεύμα!». Πολύ απλά διότι δεν είναι μόνο οι πολύ φτωχοί αλλά και από άλλες τάξεις που αδυνατούν να πληρώσουν τους υπέρογκους λογαριασμούς της Δ.Ε.Η. Η δε γραφειοκρατία θα δυσχεράνει πολλαπλώς την όλη διαδικασία. Εν ολίγοις: Σε κανένα σπίτι και για οποιονδήποτε λόγο δεν πρέπει να κόβεται το ρεύμα στις εποχές της κρίσης! Ακραίο; Ισως. Αυτό που είναι κάτι παραπάνω από φανερό είναι ότι δεν υπάρχει κανένας κρατικός σχεδιασμός και κανένα πρόγραμμα για τα πολύ φτωχά νοικοκυριά που βρίσκονται στην δεινή αυτή θέση.
Ας μην μιλήσουμε δε για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που η κατάστασή τους είναι  καθόλα απελπιστική. Το κράτος λοιπόν επιχειρεί πομπωδώς διά του αντιπροέδρου της κυβέρνησης να δείξει πως είναι παρόν και πως σκέπτεται δια των εκφραστών του τα δεινά που υφίστανται οι πολίτες. Ομως αυτού του είδους οι πρακτικές που χρησιμοποιούν, αυτά τα τεχνάσματα για να αποφευχθούν οι διαμαρτυρίες, δεν οδηγούν παρά σε νέο αδιέξοδο. Και μάλιστα όταν αυτές οι βαρύγδουπες δηλώσεις γίνονται μετά από θλιβερά περιστατικά πρόκλησης πυρκαγιών από μαγκάλια σε σπίτια και διαμερίσματα που το ρεύμα έχει κοπεί εδώ και καιρό.
Πού ήταν το κράτος μέχρι τώρα; Πού ήταν οι ευαισθητοποιημένοι άρχοντες που ενεργoποιούν δήθεν τους μηχανισμούς κρίσης σε απρόβλεπτες καταστάσεις; Δεν ήταν πουθενά, ούτε είναι κάπου.
Η Ελλάδα ως κράτος δεν φημίζεται για την όποια κοινωνική πολιτική, πόσο μάλλον τώρα. Είναι τουλάχιστον αστείο να δηλώνονται επίσημα τέτοια πράγματα αφού δεν υπάρχουν ούτε καν οι μηχανισμοί καταγραφής των νοικοκυριών που έχουν μείνει χωρίς ρεύμα, ούτε μπορούν οι όποιες κατά τόπους επιτροπές να λύσουν το πρόβλημα. Οσο μάλιστα αντικαθιστούν το κράτος οργανώσεις όπως οι “Γιατροί του κόσμου” που παρεμβαίνουν με εθελοντές να διασώσουν ότι μπορούν.
Οταν οργανώσεις όπως η “Κλίμακα” πασχίζουν με κάθε μέσο να προσφέρουν τα στοιχειώδη στους αστέγους που πολλαπλασιάζονται με την οικονομική κρίση. Ανώφελες λοιπόν και επιεικώς άκαιρες οι δηλώσεις του κου Βενιζέλου. Αν γίνονται απλά και μόνο για να φανεί πως υπάρχει κράτος που δεν αφήνει τους πολίτες στο έλεος του χειμώνα, έχει καλώς. Τουλάχιστον καταλαβαίνει έτσι ο πολίτης πως η παραπλάνηση έχει και το σκεπτικό της. Αν όμως τις δηλώσεις αυτές τις πιστεύουν κιόλας, τότε το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και σε κάθε περίπτωση τραγικό. Γιατί άλλο να παραπλανάς συνειδητά κι άλλο να πιστεύεις πως έχεις και δίκιο.