» Ο Πέτρος Λυµπεράκης υπενθυµίζει… ότι εµείς κολυµπάµε στο σπίτι τους!
Εντύπωση έχουν προκαλέσει το τελευταίο διάστηµα οι αναφορές για δαγκώµατα λουόµενων από χελώνα στον κόλπο των Σοσορίδων στο Μαράθι.
Με αφορµή αυτό το γεγονός ζητήσαµε από τον βιολόγο – ερευνητή στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης Πέτρο Λυµπεράκη να µας σχολιάσει τα περιστατικά “δαγκωµάτων” από θαλάσσια χελώνα που έχουν σηµειωθεί τις τελευταίες ηµέρες «οι χελώνες δεν επιτίθενται στους ανθρώπους. ∆εν γνωρίζω τις ακριβείς συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη το περιστατικό αλλά δεν κινδυνεύουµε από τις χελώνες. Αυτό είναι βέβαιο. Γενικά την άγρια φύση δεν πρέπει να την ενοχλούµε. Την παρατηρούµε από µακριά».
ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΧΕΛΩΝΕΣ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑ∆Α
Όπως αναφέρει ο Σύλλογος για την προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας “Αρχέλων” «από τα 7 είδη στον κόσµο, µόνο 3 απαντώνται τακτικά στη Μεσόγειο (Caretta caretta, Chelonia mydas και Dermochelys coriacea). Από αυτά τα 3 είδη µόνο η Καρέττα ωοτοκεί στην Ελλάδα.
Οι σηµαντικότερες παραλίες ωοτοκίας είναι στη Ζάκυνθο (Κόλπος του Λαγανά), Πελοπόννησο (Κόλπος Κυπαρισσίας και Κόλπος Λακωνικού, περιοχή Κορώνης) και την Κρήτη (Ρέθυµνο, Κόλποι Χανίων και Μεσσαράς).
Οι παραλίες της Ζακύνθου έχουν µια ιδιαίτερα υψηλή πυκνότητα φωλιών. Η πυκνότητα σε µια παραλία (Σεκάνια) µπορεί να φθάσει περίπου 1.500 φωλιές ανά χιλιόµετρο και είναι από τις υψηλότερες στον κόσµο. Το καβούκι της Καρέττα έχει σχήµα καρδιάς µε 5 ζεύγη πλευρικών πλακών. Το χρώµα του καβουκιού είναι καφέ-πράσινο. Το πλάστρον είναι αχνό κίτρινο. Χελώνες που έχουν µαρκαριστεί στην Ελλάδα έχουν εντοπιστεί σε µια ευρεία περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου ακόµη σε αποστάσεις 1.500 χλµ. σε Ιταλικά, Τυνησιακά, Λιβυκά ύδατα, κάτι που υποδεικνύει σκόπιµη και όχι τυχαία µετακίνηση.
Οι περισσότερες παρατηρήσεις είναι από τον Κόλπο του Γκαµπές στην Τυνησία και από το Βόρειο τµήµα της Αδριατικής Θάλασσας, γεγονός που σηµαίνει ότι αυτοί οι κόλποι είναι περιοχές διαχείµασης χελωνών που ωοτοκούν στην Ελλάδα. Οι σοβαρότερες απειλές για τις Καρέττα στη Μεσόγειο είναι η τουριστική ανάπτυξη των παραλιών ωοτοκίας και η τυχαία σύλληψη σε αλιευτικά εργαλεία».
Όσον αφορά για το πού ζουν οι θαλάσσιες χελώνες σύµφωνα µε τον “ΑΡΧΕΛΩΝ” «στην ουσία οι θαλάσσιες χελώνες ζουν στο θαλάσσιο περιβάλλον όπου ζευγαρώνουν, τρέφονται, µεταναστεύουν και διαχειµάζουν. Οι θηλυκές επιστρέφουν στην ακτή για να σκάψουν φωλιές και να ωοτοκήσουν. Οι αρσενικές δε γυρνούν σχεδόν ποτέ στη στεριά. Λίγα είναι γνωστά για τα νεανικά χρόνια της θαλάσσιας χελώνας. Αφού τα αυγά εκκολαφθούν, οι νεοσσοί κατευθύνονται προς τη θάλασσα. Για τις πρώτες 24 ώρες κολυµπούν συνέχεια προς το ανοιχτό πέλαγος. Έξω, στην ανοιχτή θάλασσα αφήνονται να παρασυρθούν από τα ρεύµατα. Λιγοστές είναι οι γνώσεις µας για το τι συµβαίνει έπειτα έως την ώρα που θα γυρίσουν στους βιότοπους αναπαραγωγής για να αναπαραχθούν. Πιστεύεται ότι κατά το πελαγικό τους στάδιο τρέφονται πρώτα µε πλαγκτόν και έντοµα µετά µε οστρακοειδή, µαλάκια και άλλους οργανισµούς των ανοιχτών θαλασσών. Μετά από το πελαγικό στάδιο οι θαλάσσιες χελώνες ζουν σε παράκτια νερά, εκτός από τη Lepidochelys olivacea και τη δερµατοχελώνα που παραµένουν πελαγικές καθ’ όλη τη ζωή τους».
