Ξηµερώµατα Κυριακής, µετά από µια νυχτερινή έξοδο, παρατηρούµε ότι κάποιοι πέρασαν τόσο καλά.. που άφησαν πίσω τους τα προσωπικά τους αντικείµενα σε ένα παγκάκι κοντά σε γνωστό κατάστηµα εστίασης.
∆υστυχώς, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που αντικρίζουµε µια τέτοια εικόνα. Είναι επιτακτική ανάγκη να κατανοήσουµε ότι η παιδεία και η ενσυναίσθηση είναι κλειδιά για να διατηρήσουµε την αξία του τόπου µας.
Μ.Β.
Κάπου κάπως κάποτε, έχει ειπωθεί κάτι για την ατομική ευθύνη και την εν γένει συμπεριφορά μας σε όλο το εύρος των δραστηριοτήτων μας αλλά μπααα… αυτό είναι ψιλά γράμματα για πολλούς συμπολίτες μας… δυστυχώς.
Και ιδού τα αποτελέσματα, η αρθρογραφία στον τύπο καθημερινά είναι γεμάτη από την αλαζονία μας.
Όλα όμως πηγάζουν από το πώς αντιλαμβανόμαστε τόν ρόλο μας σε σχέση με τους άλλους και το περιβάλλον, αν σεβόμαστε ή όχι.
Μάλλον και όπως δείχνουν όλα… όχι, δεν σεβόμαστε τίποτα.
Το βλέπουμε καθημερινά και υπό άλλες συνθήκες, από το πώς:
1. Παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας,
2. Κινούμαστε στον δρόμο πεζοί ή εποχούμενοι σε λογής λογής οχήματα,
3. Φερόμαστε στο περιβάλλον, όπως στο παρόν άρθρο και
4. Γενικά όμως από την συμπεριφορά μας προς στους συνανθρώπους μας.
Θα υπάρχουν φαντάζομαι κι άλλα, ίσως υποδεέστερα αλλά η ουσία είναι μία, σαν άνθρωποι έχουμε έλλειμμα… ενσυναίσθησης… κατά το άρθρο και όχι μόνο για την αξία του τόπου μας εννοείται αλλά και για την αξία, ακόμα και την ύπαρξη τού μεγάλου σπιτιού μας… του πλανήτη μας.