Καπνιστές και “ατμιστές”

Το κάπνισμα είναι θέμα εξάρτησης. Αν αυτός ο παθολογικός εθισμός αντιμετωπισθεί επιστημονικά, το πρόβλημα του καπνίσματος μπορεί να καταρρεύσει. Όλα ξεκινούν απ’ το σχολείο, όπου επιδρά το φαινόμενο του μιμητισμού. Οι καπνιστές γίνονται από τις ηλικίες μεταξύ 12 και 16 ετών από την 6η Δημοτικού μέχρι τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου.
Η εξάρτηση είναι φαινόμενο που συνδέεται με ένα πλέγμα συνηθειών. Το κράτημα του πακέτου στο χέρι, το άνοιγμά του, η μυρωδιά του καπνού πριν το πάρει ή το στρίψει από χύμα καπνό, η κίνηση να το βάλει στο στόμα και να τ’ ανάψει με αναπτήρα ή σπίρτα που μυρίζουν και να έχει την αίσθηση του καπνού μετά την εισπνοή και την εκπνοή.
Ο αριθμός των καπνιστών σε μια κοινωνία παρομοιάζεται απ’ τον καθηγητή κ. Μπεχράκη σαν τη στάθμη του νερού σ’ ένα δοχείο με δύο βρύσες. Η μία το γεμίζει και η άλλη το αδειάζει. Η πρώτη είναι οι νέοι καπνιστές και η άλλη αυτοί που κόβουν το κάπνισμα ή πεθαίνουν. Αν κλείσουμε τη βρύση, που το γεμίζει, προωθώντας τη γνώση απ’ τα σχολεία, τότε θα επιτελεσθεί ένα τεράστιο βήμα, ώστε να γκρεμισθεί το κάπνισμα.
Τα τελευταία χρόνια οι καπνοβιομηχανίες, που είδαν να μειώνεται η κατανάλωση των τσιγάρων, ανακάλυψαν το ηλεκτρονικό κάπνισμα και οι “καπνιστές” έγιναν “ατμιστές”. Έτσι οι βιομηχανίες άρχισαν να διακινούν πλήθος προϊόντων “ατμίσματος”. Το ηλεκτρονικό τσιγάρο δεν είναι αθώο. Μπορεί να περιέχει ουσίες, χημικά παρασκευάσματα, που συντείνουν στον εθισμό απ’ τον οποίο δύσκολα κάποιος μπορεί να απεξαρτηθεί.
Από στατιστικά στοιχεία μαθαίνουμε ότι ένας άνθρωπος καπνίζοντας μέχρι τα 50 του χρόνια, χάνει ένα σπίτι και 10 χρόνια ζωής, ότι το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού είναι καπνιστές, ότι το 80% τούτων ζει σε χώρες με χαμηλά εισοδήματα, ότι το μεγαλύτερο ποσοστό είναι άνδρες, παρά το γεγονός ότι ο πληθυσμός των γυναικών είναι μεγαλύτερος των ανδρών. Γι’ αυτό οι καπνοβιομήχανοι εστράφησαν στις γυναίκες με στοχευμένες διαφημίσεις.
Κάθε χρόνο χάνονται περί τα 7 εκατομ. άνθρωποι από το ενεργητικό και το παθητικό κάπνισμα. Το τελευταίο είναι εξ ίσου βλαβερό. Το πρόβλημα είναι τεράστιο, αν αναλογισθεί κανείς ότι το κάπνισμα, τον περασμένο αιώνα, στοίχισε 100 εκατ. ζωές, έναντι 60 εκατ. ανθρώπων που χάθηκαν κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Υπάρχει νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος και την προφύλαξη της δημόσιας υγείας, αλλά δεν εφαρμόζεται. Είναι τεράστιο το ζήτημα για τους μη καπνιστές στους χώρους εργασίας, που γίνονται παθητικοί καπνιστές με τους ίδιους κινδύνους με όσους καπνίζουν.
Oταν κάποιος ανάβει τσιγάρο στις παιδικές χαρές και στον δρόμο, πρέπει να σκέπτεται ότι ο διπλανός του δεν έχει κανένα λόγο, να υφίσταται το παθητικό κάπνισμα. Στο ερώτημα, πώς γίνεται πολλοί γιατροί που υπεραμύνονται για τη βλαβερότητα του καπνίσματος και τις επικίνδυνες επιπτώσεις στην υγεία, την απάντηση τη δίνουν οι ίδιοι. Οτι “πρώτα έγιναν καπνιστές και ύστερα γιατροί” (!) και ότι είναι δύσκολο, να απεξαρτηθούν, γιατί κι αυτοί δεν παύουν να είναι άνθρωποι με αδυναμίες.