Ολοι–σε κάποια φάση της ζωής μας- έχουμε χάσει τα κλειδιά μας, το κινητό μας τηλέφωνο, το ρολόι μας, κάποιο κόσμημα. Μικρά αντικείμενα που συνήθως είναι εύκολο να παραπέσουν. Κάποιοι ίσως έχουν «χάσει» το αυτοκίνητό τους μετά που από βραδινή έξοδο. Αλλά αυτό δεν είναι απόλυτα αληθές. Απλά δεν θυμούνται που το έχουν παρκάρει (ή έχουν πιει λιγο παραπάνω!). Η λογική λέει πως είναι απίθανο να χαθεί κάποιο μεγάλο ή βαρύ αντικείμενο. Η πραγματικότητα όμως, συχνά ξεπερνά και τη λογική και τη φαντασία. Σήμερα θα δούμε παρέα ιστορίες τεράστιων αντικειμένων που χάθηκαν μυστηριωδώς, σαν να ήταν…καρφίτσες!
Δυο ναυάγια!
Η θαλάσσια περιοχή που βρέχει τη Σιγκαπούρη, τη Μαλαισία και την Ινδονησία είναι γεμάτη ναυάγια από τις μάχες μεταξύ των Συμμάχων και των Ιαπώνων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στη μάχη της Ιάβας (στις 27 Φεβρουαρίου 1942) ανοιχτά της Ινδονησίας συμμετείχαν 14 πλοία, από τα οποία μόνο 2 δεν βυθίστηκαν. Το 2002, δύτες ανακάλυψαν τα ναυάγια των πλοίων, αλλά το 2016 αναφέρθηκε ότι δύο από τα ολλανδικά πλοία που είχαν ναυαγήσει είχαν «χαθεί». Υπήρχαν μόνο τα αποτυπώματά τους στον βυθό. Οι πρώτες σκέψεις ήταν φυσικά ότι κάποιοι επιτήδειοι έκλεψαν τα ναυάγια. Όμως οι ειδικοί λένε πως το βάθος και το βάρος θα καθιστούσαν σχεδόν αδύνατη τη μετακίνηση των βυθισμένων πλοίων. Και πως θα χρειαζόταν τέτοιος εξοπλισμός και τόσος χρόνος που κάθε προσπάθεια κλοπής αποκλείεται να μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Ακόμα δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι συνέβη.
Παρασκευάς Περάκης και Γιώργος Ουντράκης σχολιάζουν την επόμενη μέρα των εκλογών
Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ:
Ένας θαλάσσιος καταγραφικός σταθμός
Μπορεί να κόστισε 300.000 ευρώ αλλά ο γερμανικός υποθαλάσσιος καταγραφικός σταθμός που ήταν εγκατεστημένος κοντά στα σύνορα με τη Δανία εξαφανίστηκε μυστηριωδώς στις 21 Αυγούστου 2019. Ο σταθμός – ένα είδος υποβρύχιου παρατηρητηρίου- έδινε πολύτιμα δεδομένα για το περιβάλλον στους επιστήμονες. Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξή τους όταν σταμάτησαν να λαμβάνουν δεδομένα και πήγαν να ελέγξουν τον σταθμό. Το μόνο που βρήκαν ήταν ένα κατεστραμμένο καλώδιο τροφοδοσίας. Ο σταθμός που είχε εγκατασταθεί το 2016, είχε εξαφανιστεί σαν να τον… κατάπιε η θάλασσα. Στο σημείο είχε τόσο αυστηρή ασφάλεια που δεν επιτρεπόταν καν η πρόσβαση σε ντόπιους ψαράδες. Το βάρος του σταθμού απέκλειε την παλίρροια, και οποιοδήποτε φυσικό φαινόμενο που ίσως κάποιος σκεφτόταν πως συνδέεται με την εξαφάνιση. Το ίδιο ίσχυε για τα μεγάλα ψάρια της περιοχής. Μέχρι και σήμερα είναι άγνωστο πως χάθηκε ο σταθμός.
Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ:
Ένας ολόκληρος στρατός!
Ο αρχαίος κόσμος μας έχει δώσει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα, αλλά παράλληλα μας έχει κληροδοτήσει διάφορα μυστήρια που ακόμα δεν έχουμε εξηγήσει. Ένα από αυτά είναι η μυστηριώδης εξαφάνιση της ένατης λεγεώνας του Ρωμαϊκού Στρατού. Η ένατη λεγεώνα είχε τη βάση της στη Βρετανία και αποτελούνταν από περί τους 5.000 ικανότατους άντρες μαχητές της αρχαίας Ρώμης. Ωστόσο, φαίνεται πως είχαν πρόβλημα να θέσουν υπό έλεγχο τους Βρετανούς. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Αδριανού -στο πρώτο μισό του δεύτερου αιώνα- οι Ρωμαίοι δυσκολεύτηκαν τόσο πολύ από τις εξεγέρσεις των Βρετανών, που ο ίδιος ο Αυτοκράτορας χρειάστηκε να επισκεφθεί την περιοχή. Τότε σχεδίασε το περίφημο τείχος μεταξύ Σκωτίας και Αγγλίας, το οποίο σήμερα φέρει το όνομά του. Παράλληλα η Ένατη Λεγεώνα, «εξαφανίστηκε» από την Βρετανία. Μια ιστορία θέλει τη Λεγεώνα να ηττήθηκε από στρατό ανταρτών. Πολλοί ιστορικοί διαφωνούν, και για λίγο, επικράτησε η πεποίθηση ότι η λεγεώνα μεταφέρθηκε στη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, άλλοι ιστορικοί έχουν επισημάνει ότι τα στοιχεία για τη δεύτερη θεωρία είναι ελάχιστα. Χωρίς την ανακάλυψη περισσότερων αρχαιολογικών στοιχείων, το μυστήριο της εξαφάνισης της ενατης λεγεώνας παραμένει μέχρι και τις μέρες μας.
Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ:
Ένα τεράστιο άγαλμα
Το 2002, η πόλη Bowen της Αυστραλίας τοποθέτησε ένα τεράστιο άγαλμα μάνγκο προς τιμήν του πολύτιμου τοπικού φρούτου. Το άγαλμα ζύγιζε 7 τόνους και είχε ύψος 10 μέτρα. Η πόλη θεωρείται πρωτεύουσα του μάνγκο στην Αυστραλία. Φανταστείτε λοιπόν το σοκ, όταν ένα πρωί, δώδεκα χρόνια αργότερα, το άγαλμα είχε κάνει φτερά. Tα social media είχαν πάρει «φωτιά» και ορισμένοι ανέφεραν πως μάλλον πρόκειται για κλέφτες που θα δοκίμαζαν να κλέψουν επίσης τα αγάλματα του ανανά και της μπανάνας από άλλες πόλεις της ακτογραμμής. Άλλοι ήταν πιο επιφυλακτικοί και έλεγαν πως δεν είχε γίνει αναφορά στην αστυνομία και πως είχε δημιουργηθεί μια σελίδα στο Facebook για το χαμένο άγαλμα μετά την εξαφάνισή του. Τελικά οι δεύτεροι αποδείχθηκε πως είχαν δίκιο. Η «κλοπή» του αγάλματος (που επανεμφανίστηκε λίγο αργότερα) ήταν διαφημιστικό κόλπο που σκέφτηκε αλυσίδα εστιατορίων για την προβολή της!
Δείτε το σχετικό βιντεο εδώ:
Τεράστιοι βράχοι
Η βικτωριανή κοινωνία της Βρετανίας είναι φημισμένη για τις εκκεντρικότητες της. Μια από αυτές λοιπόν απαιτούσε οι οικογένειες να ντύνονται με τα «καλά» τους και να φωτογραφίζονται δίπλα σε μεγάλους ακανόνιστους βράχους. Αυτοί οι βράχοι ήταν λείψανα 450.000 ετών και βρίσκονταν διάσπαρτοι στην πόλη του Μπέρμιγχαμ. Οι βράχοι έγιναν κεντρικά αντικείμενα επιστημονικής ίντριγκας γύρω στο 1800, και από τότε άρχισαν να εξαφανίζονται μυστηριωδώς οι περισσότεροι από τους μισούς (σ.σ: συνολικά οι βράχοι ήταν περί τους 200). Μάλιστα, ο βράχος Rowheath με διαστάσεις 2,4 x 1,5 x 0,9 μέτρα φωτογραφήθηκε τελευταία φορά το 1923, οπότε και «άνοιξε η γη και τον κατάπιε»!
Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ:
