11ο Διενθές Φεστιβάλ Σύγχρονου χορού Dance Days Chania. Παραστάσεις, σεμινάρια, video dance, νέοι δημιουργοί στην πόλη, συζητήσεις και άλλες δράσεις.
Μία συλλογική δουλειά πολλών ανθρώπων που αγαπάνε τον χορό, αγαπάνε το σώμα τους, αγαπάνε την έκφραση των συναισθημάτων με το σώμα τους, παντρεύουν την μουσική με την κίνηση. Μία μεγάλη ομάδα ανθρώπων με καλλιτεχνική διευθύντρια προγράμματος και διευθύντρια φεστιβάλ, τη Σοφία Φαλιέρου και μία ομάδα παιδιών που δίνουνε την ψυχή τους για τον χορό. Δουλεύουν σκληρά αμέτρητες ώρες και μας διδάσκουν ότι η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια, είναι επιτακτική ανάγκη για μία ζωή υγιή, δημιουργική, ανθρώπινη, ευφάνταστη, μονόδρομο για μία ψυχική ισοροπία. Συγχαρητήρια στην ομάδα των παιδιών που δούλεψαν και έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό σε όλες τις δράσεις του φεστιβάλ. Στην ομάδα αυτοί συμμετείχε και η αγαπημένη μου εγγονή Μαριάντα Μιχαήλ. Συγχαρητήρια για την υπέροχη παρουσίαση Μαριάντα, Έφη, Ιουλία, Μαρικίτα, Γωγώ, Ματίνα, Νικόλα, Μυρτώ, Φρίντα, Κάρμεν, Λητώ, Αφροδίτη, Νατάσα, Σοφία, Λουκά, Ερωφίλη, Μαρία, Nick, Γιάννη, Μανώλη, Βαρβάρα, Ρηνιώ, Αρετή, Μάγδα, Ειρήνη, Νίνα, Μιλτιάδη και Ανδρέα.
Απολαύσαμε εκτός των άλλων δρόμενων την Πέμπτη στην ξεχωριστή τοποθεσία του Προμαχώνα San Salvador το Hero, ένα σόλο εμπνευσμένο από το βιβλίο “ Ο ήρωας με τα χίλια πρόσωπα” του συγγραφέα Joseph Campbell σε σκηνοθεσία και ερμηνεία του Jose Agudo.
O ήλιος άρχισε να γλιστράει σιγα- σιγά κουρασμένα πάνω από τη θάλασσα και να χαιδεύει τις βουνοκορφές που έβαφε με χρώματα ροζ, μωβιά και χρυσαφί ώσπου κρύφτηκε πίσω από τις βουνοκορφές για να παραχωρήσει την θέση του στο ασημένιο φεγγάρι που ετοιμαζόταν να ξεπροβάλει. Η σκηνή γέμισε από ήχους μίας ιδιαίτερης μουσικής με όργανα ξεχωριστά. Η ανδρική παρουσίατου Jose άρχισε να κινείται. Με βλέμμα μακρινό στον ορίζοντα της θάλασσας, χέρια που πάλονταν σαγηνευτικά, πόδια που χτυπούν και ταράζουν όλο το κορμί.
Ήταν μία ύπαρξη που άπλωνε τα χέρια στα καθάρια νερά ενός ποταμού και έφερνε την κάθαρση σε ένα κορμί ίσως βασανισμένο, ίσως κουρασμένο, ταλαιπωρημένο, ίσως αμαρτωλό που κάποια στιγμή έπεσε αβοήθητο κατάχαμα. Η δύναμη της ψυχής, της προσπάθειας, της αυτοσυντήρησης τον σηκώνει ολόρθο με τα χέρια ψηλά σαν δέηση στον ύψιστο. Δυνατό, στετό, υπερήφανο. Αυτό το κορμί που το έλουζε ο ιδρώτας, δυνάμωσε και έγινε ένας ήρωας της ζωής, του πάθους, της αγάπης. Η σκηνή άδειασε και σε λίγο πήρε ζωή από δέκα γυναικεία κορμιά και ένα παλικάρι, πραγματοποιώνας μία παρουσίαση του σεμιναρίου Creation workshops & Carmen repertoire. Κάτω από τους ήχους μίας ανεπανάληπτης μουσικής υπόκρουσης προσπαθούσαν να αναρριχηθούν με κάποια νοητά σχοινιά στη κορυφή της ζωής να οραματισθούν, να αγωνιστούν, να νικήσουν. Η κάθε μία ήταν ξεχωριστή και όλοι μαζί υπέροχοι. Μας καθήλωσαν με την εκφραστικότητα του σώματος, την κίνηση των χεριών, την επιμονή τους.
Και ενώ το δρόμενο έφτανε στην κορυφή μιας συγκινησιακής φόρτισης και έφτανε στο τέλος ο ασημένιος δίσκος του φεγγαριού, σχεδόν πανσέληνος, άρχισε να ξεπροβάλλει πάνω από τα τείχη του προμαχώνα και να ανεβαίνει στον ουρανό. Κοιτάζοντας το, γέμισε η ψυχή μας με ελπίδα, με προσδοκίες, με ευχές.
Ευχές για μία ζωή γεμάτη κίνηση. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές του 11ου Φεστιβάλ χορού.
Μαριάννα Μαυροματάκη
