Πολλά έχουν γραφτεί αυτές τις ημέρες για τον Κάρολο Παπούλια. Και είναι όλα αλήθεια και, ίσως, και λίγα. Στη μνήμη του, θα’ θελα και εγώ να καταθέσω τη δική μου μαρτυρία, που δείχνει την αγωνιστικότητα, τη δημοκρατική συμπεριφορά, τον σεβασμό, όχι μόνο εκείνων που μένουν στην Αθήνα, αλλά και όσων είναι στην περιφέρεια. Έπρεπε να περάσουν 31 χρόνια, για να εφαρμόσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας εκείνο που οι προηγού μενοι του δεν είχαν καν σκεφτεί. Γι’ αυτό και του επαναλαμβάνω, πως την πρόσκληση Του «θα φυλάξω μαζί με τα αποφυλακιστήρια από την Αίγινα, τον Κορυδαλλό, και το ΕΑΤ/ΕΣΑ». Εκεί, από τότε, τη φυλάω.
Ακολουθεί η πρόσκληση και η από 20-07-2005 επιστολή μου.
Αξιότιμε κύριε, αφού συμφωνήσω απόλυτα μαζί σας ότι όσα γράφτηκαν για τον εκλιπόντα ευπατριδη Κάρολο Παπούλια είναι λίγα,επιτρέψτε μου σε όσα λέτε να καταθέσω συμπληρωματικά την εμπειρία μου.Ο θανων εκτός από μεγάλος ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ήταν προικισμένος με σύνεση, ψυχραιμία,αποφασιστικοτητα,ρεαλισμό και ευστροφια,προσόντα που τον έκαναν άξιο κυβερνήτη του δύσκολου σκάφους του ΥΠΕΞ στη μάχη για την υπεράσπιση των Εθνικών μας συμφερόντων.Οσοι βρέθηκαν κοντά του εκείνη την περίοδο,ανέβηκαν επιπεδο.Σε μια εποχή άκρατης αερολογίας ο Κάρολος Παπούλιας κρατούσε πάντα το μέτρο,μιλούσε λίγο όταν είχε κάτι ουσιώδες να πει και με την σοβαρότητα και τον ρεαλισμό που τον διέκρινε ενέπνεε εμπιστοσύνη στους πάντες καθώς και την πεποίθηση,ότι τα ζωτικής σημασίας ζητήματα της χώρας βρίσκονται σε στιβαρά χέρια.Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπηρέτησε με πάθος την εθνική ενότητα και το αρραγες μέτωπο έχοντας πλήρη επίγνωση των κινδύνων που απειλούν την χώρα.Τα όσα κατάπτυστα συνέβησαν στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου από τους ακραίους φασίστες των πάνω και των κάτω πλατειων θα αποτελεί αιώνιο όνειδος για τους ίδιους μα πιο πολύ για τους καθοδηγητες τους….Καλή χρονιά με υγεία.Με εκτιμηση