…Καρόσι… Που θα πει… θά-να-τος!!!

“Θάνατος από εξαντλητική δουλειά;” Χανιώτικα νέα 2/2/17 σελίδα 25, Διεθνή.
Στην Ιαπωνία.
Επεξηγηματικά και υποτιτλικά: Το “καρόσι”, σημαίνει άγχος! Οχι όμως, το οποιοδήποτε ζωογόνο και δημιουργικό άγχος!
Ή, έστω, το βασανιστικό αντίμαχο της υγείας, στη συνεχή του μορφή, προστιθέμενο στους πέντε ή έξι – εφτά παράγοντες επιβάρυνσης για επεισόδια. Στη μεγάλη πιθανότητα επεισοδίων, δηλαδή.
Οχι, όχι… Ενα άγχος, φονικό στην κυριολεξία… έντονο, επίμονο, αδιάλειπτο, σχεδόν, καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο… Μια “πνιγμονή” όλων των λειτουργιών της ανθρώπινης οντότητας καταδυναστεύει αμείλικτα, τους εργαζόμενους… εξαντλητικά, εργαζόμενους…
Ο… Ανατέλλων Ηλιος, στην Ασιατική χώρα, φωτίζει το καμαρωτό για τη χώρα του ποσοστό, απειροελάχιστο ποσοστό, ανεργίας, 3,1%(;) για τη χρονιά που μας πέρασε…
Σκεφτείτε την Ευρώπη, σκεφτείτε τη πατρίδα, μ’ εκείνες τις σκληρές μετρήσεις ανεργίας, σε πολλές δεκάδες ποσόστωσης.
Οταν μιλούμε για τον εφιάλτη της ανεργίας, ιδιαίτερα στους νέους, που ξεπερνά το 44%!
Στην Ιαπωνική πραγματικότητα, περισσεύει η δουλειά…
…Διακόσια άτομα και πλέον το χρόνο, χάνουν τη ζωή τους, λέει, εξαιτίας αυτού του “δολοφονικού” φαινομένου.
Δουλειά, δουλειά, δουλειά, από νύχτα ως νύχτα, σκυμένοι με άχθος στους ώμους, με άλγος στην ψυχή, μ’ ένταση, πίεση και αγωνία στο θυμικό, στο μυαλό, στη συνείδηση…
Οδηγούνται λέει στην αυτοκτονία, αφού δεν αντέχουν την απαίτηση των εργοδοτών… την υπερκόπωση. Με το να υπερισχύει ο αριθμός των θέσεων εργασίας από τα εργατικά χέρια, ανθεί η υπερωριακή απασχόληση, και το τραγικό φαινόμενο, σύμφωνα με το οποίο “λειώνει” στην κυριολεξία ο Ιάπωνας εργαζόμενος, καλείται ν’ αντιμετωπίσει το κράτος…
Μειώνει λοιπόν, την υπερωριακή εργασία… Τις ώρες της δηλαδή, εκτός περιόδων φόρτου, και μεγαλύτερης ζήτησης στην παραγωγή.
Δίνει κάποιο χρόνο, για ανάσα.
Ετσι, για να “ανακοπεί” λιγάκι η ροή του ερυθρού ποταμού των κόπων των βασανισμένων, προς την “εκβολή” της υπεραξίας των επιχειρήσεων… Ροή θανάτου.
Κάτι είναι κι αυτό…