Κύριε διευθυντά,
σχετικά με την εκκένωση της κατάληψης “Ρόζα Νέρα” ακούμε πολλούς ανθρώπους να μιλάνε για εφαρμογή του δόγματος “Νόμος και Τάξη”.
Με αυτό εννοούν πως η εφαρμογή του Νόμου είναι απλά ένα πρόσχημα για να εξυπηρετηθούν κάποια συμφέροντα, ενώ οι καταληψίες που παραβιάζουν τον Νόμο, τον παραβιάζουν μεν κατά γράμμα αλλά ηθικά έχουν το δίκιο με το μέρος τους.
Εχουν οι καταληψίες ηθικά το δίκιο με το μέρος τους; Αν όχι, δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να μιλάμε για εφαρμογή κάποιου δόγματος, αλλά για αυτονόητη εφαρμογή του Νόμου.
Ας εξεταστεί λοιπόν η ηθική διάσταση των καταλήψεων. Οταν ένα κτήριο, ιδιωτικό ή δημόσιο, βρίσκεται για πολύ καιρό και φανερά για όλους παρατημένο από τον ιδιοκτήτη του και μια ομάδα ανθρώπων του κάνει κατάληψη με σκοπό να αναπτύξει εκεί μέσα κοινωφελείς δραστηριότητες, μπορούμε να πούμε πως η κατάληψη είναι μεν παράνομη αλλά βοηθάει ανθρώπους, και στην ουσία, δεν βλάπτει κανέναν, άρα μπορεί ο ιδιοκτήτης, και η κοινωνία γενικά, να ανεχτούν την παραβίαση του Νόμου.
Από την στιγμή όμως που ο νόμιμος ιδιοκτήτης θέλει να κάνει νόμιμη χρήση της ιδιοκτησίας του, που βρίσκεται υπό κατάληψη, και αυτοί που κάνουν την κατάληψη αρνούνται να την εγκαταλείψουν διότι δεν εγκρίνουν ιδεολογικά το είδος χρήσης που ο ιδιοκτήτης πάει να κάνει, τα πράγματα αλλάζουν ριζικά. Τώρα οι καταληψίες δεν “καλλιεργούν” κατά κάποιο τρόπο ουδέτερη “γη”, αλλά “αλωνίζουν σε αλλωνών αλώνια”. Με την ίδια “λογική” θα μπορούσε ο καθένας που νομίζει πως έχει να κάνει πιο ηθική χρήση στο σπίτι κάποιου αλλού, να τον βγάλει με το ζόρι από το σπίτι του για να μπει ο ίδιος. Δεν αφήνω κάποιον να μπει στο σπίτι του ή τον βγάζω από αυτό, το ίδιο πράγμα είναι.
Ακολουθώντας τη “λογική” εγώ θα επιβάλω εκτός νομικών πλαισίων αυτό που θεωρώ σωστό, καταλύεται η Δημοκρατία και γενικά ο πολιτισμός. Η κοινή μας ζωή δεν πραγματοποιείται πλέον στα κοινά αποδεχτά πλαίσια που ορίζει ο κοινά αποδεχτός Νόμος. Όλοι εξαρτόμαστε πλέον από τις απόψεις για το κάθε σωστό της κάθε ομάδας της κοινωνίας και από την δύναμή της να μας το επιβάλλει.
Υ.Γ. Αυτό το κείμενο ασχολείται αποκλειστικά με το φαινόμενο της κατάληψης και δεν θέλει να εκφράσει, άμεσα ή έμμεσα, άποψη για την από εδώ και πέρα χρήση του έως πρόσφατα κατειλημμένου κτηρίου.
Γιώργος Κιαγιάς
