Στις 9.3.1932 έγραφε ο ελληνικός Τύπος: «Ή να ζήσωμεν καλώς ή να αποθάνωμεν οικτρώς -ιδού το επιτακτικόν δίλημμα που τίθεται προ ημών». Αυτά, βέβαια, γράφονταν το μακρινό 1932, αλλά το ίδιο δίλημμα φαίνεται ότι απασχολεί μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινής γνώμης μετά την επαίσχυντη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ο πόλεμος μαίνεται για σχεδόν ένα μήνα, οι Ρώσοι χρησιμοποιούν μαζικά όπλα καταστροφής· ένα «έγκλημα αιώνων» συντελείται μόνο στη Μαριούπολη. Εκατομμύρια κάτοικοι και πεινασμένοι άνθρωποι εγκαταλείπουν τις εστίες τους με την ελπίδα -να επιστρέψουν κάποτε- να τρεμοπαίζει.
Οι ανηλεείς βομβαρδισμοί ισοπεδώνουν τις ουκρανικές πόλεις. Μέχρι πότε; Η ανήθικη στάση του Πούτιν εξοργίζει όλο τον κόσμο. Στη Βουλή των Ελλήων ακούστηκε το εξής πρωτότυπο: «Αντί να στέλνουμε καλάσνικοφ στους Ουκρανούς, να τους στείλουμε σταφίδες».
Προφανώς και έχει ιστορική μνήμη ο βουλευτής από τα «επίκαιρα» άλλων πολέμων που διάβαζε στα κόμικς. Κάποιοι ειδήμονες λένε ότι η στάση του Πούτιν είναι στα όρια της «ψυχωσικής παράνοιας». Δεν το ξέρω αυτό. Το μόνο που ξέρω είναι ότι καταστρέφει έναν λαό.
