“Kαταστροφές” και… διαδίκτυο

Η αρνητική διαφήμιση και “η καταστροφή πουλάει”! Αυτό γίνεται λιγότερο στον Tύπο και περισσότερο στα τηλεπαράθυρα του ιντερνετικού αφηγήματος. Ολα αποτελούν αντικείμενο σχολιασμού. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς, ότι τα κακά γεγονότα βαθμολγούνται καλύτερα απ’ τα καλά. Στις πλημμύρες, που πνίγονται άνθρωποι, στις πυρκαγιές, που καρβουνιάζονται δάση, καίγονται ζωές και “ξεκουτιάνονται” μυαλά, στα εγκλήματα, στα τροχαία και στα αεροπορικά ατυχήματα τρέχουν οι κάμερες πρώτες και καλύτερες. Μετά το μοντάζ προβάλλονται κατ’ επανάληψιν, εκνευριστικώς, ενώ από δίπλα ο παρουσιαστής, που βλέπει και κείνος μαζί μας την εικόνα, αναλύει τα διατρέξαντα, να τα εμπεδώσουμε, μήπως και δεν τά ’χουμε καταλάβει! Με τη γλωσσομάθειά του!
“Αιδώς Αργείοι”!! Μια κοσμογονία, ένα καταστροφικό φαινόμενο γίνεται θεαματική παράσταση. Η περιγραφή της καταστροφής στιγμή προς στιγμήν, εκτάκτως και στα προγραμματισμένα δελτία ειδήσεων, τι μας διδάσκει άραγε; Κατ’ αρχάς ευαισθητοποιεί την κοινή γνώμη γι’ αυτό, που συντελείται, τρομαχτικό, ακατάληπτο, το οποίον με την οξύνεια(!) του λόγου υπερεκτιμάται ως γεγονός. Παρεμπιπτόντως, όμως, μπορεί να κατασκευάζονται αποκλειστικότητες με πρωταγωνιστές θύματα, απ’ τα οποία λείπει η αίσθηση της πραγματικότητας και γενικώς προκαλείται σύγχυση;
Στο μεταξύ, εκεί που ο τηλεθεατής παρακολουθεί αποσβολωμένος, μπαίνει μια “άνω τελεία” και μετά απ’ τη συσκότιση της καταστροφής νά ’σου και η πολιτική παρέμβαση. Ανάλογα με τον σταθμό και την τοποθέτησή του γίνονται δηλώσεις κατακραυγής, αν προέρχονται απ’ την αντιπολίτευση, ή εκφράσεις συμπαράστασης και προθέσεις λήψεως μέτρων, αν προέρχονται από κυβερνητικά όργανα. Χάνεται τέτοια ευκαιρία για πολιτική εκμετάλλευση;
Το διαδίκτυο βοηθά την επιστήμη, την εξουσία και τους επιχειρηματίες. Το καθεστώς, που διέπει την ιδιοκτησία των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών και του ηλεκτρονικού συστήματος είναι των εφοπλιστών και των μεγαλοκατασκευαστών, που επεκτείνονται και στον ημερήσιο Τύπο με όχημα δημοσιογράφους καριέρας, απολιτικούς, τους οποίους κομματικοποιούν κατά βούλησιν. Προέχει το συμφέρον, το δε αφήγημα δεξιάς ή αριστεράς, τοποθέτησης δεν ενδιαφέρει.
Υπερτερεί εκείνος, που εκ των πραγμάτων έχει καθιερωθεί και ελέγχει με το σύστημα της προπαγάνδας αυτά τα μέσα ενημέρωσης και που κατά τεκμήριον συμπορεύεται με την εκάστοτε κυβέρνηση. Το διαδίκτυο, όμως, αποτελεί πλέον, τη ραχοκοκκαλιά της πολιτικής και διευκολύνει τη λειτουργία της δημοκρατίας, αρκεί ο έλεγχος της ψηφιακής επικοινωνίας να γίνεται συλλογικά απ’ την πολιτεία, ώστε ν’ αποτελεί το “νέο κύτταρο των σύγχρονων δημοκρατιών”.
Η ψηφιακή επικοινωνία, στην οποία ενυπάρχουν και “πολιτικά σκουπίδια”, απασχολεί περισσότερο τη νεολαία, το δε μοντέλο των παραδοσιακών συγκεντρώσεων θεωρείται πεπαλαιωμένο, καθ’ όσον οι ομάδες των επικοινωνούντων διά του facebook υποκαθιστούν τους τοπικούς κομματάρχες τύπου “Γκρούεζα” στο “Υπάρχει και φιλότιμο”!
Δυστυχώς έχουμε πρόβλημα και κρίση αντιπροσώπευσης της δημοκρατίας. Περιμένουμε κάποιος να το λύσει.