Ο σύγχρονος “δημοκρατικός” τύπος γονέα, που θέτει όρια αλλά και ενθαρρύνει το παιδί να πάρει πρωτοβουλίες, ενισχύει τις προϋποθέσεις για μια υγιή σχέση γονιού και παιδιού, σε αντιδιαστολή με τους παλαιότερους κυρίαρχους τύπους του “αυταρχικού” και του “επιεική” γονέα. Στο μεταξύ, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, το παιχνίδι μπορεί να αποτελέσει το καλύτερο όχημα για να μεταδώσει ένας γονιός αξίες, πρότυπα και συμπεριφορές στο παιδί του.
Τα παραπάνω επισημάνθηκαν, μεταξύ άλλων, στην επιστημονική ημερίδα με θέμα «Χτίζοντας γέφυρες επικοινωνίας με τα παιδιά μας» που διοργάνωσε ο Δήμος Χανίων το Σάββατο στο Θέατρο «Μίκη Θεοδωράκη». Ειδικότερα, η συμβουλευτική ψυχολόγος και επιστημονικά υπεύθυνη Σχολών Γονέων Βασιλική Παππά, μιλώντας με θέμα «Τύποι γονέων και συμπεριφορά παιδιών και εφήβων», τόνισε ότι σύμφωνα με μια επιστημονική θεωρία οι γονείς κατατάσσονται σε 3 τύπους: τους αυταρχικούς, τους επιεικείς και τους δημοκρατικούς.
«Ο δημοκρατικός γονιός είναι ο τύπος που ενδείκνυται για μια πιο υγιή σχέση με τα παιδιά. Είναι ο γονιός που ενδιαφέρεται πολύ και για την ικανοποίηση των αναγκών του παιδιού του αλλά και την ικανοποίηση των δικών του αναγκών, είναι στοργικός και εκδηλώνει τα συναισθήματά του.
Επίσης, επιλέγει τη συζήτηση και τον διάλογο με το παιδί, όχι όμως σε υπερβολικό βαθμό διότι τότε πάμε στο επιεικές μοντέλο», σημείωσε η κα Παππά και πρόσθεσε ότι οι βασικές έννοιες που χαρακτηρίζουν τον «δημοκρατικό» γονέα είναι οι έννοιες «όρια» και «ενθάρρυνση». Για τη σημασία του παιχνιδιού ως μέσο σύνδεσης και ανάπτυξης στη σχέση γονέα παιδιού μίλησε η ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια Αθανασία Κοκκινάκη. Πιο συγκεκριμένα τόνισε ότι προϋπόθεση για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι πρωτίστως ο γονιός να συνδεθεί με το «παιδί» που έχει μέσα του: «Είναι δύσκολο να παίξει το παιδί αν εμείς δεν το ενθαρρύνουμε.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό να είμαστε παρόντες, διαθέσιμοι και να έχουμε υλικά βοηθητικά», ανέφερε και επεσήμανε ότι ειδικά τα παιχνίδια ρόλων έχουν μεγάλη παιδαγωγική αξία: «Στο πλαίσιο αυτό, είναι σημαντικό να προσπαθούμε να μην είμαστε πολύ κατευθυντικοί αλλά να αφήνουμε πρωτοβουλίες στο παιδί για να αναπτύξει τη δημιουργικότητα και την αυτενέργειά του», σημείωσε η κα Κοκκινάκη και πρόσθεσε: «Μέσα από το παιχνίδι μπορούμε να χτίσουμε σχέση γιατί το παιδί ακούει καλύτερα παίζοντας παρά έξω από αυτό. Επίσης, μέσα στο παιχνίδι το παιδί αναπαριστά και εκφράζει και τις εμπειρίες που βιώνει στο εδώ και τώρα και αυτά που το απασχολούν. Μπορούμε έτσι να παρατηρήσουμε όλη τη συναισθηματική του νοημοσύνη».
Στους συναισθηματικούς δεσμούς και την ανάπτυξη στην εφηβεία αναφέρθηκε η επίκουρη καθηγήτρια Αναπτυξιακής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Βασιλική Τσούρτου. Η κα Τσούρτου αφού επεσήμανε ότι «δεν υπάρχουν συνταγές στις ανθρώπινες σχέσεις», υπογράμμισε ότι η σχέση γονέα και εφήβου είναι μια δυναμική σχέση αλληλεπίδρασης με βαθιές ρίζες μέσα στον χρόνο. «Οι συναισθηματικοί δεσμοί μεταξύ γονιού και παιδιού στους οποίους αναφέρομαι συγκροτούνται στην πρώτη βρεφική ηλικία και λειτουργούν ως ενεργά μοντέλα δεσμού. Σαν δηλαδή αναπαραστάσεις στη μνήμη που μας συνοδεύουν σε όλη μας τη ζωή», σημείωσε.
Τόνισε ακόμα ότι οι συναισθηματικοί δεσμοί ενός εφήβου δεν περιορίζονται στην οικογένεια αλλά αφορούν και άλλους κοινωνικούς παράγοντες όπως οι φίλοι, οι συνομίληκοι, η γειτονιά, τα πολιτιστικά και κοινωνικά πρότυπα κ.λπ. Όλοι αυτοί οι παράγοντες –επεσήμανε- επηρεάζουν τη συγκρότηση της ταυτότητας του εφήβου. Σε ό,τι αφορά τέλος την ανησυχία των γονέων για τις πηγές αρνητικής επιρροής προς τα παιδιά τους, η κα Τσούρτου τόνισε ότι οι γονείς θα πρέπει να βοηθήσουν τα παιδιά τους να καλλιεργήσουν ένα αισθητήριο ώστε να κάνουν τις καλύτερες δυνατές επιλογές μπροστά στον καθημερινό καταιγισμό πληροφοριών και εικόνων με τον οποίο έρχονται αντιμέτωπα.
