Κύριε διευθυντά
ως πολίτης, με σχετικά καλή διαχρονική ενημέρωση από γεγονότα και καταστάσεις για τα τεκταινόμενα στη χώρα μας, έχω την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά με την υπόθεση της ποινικής δίωξης της Εισαγγελικής λειτουργού κας Ελένης Τουλουπάκη.
Η δίωξη ασκήθηκε με την κατηγορία της κατάχρησης εξουσίας (κακούργημα) και για παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση, ψευδή βεβαίωση κατ’ εξακολούθηση, παραβίαση δικαστικού απορρήτου και παράβαση του νόμου περί προσωπικών δεδομένων (πλημμελήματα).
Ο προβληματισμός μου δημιουργείται εξ αρχής από το γεγονός ότι η κα Ε. Τουλουπάκη είχε επιλεγεί από το 11μελές Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου, σχεδόν με ομόφωνη απόφαση του (10 υπέρ 1 κατά), στο αξίωμα της επικεφαλής εισαγγελικής λειτουργού για θέματα διαφθοράς!
Οι δέκα ανώτατοι δικαστικοί είχαν εκτιμήσει τις ικανότητες, την εμπειρία, την εξαιρετική νομική κατάρτιση και το ήθος της κρινόμενης και αποφάσισαν. Στη Σχολή Δικαστών το 1998 η κα Τουλουπάκη είχε εισαχθεί τέταρτη στη σειρά επιτυχόντων.
Η Ελένη Τουλουπάκη έχει μεγάλη εμπειρία σε υποθέσεις οικονομικών θεμάτων, αφού μέχρι τότε ήταν επικεφαλής στο Ανακριτικό Γραφείο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών ενώ ανήκε και στην ομάδα του Οικονομικού Εισαγγελέα.
Ήταν η εισαγγελέας που με άλλους δύο συναδέλφους της έλαβε καταθέσεις και στοιχεία από τον πρώην υπάλληλο της Τράπεζας HSBC Ερβέ Φαλτσιανί για την περιβόητη λίστα Λαγκάρντ ή «Φαλτσιανί» στη Χάγη, όπου συναντήθηκαν και ζήτησαν από τη Γενική Εισαγγελέα του Παναμά στοιχεία για τους Έλληνες των Panama Papers.
Με την ανάληψη των καθηκόντων της στο γραφείο της Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς την περίμεναν ήδη μία δεμένη ομάδα εισαγγελέων, πραγματογνωμόνων και ειδικών επιστημόνων αλλά και τουλάχιστον εκατό ανοιχτές δικογραφίες: εξοπλιστικά επί υπουργίας Γιάννου Παπαντωνίου, δάνεια Τράπεζας Αττικής και Αγροτικής, Marfin, ΜΚΟ, πώληση ναυπηγείων Σκαραμαγκά, ΚΕΕΛΠΝΟ.
Από δημοσιεύματα παρακολουθούσαμε την ακαταπόνητη προσπάθεια της εισαγγελέως ενώ στους πολίτες είχε σχηματιστεί η αίσθηση σιγουριάς και ελπίδας για παραπομπή των όποιων φερόμενων ως ενόχων στις δικαστικές αίθουσες για να λογοδοτήσουν σε τυχόν εμπλοκή σε αθέμιτες πρακτικές απόκτησης παράνομου πλούτου, για τους ίδιους ή για λογαριασμό άλλων αλλά και σε βάρος των εσόδων της χώρας μας.
Σε κάθε περίπτωση και για οποιοδήποτε πραγματικό κράτος δικαίου, θα αρκούσε αυτονόητα να αναφερθεί, και να ερευνηθεί – ελεγχθεί σε βάθος η υπόθεση, αφού η ίδια η Novartis παραδέχτηκε ενώπιον της αμερικανικής δικαιοσύνης ότι χρημάτισε (η Novartis Hellas) κυβερνητικούς αξιωματούχους στην Ελλάδα, καταβάλλοντας ως συμβιβασμό το ποσό των 347 εκατομμυρίων δολαρίων! Πόσο πιο ηλίου φαεινότερο ότι στην Ελλάδα υπήρξε οικονομικό σκάνδαλο, και όχι μόνο, μεγάλων διαστάσεων;
Αίφνης, και ενώ η κα Τουλουπάκη ήταν ακόμα στο ερευνητικό στάδιο της προανάκρισης και εργαζόταν πυρετωδώς για να σταλούν οι φάκελοι με τα στοιχεία στη Δικαιοσύνη, η κοινή γνώμη πληροφορείται την κυβερνητική απόφαση να της αφαιρεθεί από τα χέρια η δικογραφία για το σκάνδαλο Novartis. Για την ακρίβεια καταργήθηκε η Εισαγγελία Διαφθοράς.
Φτάνοντας στο σήμερα πληροφορούμαστε ότι όχι μόνο παύτηκε από το σημαντικό έργο της αλλά διώκεται με βαριές κατηγορίες με κίνδυνο την καταδίκη της!
Η πρόσφατη ανακοίνωση – δήλωσή της είναι ενδεικτική της γενναίας αντιμετώπισης από την ίδια μιας ζοφερής κατάστασης που εξελίσσεται με σοβαρές προεκτάσεις που θα έχει η υπόθεση που σίγουρα θα αφήσει ανεξίτηλες πληγές στην Ελληνική Δικαιοσύνη.
Ολόκληρη η δήλωσή της κας Ελένης Τουλουπάκη είναι η ακόλουθη:
«Τα τελευταία 3 χρόνια η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί τη συστηματική προσπάθεια μετατροπής ενός τεράστιου διεθνούς σκανδάλου στην αποκαλούμενη ως “σκευωρία Novartis”. Από την πρώτη στιγμή που η υπόθεση έφτασε στην Εισαγγελία Διαφθοράς δεχθήκαμε ακραίες συκοφαντικές επιθέσεις και πιέσεις κάθε είδους, προκειμένου να παρακωλυθούμε στο έργο μας και να καταστούμε εν τέλει οι ίδιοι κατηγορούμενοι, ως τάχα μέλη εγκληματικής οργάνωσης.
Στο πλαίσιο της συντεταγμένης και οργανωμένης αυτής προσπάθειας εναντίον μας, καταπατήθηκε κάθε έννοια του κράτους δικαίου και διάκρισης των εξουσιών, μεταξύ άλλων, με ωμές παρεμβάσεις πολιτικών στο ανώτατο επίπεδο, που προεξοφλούσαν το αποτέλεσμα ήδη από την έναρξη διερεύνησης της υπόθεσης και που, δυστυχώς, οι δικαστικές εξελίξεις δείχνουν απλά να τις επικυρώνουν.
Ως απάντηση στη θεσμική εκτροπή και έκπτωση, εγώ και οι συνυπηρετήσαντες με εμένα εισαγγελείς, παραμείναμε αταλάντευτα πιστοί στο Σύνταγμα και επιτελέσαμε το καθήκον μας, με εντιμότητα και ευσυνειδησία, προσηλωμένοι στην αναζήτηση της αλήθειας και στην απόδοση του δικαίου, όπως οφείλαμε να κάνουμε. Οι κατήγοροί μας γνωρίζουν καλύτερα από όλους ότι διωκόμαστε ακριβώς γι’ αυτό.
Σήμερα καλούμαι από την ελληνική Δικαιοσύνη να απολογηθώ ως κατηγορούμενη. Για εμένα λοιπόν αυτή η κλήση προς απολογία είναι τίτλος τιμής. Τίτλος αναγνώρισης ότι ενήργησα με γνώμονα την αλήθεια για το δημόσιο συμφέρον, ότι δεν υπέκυψα σε πιέσεις, ότι ανέδειξα και εγώ για την πατρίδα μου το σκάνδαλο, το οποίο κόστισε τόσο ακριβά στη χώρα μας, στην Ευρώπη και σε χιλιάδες ανθρώπους που στερήθηκαν το δικαίωμα πρόσβασης στην υγεία. Είμαι πεπεισμένη για την δικαίωση άλλωστε η εντιμότητα και η ακεραιότητα είναι ιδιότητες αυθύπαρκτες δεν ετεροπροσδιορίζονται.
Ως γνήσιο τέκνο της ιδιαίτερης πατρίδας μου, της Κρήτης, “δεν φοβάμαι τίποτα” έχω την ελπίδα μου στο Θεό και γι’ αυτό είμαι ελεύθερη. Μου αρκεί που επιτέλεσα το καθήκον μου στο ακέραιο. Αυτή η βεβαιότητα και η ηρεμία θα είναι το οριστικό ζητούμενο για τους αληθινούς σκευωρούς που ήδη ατενίζουν την ιστορική καταδίκη τους. Αντίθετα η δική μου μόνη απάντηση και ακλόνητη θέση είναι η δέσμευσή μου, ότι θα εξακολουθήσω να υπηρετώ την αλήθεια και το δίκαιο, με σθένος, πραγματικά “μέχρι τέλους”».
Εν τω μεταξύ η υπόθεση αυτή αποκτά πιο σοβαρές προεκτάσεις από τις πρόσφατες διώξεις δύο γνωστών Ελλήνων δημοσιογράφων της Γιάννας Παπαδάκου και Κώστα Βαξεβάνη με
κατηγορίες για τις έρευνες τους σχετικά με τη Novartis, τη λίστα Λαγκάρντ, κ.ά.
Όπως εξήγησε η Γιάννα Παπαδάκου ερεύνησε την υπόθεση Novartis αλλά και τη λεγόμενη λίστα “Λαγκάρντ”, η οποία απαριθμούσε επιφανείς Έλληνες που είχαν καταθέσει τα χρήματά τους στην Ελβετία την περίοδο της οικονομικής κρίσης για να αποφύγουν να πληρώσουν φόρους στην Ελλάδα.
Δημοσιεύματα ξένων έγκυρων εντύπων αλλά και αντιπροσωπευτικές οργανώσεις της δημοσιογραφίας στιγματίζουν αυτές τις διώξεις, της ερευνήτριας Εισαγγελικής λειτουργού και των ερευνητών δημοσιογράφων, και εμείς οι απλοί πολίτες παρακολουθούμε με δέος την πρωτοφανή μορφή των διώξεων.
Έλληνας ευρωβουλευτής κατέθεσε αίτημα με επιστολή του προς την Διακομματική Επιτροπή κατά της Διαφθοράς του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για ακρόαση στο Ευρωκοινοβούλιο της διωκόμενης κας Ελένης Τουλουπάκη.
Ακόμα και ο ευρωβουλευτής της Ν.Δ. κ. Γιώργος Κύρτσος έγραψε δημόσιο μήνυμα, προς κάθε κατεύθυνση με το οποίο τονίζει ότι: «Η δίωξη κατά Τουλουπάκη, είναι μία λεπτή διεθνοπολιτική υπόθεση. Η κα Τουλουπάκη αντεπιτίθεται πολιτικά, θεσμικά. Καταγγέλλει παρέμβαση στη Δικαιοσύνη, κουκούλωμα σκανδάλου Novartis. Οι θέσεις της θα βρουν απήχηση στην Ε.Ε., εφόσον κυβέρνηση, Δημόσιο δεν έχουν στραφεί κατά Novartis».
Προβληματίζομαι, όπως και κάθε πολίτης που ελπίζει σε καλή και δίκαιη λειτουργία του κράτους και των κορυφαίων θεσμικών οργάνων του.
Καταθέτω τον προβληματισμό αυτό απευθυνόμενος στη νηφάλια σκέψη όσων αγωνιούν για το δημοκρατικό μέλλον αυτής της χώρας, όσων νοιάζονται για το δίκιο ή απεχθάνονται το άδικο.
Γιατί το να αφαιρούνται δικογραφίες διασπάθισης δημοσίου χρήματος, δωροδοκιών και ξεπλύματος βρώμικου χρήματος από τα χέρια των εισαγγελικών λειτουργών που τις χειρίζονται, δεν είναι ίδιον ενός κράτους δικαίου, ούτε αυτό συνάδει με το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών.
Γιάννης Μ. Γαβριλάκης
Αγαπητέ κύριε Γιάννη, συμφωνώ με τα γραφόμενα σας , ότι οι διώξεις εις βάρος της εισαγγελέως κυρίας Τουλουπάκη καθώς και των δημοσιογράφων Βαξεβάνη και Γιάννας Παπαδάκου,αποτελούν ντροπή γιά την δημοκρατία μας!
Εύχομαι στην τάχιστη δικαίωση τους και την αξιοπρεπή επιστροφή στα καθήκοντά τους!
Εξ αφορμής όμως αυτού του γεγονότος ας σκεφτούμε τρόπους γιά την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και διαφθοράς που χρεοκόπησαν το 2010 την χώρας μας και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να την ξαναχρεοκοπήσουν!
Καλησπέρα αγαπητέ Μιχάλη
Έχω δεχτεί αρκετά θετικά σχόλια, όπως και το δικό σας, και σας ευχαριστώ.
Ο προβληματισμός μας έχει κοινή αφετηρία, όντας έχοντας γνώση για το ακέραιο του χαρακτήρα και της εντιμότητας της δικαστικής λειτουργού που τιμά το δικαστικό σώμα αλλά και την Κρήτη από την οποία κατάγεται!
Κάποτε ας βρούμε όλοι το θάρρος να πούμε τα πράγματα με τ όνομα τους.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν είναι και θα είναι -όσο δεν εκδημοκρατίζουμε τους Αρμούς της Εξουσίας-η Δικαιοσύνη.
Αν υπήρχε θα ήταν ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ τα πράγματα.
Αν αυτοί που κυβερνούν είχαν την ακεραιότητα της κυρίας Τουλουπάκη, η ζωή μας θα ήταν διαφορετική. Συμμερίζομαι απόλυτα τη δήλωσή της ότι η δίωξη αποτελεί γι’ αυτήν τίτλο τιμής. Πώς να μην πάει η σκέψη μας στον αείμνηστο (πλέον) Χρήστο Σαρτζετάκη;
(Κατά τα άλλα, κρίνεται φυσιολογικό το να μπαίνουν στο λογαριασμό πολιτικών προσώπων “αδιευκρίνιστα ποσά” ή δωρεές από την πεθερά χρημάτων των οποίων η προέλευση είναι άγνωστη!)
Ξεχάσατε να γράψετε ότι τα “αδιευκρίνιστα” δεν είναι μικρά ποσά. Ανέρχονται σε δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ (που ένας μισθωτός πρέπει να δουλεύει μια ζωή για να τα βγάλει με ιδρώτα και αίμα). Ανεξάρτητα βέβαια από το ύψος των ποσών αυτών η πράξη είναι κατάπτυστη. Αν επρόκειτο για κανένα “κοινό θνητό”, η εφορία θα τον κυνηγούσε αμείλικτα. Τώρα δεν τρέχει τίποτα.
Αφού η διαφθορά είναι τόσο εκτεταμένη στην χώρα μας, που διώκει και φυλακίζει τιμίους πολίτες, γιατί πρέπει να δανειζόμαστε;
Γιά να τα κλέβουν κάποιοι και να φορτώνονται τα χρέη στις πλάτες των επομένων γενεών;
Γνωρίζω βέβαια ότι αυτό είναι σχήμα λόγου, αλλά πάλι αναρωτιέμαι
πως”καταφέραμε”να γίνουμε μία από τις πλέον χρεωμένες χώρες του κόσμου;
Κύριε Πατσουτάκη, φαντάζομαι θα θυμάστε αυτό που έλεγαν (με πόνο αλλά και καμάρι) παλαιότερα για την πατρίδα μας: “Η πτωχή αλλά τιμία Ελλάς”. Το πρώτο εξακολουθεί να ισχύει, ίσως σε ανώτερο βαθμό (παρά τον πλούτο που διαθέτει). Το δεύτερο έχει διαβρωθεί τόσο, που και μόνο να το σκεφτόμαστε το θεωρούμε ντροπιαστικό. Και βέβαια, όσο και αν το έργο του λοστρόμου και του υπόλοιπου προσωπικού έχει την αξία του, το τιμόνι σε ένα καράβι το κρατάει ο καπετάνιος. Πού πρέπει λοιπόν να αναζητήσουμε τις ευθύνες;
Κύριε Λουπάση, συμφωνώ με την παρομοίωση σας γιά την αναλογικότητα των ευθυνών στην πορεία κάθε χώρας!Επιτρέψτε μου ωστόσο να πω ότι η χώρα μας βρίσκεται σε αποσύνθεση και παρακμή!
Έχω γράψει – χωρίς να είμαι ειδήμων- μία επιστολή γιά τις εξορύξεις υδρογονανθράκων που θεωρώ ότι είναι όρος επιβίωσης γιά την χώρα μας!
Εύχομαι, στις σελίδες της εφημερίδας που μας φιλοξενεί να ανοίξει ένας γόνιμος διάλογος γιά το ζωτικό αυτό θέμα!
Γιάννη, δὲ θὰ μποροῦσε νὰ τὰ πῇ κανείς καλύτερα.
Επί της υποθέσεως σε ό,τι αφορά τη δικαστική διερεύνηση και τα στοιχεία που αφορούν και συμπεριλαμβάνονται στη δικογραφία δεν μπορώ – όπως αι οι πλείστοι εξ ημών – να εκφέρω άποψη λόγω αφ` ενός ανεπάρκειας γνώσης των στοιχείων, πλημμελών νομικών γνώσεων αφ` ετέρου. Στον κοινό νου όμως, που όλοι μας σχεδόν διαθέτουμε, φαντάζει από ανοίκειο και άηθες έως οξύμωρο, ύποπτο και χαλκευμένο το ότι διώκονται εκείνη ακριβώς η δικαστική λειτουργός και εκείνοι ακριβώς οι δημοσιογράφοι που ασχολήθηκαν ενδελεχώς με ένα πιθανολογούμενο (για να εκφραστώ μετριοπαθώς) σκάνδαλο, το οποίο παρεμπιπτόντως έχει πράγματι επιβεβαιωθεί ως τέτοιο στις Η.Π..Α., ενώ η κατά τα λοιπά ανεξάρτητη δικαιοσύνη δεν έχει εγκύψει προηγουμένως εξαντλητικά πάνω από την υπόθεση της Novartis καθ` εαυτήν. Εύλογα δημιουργείται η εντύπωση ακόμα και στον καλοπροαίρετο πολίτη ότι επιχειρείται μία άκομψη και σαφέστατα παντελώς αντιδημοκρατική – αυταρχική απόπειρα συγκάλυψης της υπόθεσης της φαρμακευτικής εταιρείας, εκφοβισμού όσων διαθέτουν στοιχεία που στοιχειοθετούν την υπόθεση και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από τ κυρίως ζητούμενο, που είναι η διερεύνηση τυχόν ποινικών αδικημάτων που συνετελέσθησαν. Πώς λοιπόν δεν θα κατέληγε κανείς αβίαστα στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για δίωξη με αμιγώς πολιτικό περιεχόμενο και στόχευση; Πού ξανακούστηκε να διώκονται εκείνοι που αναδεικνύουν μία υπόθεση με έντονη δυσωδία σκανδάλου αντί εκείνων που φέρονται να εμπλέκονται ενεργητικά και παθητικά στην τέλεση δυνητικά αξιόποινων πράξεων και πώς συνάδει αυτή η διάχυτη εντύπωση με την απαράγραπτη αρχή του κράτους δικαίου που βαυκαλίζεται πως υιοθετεί και ασκεί η χώρα μας;
Δυστυχώς ή σημερινή κυβέρνηση έχει καταντήσει το κράτος δικαίου σε κράτος συμφερόντων και ο θεσμός τής δικαιοσύνης ακολουθεί πιστά αυτόν τον εκτροχιασμο. Πολύ δύσκολα αυτή ή χώρα θα βρει τον δημοκρατικό δρόμο. Ο κάθε λαός έχει την χώρα πού τού αξίζει. .