» Καταπολεμήστε τη χωρίς φάρμακα
Συντακτική ομάδα του περιοδικού “Hellenic Nexus” Εκδόσεις: “ΕΣΟΠΤΡΟΝ”
Αλλά με αποφασιστικότητα και εναλλακτικές φυσικές θεραπείες της συντελούμενης φθοράς κάθε ατόμου, κάθε κοινωνικού συνόλου καθώς και κάθε εθνικού και υπερεθνικού κινδύνου και χαμού. Ιδιαίτερα τώρα που βιώνουμε την καταθλιπτική πραγματικότητα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά την τόσο εγκληματική γερμανική κατοχή.
Για να μας έχει καταλάβει, τώρα, σαν μια γενική θλίψη που οδηγεί σε βαριά κατάθλιψη. Μια κατάσταση που γίνεται αφόρητη -με όλα τα μέτρα και τα παράμετρα που κάθε μέρα και περισσότερο μας εξοντώνουν σαν άτομα και σαν λαός. Οταν προσθέσουμε και τη βαθιά ακατάληπτη αρχέγονη Μελαγχολία της απροσέγγιστης σκοτεινής ύλης που μας συνέχει…
Αυτής που αποτελεί μια κληροδοτημένη ενοχή που συνταυτίζεται με την απεριόριστη διαδικασία της σκέψης και της γνωστικής αντίληψης, όπως γράψει ο μεγάλος ανθρωπιστής συγγραφέας George Steiner στο βιβλίο του με έξοχα δοκίμια που έχει τίτλο: “Δέκα πιθανοί λόγοι για τη μελαγχολία της σκέψης” που αντιμετωπίζει (με φάρμακα ή εναλλακτικές αναζητήσεις) τις καταστάσεις της αρχέγονης θλίψης και της μεθέγονης κατάθλιψης κάθε εποχής κρίσης και κατάκρισης. Οπως η δυσοίωνη και εφιαλτική εποχή μας, η οποία επαυξάνει τη μελαγχολία, αλλά και την πολεμική εναντίον της… όπως αναλύει ο πρόωρα εκλιπών μεγάλος (με το έργο του) Ελληνας φιλόσοφος Παναγιώτης Κονδύλης, ο οποίος αναφέρεται στη σύνθλιψη – απώλεια του εγώ ή σε εκρηκτική αντίδρασή του. Αλλά τώρα μετά από 5 χρόνια κατοχής του συστήματος παγκόσμιας υπερ-εκμετάλλευσης και νέας γερμανικής οικονομικής κατοχής πότε θα εγερθεί το ελληνικό μας εγώ να ανατιμήσει τον εαυτό του;
Χριστούγεννα 2013 τα χειρότερα, σε βαριά κατάθλιψη των Ελλήνων – Ελληνίδων μετά από τον τόσο καταστροφικό για μας Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εναν πόλεμο που εμείς πραγματοποιήσαμε την πρώτη νίκη κατά του φασισμού και της γερμανικής ολέθριας κατοχής. Για να φθάσουμε εμείς τώρα σε μια νέα κατοχή εξαθλίωσης του λαού μας.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2013: ΜΕ ΑΦΟΡΗΤΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
Καθολική είναι η κατάσταση κατάθλιψης που βιώνει σε υψηλό βαθμό ο ελληνικός λαός μέσα στη σκληρή και αδυσώπητη πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 2013 και του νέου κατασκότεινου νέου έτους του 2014.
Αλλά τι είναι η κατάθλιψη;
Σ’ ένα μικρό βιβλίο με τον τίτλο: “Κατάθλιψη” και υπότιτλο “Καταπολεμήστε τη χωρίς φάρμακα” (εκδόθηκε από τη συντακτική ομάδα “hellenic Nexus”, εκδόσεις ΕΣΟΠΤΡΟΝ). Στη σελίδα 10 αυτού του ολιγοσέλιδου 75 σελίδων, βιβλίου δίδεται ο ορισμός της κατάθλιψης, ως εξής: “Η κατάθλιψη είναι ψυχική διαταραχή που ανήκε στην ομάδα των διαταραχών της διάθεσης. Η συναισθηματική ή απλά διάθεση είναι ο καθολικός και σταθερός συναισθηματικά χρόνος που βιώνεται εσωτερικά από το άτομο. Η διάθεση διακρίνει από το συναίσθημα, το οποίο αποτελεί την εξωτερική έκφραση της διάθεσης. Τα χαρακτηριστικά ενός καταθλιπτικού ατόμου είναι: 1) Αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό του, 2) Αρνητικές σκέψεις για την κοινωνία και το κοινωνικό περιβάλλον, 3) Αρνητικές σκέψεις για το μέλλον”.
ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Αν τώρα, κρίνουμε ότι ένας πολύ μεγάλος αριθμός ατόμων που στην Ελλάδα διακατέχοντας από καταθλιπτικές καταστάσεις (που έχουν δημιουργηθεί από την οικονομική καταστροφή που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία πέντε χρόνια πρέπει να θεωρήσουμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού λαού έχει προσβληθεί από “μείζον καταθλιπτική διαταραχή” λόγω της ισοπέδωσης όλων των δεδομένων ζωής διασφάλισης και προοπτικής για το ελληνικό μέλλον.
Με αμέτρητες αυτοκτονίες, ασθένειες, αβεβαιότητες, κοινωνική ανασφάλεια και συνεχή διαταραχή στην καθημερινή μας ζωή. Μια ζωή που απειλείται σε ατομικό, οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο σε όλες τις ελληνικές περιφέρειες.
ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Τα κυριότερα συμπτώματα αυτής της επιδρομικής κατάθλιψης αναφέρονται στη σελίδα 15 με τις κάτωθι διαταραχές:
• Δυσκολίες στον ύπνο • προβλήματα όρεξης • χαμηλή αυτοεκτίμηση • δυσκολία συγκέντρωσης • δυσκολία λήψης αποφάσεων • χαμηλή ενέργεια • αίσθηση ματαιότητας • παραίτηση και έλλειψη ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που στο παρελθόν αποτελούσαν πηγή ευχαρίστησης • απαισιόδοξες σκέψεις • αυτοενοχοποιήσεις • ανησυχία – ευερεθιστικότητα • ψυχοσωματικά προβλήματα • κοινωνική απόσυρση • εκνευρισμός, επιθετικότητα με σύγκρουση σε οικογένεια • το κοινωνικό περιβάλλον κ.λπ.
Με συνέπεια αλλαγές στα συναισθήματα, αλλαγές στη συμπεριφορά, αλλαγές στους φυσιολογικούς ρυθμούς…
Για να διαλυθεί ουσιαστικά ο συνεκτικός δεσμός του ατόμου και του συνόλου των καταθλιπτικών που αποτελούν σήμερα μια δραματική πραγματικότητα για τον ελληνικό λαό.
Η ΕΛΛΑΔΑ (ΑΠΟ ΤΟ 1825) ΣΤΗ ΜΕΓΓΕΝΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ
Πολλά και ανησυχητικά είναι τα στατιστικά στοιχεία για την αύξηση των καταθλιπτικών για την Ελλάδα (ιδιαίτερα μετά τα άκρως καταστροφικά γεγονότα που δημιουργήθηκαν μετά το άνοιγμα των εφιαλτικών θυρών για την είσοδο της χώρας στην υπερ-εκμεταλλευτική κατάσταση των μνημονίων, τα οποία με διάφορες μορφές μεταμορφώσεως και παραμορφώσεων, συνεχιστής της μετακαποδιστριακής ηγετικής εμμονής (Τρικούπη, Βενιζέλου, Κωνσταντίνου Καραμανλή) για προσκόλληση στην ευρωπαϊκή και ατλαντική δύση.
Πέρα, όμως, από την Ελλάδα η κατάθλιψη παγκοσμίως αποτελεί τη συχνότερη ψυχική διαταραχή, με αυξητικές τάσεις για τα επόμενα χρόνια. Με πρόβλεψη ότι η κατάθλιψη θα καταλάβει τη 2η θέση στις δυτικές κοινωνίες και την 1η ανεξάρτητου φύλου και ηλικίας.
Αλλά οι μεγαλύτερες συχνότητες καταθλιπτικών επεισοδίων καταγράφονται στις Η.Π.Α. και στην Ιαπωνία και τα αραιότερα στην Αφρική. Με τις μεγαλύτερες συχνότητες αυτοκτονιών να καταγράφονται στην… πρώην Σοβιετική Ενωση.
Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΠΛΟΥΤΙΖΕΙ ΤΙΣ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ
Για την αντιμετώπιση της μεγεθυνόμενης ανάπτυξης του συνδρόμου της κατάθλιψης τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα – χάπια “θριαμβεύουν” καταναλωτικά. Στην Ελλάδα (με στοιχεία του ΙΦΕΤ -Ινστιτούτο Φαρμακευτικής Ερευνας και Τεχνολογίας- εξαπλασιάστηκε η κατανάλωση αντικαταθλιπτικών ηρεμιστικών, αντιψυχωσικών.
Για να ξεπεράσει τα 150 εκατ. ευρώ η δαπάνη γι’ αυτά το 2004. Ομως, το 2008, αρχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, οι ξενο-ελληνικές φαρμακευτικές εταιρείες εισπράξανε 141.771.000 εκατ. ευρώ με αύξηση του κόστους το 2009, σε 145.314.000 εκατ. ευρώ.
Ωστόσο (σελ. 25 του βιβλίου εκδόσεων ΕΣΟΠΤΡΟΝ – NEXUS) σύμφωνα με τις έρευνες νέων νευροεπιστημόνων η κατάθλιψη και το άγχος δεν είναι ασθένειες, αλλά αντιδράσεις του οργανισμού σε εξωγενή στοιχεία που δεν είναι βακτήρια, αλλά “νοητικοσυναισθηματικοί ιοί” που βρήκαν πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης σε νευρικά συστήματα που έχουν “αποδυναμωθεί” από γενετικά και περιβαλλοντικά γεγονότα.
ΤΑ ΠΙΟ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ
Χριστούγεννα βαριάς κατάθλιψης, πέρα από τις φωτεινές χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις, πέρα από τις τεχνητές υποσχέσεις και αποπροσανατολισμούς για μια καλύτερη προοπτική στα προσεχή 5 χρόνια, μετά όμως από την κάμινο πυρός που θα ξεχυθεί ως λάβα κατακαίουσα, από την έκρηξη του ηφαιστείου των πολλαπλών νέων μέτρων που θα αφήσουν ένα πυρπολημένο δάσος πίσω τους.
ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ Ο ΑΣΤΕΪΖΟΜΕΝΟΣ ΠΙΛΑΤΟΣ
Ο πράγματι μεγάλος σύγχρονος στοχαστής, συγγραφέας και εξέχων πανεπιστημιακός καθηγητής, γεν. στο Παρίσι, σπουδασμένος στην Αμερική που ανέδειξε παγκόσμια, ως σημαντικός ακαδημαϊκός δάσκαλος τη σύγχρονη συγκριτική λογοτεχνία, ο George Steiner στο βιβλίο του: “Δέκα πιθανοί λόγοι για τη μελαγχολία της σκέψης” στο κείμενο του πρώτου λόγου του γράφει και τα εξής: “Η ανάγκη για ερωτήματα όπως πώς γεννήθηκε το σύμπαν, έχει κάποιον σκοπό η ζωή μας ή υπάρχει θεός, δημιουργεί τον ανθρώπινο πολιτισμό, τις επιστήμες του, τις τέχνες του, τις θρησκείες του. Τίποτα όμως δεν ταυτίζει περισσότερο τον Μαρξ με την αθωότητα του διαφωτισμού από τη δήλωσή του ότι η ανθρωπότητα θέτει στον εαυτό του μόνο τα ερωτήματα για τα οποία μπορεί να υπάρξει απάντηση. Αλλά το αντίθετο ακριβώς βρίσκεται πιο κοντά στην αλήθεια. Είναι ο “αστεϊζόμενος Πιλάτος”.
ΝΑ ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ
Οπου σε απολύτως κρίσιμα μέτωπα δεν καταλήγουμε σε καμιά ικανοποιητική πόσο μάλλον αποδεικτική, απάντηση όσο εμπνευσμένη, όσο συνεπής κι αν είναι η διαδικασία της σκέψης, ατομικής ή συλλογικής, φιλοσοφικής ή επιστημονικής. Αυτή η εσωτερική αντίφαση (απορία) ως προκαθορισμένη αμφισημία είναι εγγενής σε κάθε πράξη της σκέψης σε κάθε εννοιολογική αντίληψη και διαίσθηση.
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΑΠΑΡΧΗ ΥΠΗΡΞΕ “ΕΝ ΤΩ ΛΟΓΩ”
Για να προσθέσει πολλά εξαιρετικού ενδιαφέροντος σημεία στον ΔΕΚΑΤΟ (πιθανό) ΛΟΓΟ του βιβλίου του για τη μελαγχολία της σκέψης, λέγοντας: “Η πνευματική μας απαρχή υπήρξε “εν τω λόγω”.
Ο ένθερμος πιστός και ο απόλυτος άθεος κατανοούν το θέμα από κοινού… Η ύπαρξη και ο θάνατος ενόσω έχουν σχέση με τον “Θεό” είναι τα αιώνια αντικείμενα της ανθρώπινης σκέψης. Μόλις πάψει αυτή η σκέψη να είναι αδιάφορη για το αίνιγμα της ανθρώπινης ταυτότητας, για την παρουσία μας σε κάποιου είδους κόσμο. Υπάρχουμε όσο προσπαθούμε να “σκεφτόμαστε το είναι”, το “μη είναι” (τον θάνατο και τη σχέση αυτών των δύο αντίθετων πόλων με την παρουσία ή την απουσία).
ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΓΕΡΘΕΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΓΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ
Αλλά τι λέει στο βιβλίο του “Μελαγχολία και πολεμική – δοκίμια και μελετήματα”, ο πρόωρα εκλιπών μεγάλος φιλόσοφος και στοχαστής που αμφισβήτησε τον Γερμανό φιλόσοφο Χάιντεγκερ;
Γράφει, λοιπόν, ο Παναγιώτης Κονδύλης στο 7ο κεφάλαιο των δοκιμίων του “Μελαγχολια και πολεμική” που έδωσε τον γενικό τίτλο στο βιβλίο και το εξής: … “Ετσι, το αποβλεπτικό «κάτι» της μελαγχολίας… μετατρέπεται σε ασίγαστη αυτοεπιτίμηση και τυραννικό αίσθημα ενοχής. Η μάταιη αναζήτησή του ή η απώλειά του μπορεί έτσι να καταλήξει σε κρίση ανασφάλειας ή σε απώλεια του εγώ: Τούτο το «κάτι» ή και ο κόσμος in toto ως μόνιμη, υπομήνυσή του – συνθλίβει το εγώ. Μπορεί όμως να συμβεί και το αντίθετο: Να αντισταθεί το εγώ στη συντριβή και να στραφεί επιθετικά ενάντια στο εχθρικό πλέον «κάτι» ή στον εχθρικό πλέον κόσμο απαξιώνοντάς τα και ανατιμώντας τον εαυτό του. Τότε από τη θέση του άξιου το ίδιο (το εγώ) αισθάνεται ότι έχει τη δύναμη, αλλά και το δικαίωμα να επιτεθεί σε ό,τι κρίνει ανάξιο και συνάμα βασανιστικό”.
Μελαγχολικά Χριστούγεννα 2013 και το μέγα ερώτημα είναι: “Πότε θα αντισταθεί το εγώ στη συντριβή ανατιμώντας τον εαυτό του αισθανόμενο ότι έχει τη δύναμη, αλλά και το δικαίωμα να μετατρέψει ό,τι κρίνει ανάξιο και συνάμα βασανιστικό;
