Κατεδάφιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας

Πριν μερικές μέρες έγινε εκκένωση κτηρίου που είχαν καταλάβει μετανάστες και αλληλέγγυοι στη Θεσσαλονίκη, έγιναν προσαγωγές και ακολούθησε κατεδάφιση του κτηρίου. Το ίδιο έγινε και στα Χανιά. Ο Δήμος κατεδάφισε ένα παράπηγμα πίσω από το Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων, στο οποίο είχαν βρει καταφύγιο άστεγοι της πόλης. Σύμπτωση; Μπορεί, υπάρχουν όμως κοινά χαρακτηριστικά. Και στις δύο περιπτώσεις τα κτήρια ήταν εγκαταλελειμμένα και είχαν βρει καταφύγιο άνθρωποι, που δεν είχαν άλλο τρόπο να στεγαστούν. Και στις δύο περιπτώσεις επικράτησε «ο νόμος και η τάξη». Το κράτος, αλλά και άλλοι θεσμικοί φορείς όπως το Α.Π.Θ., η εκκλησία και ο Δήμος έκαναν το παν για να εξαφανιστεί η κακή εικόνα. Ο δήμαρχος Χανίων μάλιστα ανέφερε ότι «θα γίνει μια εκτεταμένη παρέμβαση ευπρεπισμού, προκειμένου να έχουμε ένα ολοκληρωμένο όμορφο αποτέλεσμα».
Μια μικρή λεπτομέρεια ξέφυγε όμως από τους εμπλεκόμενους. Το πού θα πάνε οι άνθρωποι που είχαν βρει προσωρινά στέγη. Αυτές οι ενέργειες δείχνουν σε όλο της το μεγαλείο την υποκρισία και τον καθωσπρεπισμό των κρατούντων. Δεν θα έπρεπε πριν την έξωση και την κατεδάφιση να ενδιαφερθούν για το πού θα πάνε οι άστεγοι; Αλλά δεν τους ενδιαφέρει η ουσία, ούτε οι άνθρωποι, μα το «φαίνεσθαι», η ωραία εικόνα της πόλης. Αλήθεια, γιατί ο δήμαρχος δεν δείχνει το ίδιο ενδιαφέρον για τη δημιουργία χώρου φιλοξενίας αστέγων;
Οι τρεις άνθρωποι που είχαν βρει προσωρινά καταφύγιο στο παράπηγμα πίσω από το Ωδείο βρήκαν αλλού καταφύγιο, σε άλλο ερείπιο. Άλλωστε δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Εμείς, η κοινωνία ήμαστε οι χαμένοι, γιατί με αυτές τις κατεδαφίσεις γκρεμίζεται και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.