Η γιορτή της Καθαράς Δευτέρας για την ορθοδοξία είναι η πρώτη μέρα της Μ. Σαρακοστής, γιατί οι χριστιανοί καθαρίζονται σωματικά και πνευματικά. Στην πραγμαματικότητα όμως είναι ο επίλογος των Βακχικών δρώμενων της αποκριάς .
Την καθαρά Δευτέρα γιορτάζουμε τα κούλουμα.
Κούλουμα είναι ομαδική έξοδος των ανθρώπων στην εξοχή με νοστιμότατα νηστήσιμα φαγητά συνοδευόμενα με τραγούδια και χορούς Την Καθαρά Δευτέρα συνηθίζεται να τρώγονται λαγάνα (άζυμο ψωμί που παρασκευάζεται μόνο εκείνη τη μέρα), ταραμάς και άλλα νηστίσιμα φαγώσιμα, κυρίως λαχανικά, όπως και φασολάδα χωρίς λάδι
Τα κούλουμα είναι γνωστά κι ως κούλουμπα, κούμουλες, κουμουλάθες,ή κούμουλα. Είναι ένα παραδοσιακό λαϊκό πανηγύρι με ρίζες από την αρχαία Ελλάδα. Μια θεωρία θέλει τα κούλουμα να προέρχονται από την, επίσης λατινική, λέξη «columna» –που σημαίνει κίονας, κολώνα– κι αυτό γιατί οι Αθηναίοι συνήθιζαν να γιορτάζουν την Καθαρή Δευτέρα στις «κολώνες», δηλαδή στους Στήλους του Ολυμπίου Διός, χωρίς φυσικά να ξεχνούν να πάρουν μαζί τους το χάρτινο σύνεργο του υπαίθριου παιχνιδιού, τον χαρταετό που τελικά επικράτησε ως έθιμο.
Κα το πέταγμα του χαρταετού έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Τον τέταρτο αιώνα προ Χριστού, ο μαθηματικός Αρχύτας, φίλος του Πλάτωνος και οπαδός του Πυθαγόρα εμφανίζεται ως εφευρέτης του Χαρταετού. Με τη βοήθεια του χαρταετού ο Βενιαμίν Φραγκλίνος έφτιαξε το αλεξικέραυνο. Ο βλάχικος γάμος, οι μουτζούρηδες , οι κουδουνάτοι, ο αχυρένιος Γρηγοράκης το δικαστήριο (με απρεπέις φράσεις και χειρονομίες), ο χορός των παπάδων, το αλευρομουτζούρωμα, το αγροτικό καρναβάλι, κι όλα δεν είναι τίποτα άλλο από αρχαία ελληνικά δρώμενα που τόσο έχουν αποτυπωθεί στη συνείδηση του έλληνα που έστω με με άλλη ονομασία συμμετέχει στον εορτασμό τους με όλην του την ψυχή, Κυτταρικές μνήμες αποτυπωμένες στο ελληνικό DNA.
Με τις γιορτές αυτές των Απόκρεων φτάνομε έτσι, έστω κι από άλλο δρόμο, να μιμηθούμε και να συμμετέχουμε σε τελετές χαράς και ξενοιασιάς που πρόγονοι σοφοί επινόησαν.
Πρόγονοι που έβαλαν τα θεμέλια της παγκόσμιας εξέλιξης και του πολιτισμού.
Τελετές όπου η χαρές και οι γέλωτες των πανηγυριστών είναι τόσο μεγάλοι που διώχνουν μακριά τα καθημερινά σχεδόν αβάστακτα προβλήματα. Και τώρα που ένας λαός που κυοφορεί στα κύτταρα του το σπέρμα της χαράς κι αγκομαχώντας οδηγεί την γαλανή πατρίδα του στα διάσελα της ιστορίας, τώρα χρειάζεται να πυρποληθούμε με Διονυσιακό ενθουσιασμό κι έτσι και πάλι αλώβητοι να βγούμε απ΄ τη φωλεά λεόντων που μας έριξαν.
Αχ πατρίδα μου! Πατρίδα Του Απόλλωνα, του Διόνυσου πατρίδα! σε τι δεινά σε ρίξανε του κόσμου οι κολασμένοι! Εσύ όμως χαμογέλασε, για να βλαστήσει απ’ το στήθος σου η άμπελος η Διονυσιακή και φως Απολλώνιας σκέψης. Στις ρίζες σου θα βρεις τη γιατρειά σου.
Έλληνες ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα των προγόνων μας κατά τον εφετινό εορτασμόν των απόκρεων κι ας μεθύσομε από τον οίνον τον πνευματικό του Διόνυσου, κι ας απελευθερώσουμε το Διονυσιακό στοιχείο του αυθορμητισμού στη ζωή μας και να ξαναφέρουμε το γέλιο και την αισιοδοξία σε έναν λαό που ξέχασε να γελά.
