Τι πιο δηµοκρατικό για τη «δηµοκρατική παράταξη» από µια εσωκοµµατική εκλογική διαδικασία χωρίς σκιές; Κι όµως, στο ΠΑΣΟΚ φαίνεται… αδιανόητο το αυτονόητο.
Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από την αντιπαράθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη για σηµαντικά διαδικαστικά θέµατα αναφορικά µε την εκλογή νέου προέδρου στο κόµµα τον Οκτώβρη.
Μετά την Άννα ∆ιαµαντοπούλου και ο Χάρης ∆ούκας απευθύνθηκε µε επιστολή του στην Επιτροπή ∆εοντολογίας, Εφαρµογής Καταστατικού και Πιστοποίησης (Ε∆ΕΚΑΠ) του κόµµατος, εκφράζοντας φόβους, ενστάσεις κι επιφυλάξεις επί της διαδικασίας.
∆ιαµαντοπούλου και ∆ούκας ζητούν να διασφαλιστεί ότι το οργανωτικό σύστηµα θα µπορέσει να ανταποκριθεί στην αυξηµένη προσέλευση που εκτιµάται ότι θα υπάρξει στις εκλογές, διαπιστώνουν ανεπάρκειες και προβλήµατα στον σχεδιασµό και την προµήθεια των απαραίτητων συστηµάτων και προβληµατίζονται για το αν οι λίστες µελών είναι επαρκώς ενηµερωµένες.
Των επιστολών των δύο υποψηφίων αρχηγών, προηγήθηκαν αντίστοιχες µελών της Ε∆ΕΚΑΠ (Παντελής Καµάς, Ειρήνη Σενετάκη και Γιώργος Αναγνώστου), όπου επεσήµαναν τόσο τα τεχνικά ζητήµατα που προκύπτουν όσο και την ανάγκη να δοθεί ένα ξεκάθαρο µητρώο µε τηλέφωνα και ονόµατα µελών. Παράλληλα, τόνιζαν πως πρέπει από τα επίσηµα κανάλια επικοινωνίας του κόµµατος, να γίνεται ισότιµη προβολή όλων των υποψηφίων και όχι µόνο του Νίκου Ανδρουλάκη.
∆εν πρέπει να ξεχνούν άλλωστε στο ΠΑΣΟΚ ότι µέσα από αυτές τις εσωκοµµατικές εκλογές κρίνεται και κάτι πολύ πιο σηµαντικό· η εικόνα της αξιοπιστίας του κόµµατος στα µάτια των ψηφοφόρων.
Γιατί, αν δεν µπορεί να εξασφαλίσει το αδιάβλητο µιας εσωκοµµατικής διαδικασίας και την ισονοµία, τότε πώς θα εµφανιστεί ως αξιόπιστη πολιτική δύναµη;
