Κάθε μηχανή και μια ιστορία, κάθε δίκυκλο και ένας αγώνας για την ανακατασκευή, την εύρεση ανταλλακτικών, την αγορά του. Επισκεφθήκαμε τη “16η έκθεση μοτοσυκλέτας” και την “8η έκθεση ποδηλάτου”, που συνεχίζεται και ολοκληρώνεται στις 17 Αυγούστου στο “Μ. Θεοδωράκης”, στο παλιό λιμάνι και αναζητήσαμε ιστορίες πίσω από τους δύο τροχούς.
Η έκθεση που είναι ανοικτή κάθε απόγευμα από τις 7.30 έως τις 12 τα μεσάνυχτα, διοργανώνουν η “Λέσχη Κλασσικής Μοτοσυκλέτας Χανίων” και η “Ελληνική Ομοσπονδία Φίλων Παλαιού αυτοκινήτου και μοτοσυκλέτας”.
Η αρχαιότερη!
Μια Triumph junior του 1914 του Παναγιώτη Τσουρουνάκη είναι το παλαιότερο μοντέλο δίκυκλης μηχανής στην έκθεση. Το 225 κυβικών εκατοστών μηχανάκι των αρχών του προηγούμενου αιώνα είναι ένα “ζωντανό βιβλίο” της ιστορίας των μηχανών. «Η κίνηση της είναι με ιμάντα, τα φώτα της με ασετυλίνη, έχει δύο ταχύτητες με ένα λεβιεδάκι μικρό στο χέρι, δεν έχει απομόνωση, ενώ την σπρώχνεις για να την βάλεις μπροστά! Έχει μια βαλβίδα στο κύλινδρο που αφήνει το πιστόνι να ανεβοκατεβαίνει ελεύθερα, σπρώχνεις το μηχανάκι και μετά από 2-3 μέτρα παίρνει μπροστά, ούτε λόγος για μανιβέλα ή πόσο μάλλον για μίζα. Άλλο χαρακτηριστικό ότι το λάδι της το κουβαλάει μαζί της σε ένα δοχείο όπως το τεπόζιτο του καυσίμου, προφανώς γιατί εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν τα βενζινάδικα με αντλίες κ.λπ.» μας λέει ο ιδιοκτήτης.
Το Triumph αγοράστηκε από το εξωτερικό και μπορεί να κινηθεί στο δρόμο με μικρή ταχύτητα καθώς είναι λίγο παραπάνω από 2 ίππους.
Ιαπωνική μαγεία
Πρώτη φορά στην έκθεση ο Νίκος Παπαδάκης, που παρουσιάζει μια καταπληκτικά διατηρημένη Honda CB 550 του 1974. «Είχα πάει επίσκεψη σε ένα σπίτι και το βρήκα παρατημένο στην αυλή! Ήταν 30 χρόνια τελείως εγκαταλελειμμένο, σε αθλία κατάσταση, το ακούμπούσες και έφευγαν κομμάτια. Ο ιδιοκτήτης δεν είχε διάθεση να ασχοληθεί διαπραγματευτήκαμε μια τιμή το πήρα και σιγά-σιγά έφτιαχνα!» μας εξηγεί. Του πήρε δύο χρόνια να καταφέρει να βρει τα ανταλλακτικά, να τα συναρμολογήσει με πολύ κόπο αφού για να τοποθετήσει το καθένα έβγαζε φωτογραφίες, έλεγχε, φρόντιζε να είναι το καθετί στη θέση του. «Τα ανταλλακτικά δεν δυσκολεύτηκα να τα βρώ η Honda έχει τα πάντα. Κάθισα μόνος μου και έκανα το λύσιμο, το δέσιμο, τα επιμέρους κομμάτια, οι μάστορες έκαναν τα μηχανικά και τα βαψίματα. Το έχω μεράκι και ήδη φτιάχνω άλλο ένα μοντέλο πιο παλιό. Ο κόσμος που τη βλέπει μου λέει άλλος ότι την είχε στα νιάτα του, άλλος ότι θυμάται το μοντέλο. Δοξα τω θεώ βλέπω ότι ο κόσμος αναγνωρίζει τη προσπάθεια μας» καταλήγει ο κ. Παπαδάκης.
Μια… χανιώτικη δημιουργία
Μια απίστευτη ιστορία βρίσκεται πίσω από τη NORBSA των 500 κυβικών του Ανδρέα Ξυνίδη, ένα πραγματικό οικογενειακό κειμήλιο. Ο συλλέκτης μας μεταφέρει στα 1941 στα Χανιά. «Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Γερμανούς οι ντόπιοι πλιατσικολογούσαν τις αποθήκες που είχαν αφήσει πίσω τους οι Αγγλοι. Μια μέρα ο συγχωρεμένος παππούς μου Νίκος Ξυνίδης – που ήταν μηχανικός αυτοκινήτων και μηχανών από το 1920 – βλέπει ένα πιτσιρικά να κουβαλάει το σκελετό μιας βρετανικής Norton, χωρίς τροχούς, τιμόνι. Αγοράζει ο παππούς μου το σκελετό και μετά από μερικές ημέρες βρίσκει έναν άλλο Χανιώτη που σε ένα καροτσάκι μετέφερε ένα κινητήρα BSA στην κούτα του! Κάθησε λοιπόν μετά και χρησιμοποιώντας ένα τιμόνι από BSA, ένα μπροστινό τροχό από BSA επίσης, ένα πίσω τροχό από Norton μοντάρει τη μηχανή όπως είναι τώρα! Το μηχανάκι δηλαδή δεν είναι εργοστασιακό είναι μια μίξη Norton και ΒSA με τις ανάλογες μετατροπές για αυτό και δεν έχουμε ξαναβρεί κάτι ανάλογο σε Ελλάδα και εξωτερικό» μας αναφέρει ο συνομιλητής μας.
Η μηχανή χρησιμοποιούνταν από τον Νίκο Ξυνίδη μέχρι το 1969 και έπειτα εγκαταλείφθηκε. Ο Ανδρέας Ξυνίδης πριν από 6 χρόνια αποφάσισε να την ξαναφτιάξει. «Το χρώμα που έχει είναι το ίδιο που είχε εκείνη την εποχή, μπλε που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί για τους ηλεκτροκινητήρες. Ανταλλακτικά βρήκα αρκετά γιατί είχαν βγει πολλές τέτοιες μηχανές το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο» καταλήγει. Η NORBSA είναι φυσικά χρηστική.
