Κάθε φορά

Ένας από τα δισεκατομμύρια ανθρώπων που κατοικούν στη γη μας είμαι και εγώ. Κουκίδα της άμμου. Χρωστώ την ύπαρξή μου στο θεό και την ανατροφή μου στους γονείς μου.
Καθημερινά, λοιπόν, συναναστρέφομαι και συνομιλώ με ένα σωρό συνανθρώπους μας. Άλλους ίδιας ψυχοσύνθεσης και παρόμοιας πνευματικής καλλιέργειας και άλλους τελείως διαφορετικούς από μένα ψυχή τε και σώματι.
Δεν είμαι αλάθητος ή παντογνώστης και ισχυρογνώμων ή φιλερις. Από χρόνια, προσπαθώ με διάλογο να λύνω τις διαφορές μου με τους άλλους σεβόμενος τη διαφορετικότητα του καθενός μας αλλά και αγωνίζομαι με το νου και την καρδιά να βρίσκω -διά της αυτογνωσίας εν πρώτοις και της γνώσης όσων μας περιβάλλουν δευτερευόντως- λύσεις για τα καθημερινά μου προβλήματα, ρισκάροντας να θεωρηθώ ιδιόρρυθμος ή περίεργος.
Έτσι, κάθε φορά που βγαίνω από το σπίτι για τις ανθρωπωσυνάξεις, εφαρμόζω την παμπάλαια σοφή συμβουλή που παιδιόθεν μου δίνει ο πατέρας μου: «Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν»…
Δοκιμάστε την. Θα με θυμηθείτε. Είναι αποδοτική και καρποφόρα σε όλες τις καθημερινές μας επαφές…
*υποψήφιος διδάκτωρ στο Α.Π.Θ.