Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η αγάπη το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο! δεν αγοράζεται με χρήματα ούτε επιβάλλεται με Νόμο ή με τη βία. Στις περιπτώσεις που νομίζουμε ότι η αγάπη έχει αγοραστεί ή έχει επιβληθεί δια της βίας όπως π.χ. στις πανέμορφες μικρούλες και φτωχούλες που έχουνε παντρευτεί υπερήλικες, άσχημους και βάρβαρους ή στα Δικτατορικά καθεστώτα όπου οι πολίτες, φαινομενικά… αγαπούν τους τυράννους των.. κάνουμε λάθος, γιατί εκεί ισχύει η σοφή ρήση, «την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενοι…».
Η αγάπη κερδίζεται μόνο με την καλοσύνη, την ευγένεια, την προσφορά, το γέλιο, την ανταπόδοση, την ευγνωμοσύνη και την αγάπη που υπάρχει μέσα μας, γιατί αν δεν έχουμε αγάπη στην ψυχή μας, δεν είμαστε τίποτα και δεν μπορούμε ούτε να δώσουμε, ούτε να πάρουμε αγάπη όπως λέει και ο Απόστολος Παύλος στην προς Κορινθίους Επιστολή: «Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπη δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον».
Ένας ακόμα τρόπος, για να κερδίσουμε του οποιουδήποτε την αγάπη είναι, η μορφή μας να είναι όμορφη. Αν είναι από το Θεό και δεν είμαστε όμορφοι, να μην απογοητευτούμε∙ μπορούμε να κάνουμε όμορφη τη μορφή μας με τις καλές πράξεις μας και κυρίως με το γέλιο και την καλοσύνη μας που θα κάνουνε τους άλλους, στην αρχή να μας συμπαθήσουν και στο τέλος να μας αγαπήσουν.
Οι κατσούφηδες, οι βλοσυροί, οι γκρινιάρηδες, οι φαρμακιάρηδες, οι αγέλαστοι και γενικά όλοι οι κακοί άνθρωποι δεν έχουνε καμία πιθανότητα να αγαπηθούνε, ούτε μπορούνε να αγαπήσουνε πραγματικά…
Ο πρόεδρος της Αμερικής ο Χάρυ Τρούμαν έλεγε ότι: Ο πρόεδρος που δεν είναι γελαστός και δεν έχει χιούμορ, άδικα κατέχει τη θέση του Προέδρου, γιατί δεν μπορεί να αγαπηθεί από το λαό.
Και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, πάντοτε απαιτούσε, από το βήμα της Βουλής όποιος και να μιλούσε, ποτέ μην είναι κατηφής και να μιλά με κέφι γιατί ο Ήλιος όταν βγει, διασκορπά τα νέφη!
Όλοι ακόμα γνωρίζουμε το μύθο που θέλει τον άγριο Βοριά να τσακώνεται με τον Ήλιο για το ποιος είναι πιο δυνατός και ποιος μπορεί να πάρει από τον βοσκό την χοντρή την κάπα του, όπου ο Βοριάς «φύσηξε! ξεφύσηξε, έσκασε στο φύσημα…» αλλά δεν τα κατάφερε, γιατί ο τσομπάνος κρύωσε και έσφιξε πιο πολύ επάνω του την κάπα του. Όταν ήρθε η σειρά του Ήλιου, αυτός «έφεξε ολόλαμπρος! καλοσύνη σκόρπισε!…» και τότε ζεστάθηκε ο τσομπάνος και έβγαλε την κάπα του!
Τέλος, πέραν από τον Τρούμαν, τον Βενιζέλο, τον Ήλιο, το Βοριά και εκατομμύρια άλλα παραδείγματα και φυσικά και το αυτονόητο ότι, αν δεν δώσεις δεν μπορείς να πάρεις και βέβαια δεν μπορείς να δώσεις όταν δεν έχεις… ο μεγάλος μας ποιητής Ιωάννης Πολέμης σε ένα θαυμάσιο αλληγορικό ποίημά του, με δέκα μόνο στίχους μας διδάσκει ότι για να μας αγαπήσουνε οι άλλοι (και όλοι το έχουμε ανάγκη να μας αγαπούν…) αυτό εξαρτάται από τις χάρες μας και την συμπεριφορά μας προς αυτούς. Διαβάστε το:
Η Συννεφιά κι η Ξαστεριά, κόρες του Ρήγα Χρόνου,
προχθές συναπαντήθηκαν σ’ ένα σκαλί του θρόνου
κι η πρώτη η κλαψοπρόσωπη στρέφει και λέει του Ρήγα:
Γιατί πατέρα μου; γιατί; εμένα όπου κι αν πήγα,
από τις ρούγες τις πλατειές ως τα στενά σοκάκια
όλοι με βαρυγκόμισαν με πίκρα και με κάκια
ενώ την αδερφή μου, αυτή… τη λαμπροφορεμένη,
όλοι την καλοδέχονται παντού, όπου κι αν πιαίνει;
Και είπε ο Ρήγας: Κόρες μου, η μια την άλλη δέστε…
καθένας από λόγου του… μισιέται κι αγαπιέται…
Αθάνατε Ιωάννη Πολέμη!
Σημείωση: Παρ’ όλο που το κείμενό μας είναι συμβολικό, αν κάποιος μας ζητήσει να του πούμε γιατί η Συννεφιά είναι η πιο κακή αδελφή της Ξαστεριάς, θα του απαντήσουμε: Γιατί αυτή κάνει κρύο, βρέχει, έχει σκοτεινιά, είναι άσχημη, αστράφτει, βροντά, ρίχνει κεραυνούς, συνήθως φυσάνε μανιασμένα οι άνεμοι, ευνοεί τον πυρηνόσπορο, δυσχεραίνει τις συγκοινωνίες, φέρνει πλημμύρες, μας ψυχοπλακώνει κ.λ.π., κ.λ.π. Άν είναι λίγα, να αραδιάσωμε και άλλα..
