…Η συγκρότηση ενός λαού σε πολιτική κοινωνία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι κάτι που χαρίζεται, αλλά κάτι που δημιουργείται… Κ. Καστοριάδης
Με νέα απόφαση του Συμβουλίου Εφετών θα πρέπει συνεχιστεί η ανάκριση για τα φουσκωμένα ελλείμματα (3%) της ΕΛ.ΣΤΑΤ., που σύμφωνα με αυτά οδηγηθήκαμε στα γρανάζια του Δ.Ν.Τ. και στα μνημόνια. Εάν πράγματι έτσι είναι… τότε… όλα ήταν προσχεδιασμένα… Δ.Ν.Τ., τρόικα, μνημόνια… Μικρή χώρα η Ελλάδα βλέπεις, με εθελόδουλους πολιτικούς και… μ’ έναν λαό ηρωικό, αλλά που αδυνατεί να συγκροτηθεί σε μια πολιτική κοινωνία… (Καστοριάδης). Επομένως ο πειραματισμός σ’ αυτήν τη χώρα φαίνεται να είναι και εφικτός και εύκολος, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο Νότο της Ευρώπης. Γιατί όπως διαπίστωνε πριν μερικές μέρες, εδώ στην Αθήνα, ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Μ. Μόντι, «…μια υπαγωγή της Ιταλίας σε μηχανισμό στήριξης θα ήταν πολύ κακό και οι Ιταλοί θα το θεωρούσαν εντελώς αποικιακό…». Όσον αφορά τους εθελόδουλους πολιτικούς, να φρεσκάρω λίγο τις μνήμες. Εμείς εδώ πιστεύαμε το παιδί με το lap top, που η συμβολή του στην εκτίναξη του ελλείμματος ήταν σημαντική, όταν μας διαβεβαίωνε ότι: «…η οικονομία μας ήταν θωρακισμένη απέναντι στην οικονομική κρίση, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες…». Μετά παρέδωσε την εξουσία στο άλλο παιδί, χωρίς ποτέ να αισθανθεί την ανάγκη να μας εξηγήσει την αποτυχία του ως πρωθυπουργός της χώρας. Σήμερα ένα μεγάλο μέρος της συντηρητικής παράταξης είναι έτοιμο να τον υποδεχθεί πάλι σαν… σωτήρα!! Ανέλαβε την εξουσία, λοιπόν, το άλλο παιδί, γόνος κι αυτός τρανταχτής πολιτικής οικογένειας, αφού μας είχε διαβεβαιώσει ότι υπάρχουν λεφτά… Πήρε μια χώρα και την έκανε πειραματόζωο και αποικία. Και εδώ υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, βλέπε υποδοχή του στα Ανώγεια, ότι η λεγόμενη προοδευτική παράταξη είναι έτοιμη να τον ξανα-επευφημήσει. Ένας άλλος νέος και ωραίος, από τζάκι κι αυτός, πριν αρκετά χρόνια σαν υπουργός Εξωτερικών, έβλαψε ανεπανόρθωτα τα συμφέροντα της χώρας. Να σας θυμίσω τις πολεμικές ιαχές και την ακραία του στάση στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, όπου έφτασε στο σημείο να ρίξει και τη νόμιμη κυβέρνησή του. Κι έτσι δεν εφαρμόστηκε τότε το ευνοϊκό για εμάς πακέτο Pineiro. Σήμερα, μετά από 25 χρόνια, το πρόβλημα παραμένει ανοιχτό, όπου οι περισσότερες χώρες αναγνώρισαν το κρατίδιο σαν Μακεδονία, χωρίς κανένα γεωγραφικό προσδιορισμό, που προέβλεπε το παραπάνω πακέτο. Και επειδή δεν υπάρχει μνήμη, αυτόν επέλεξε η βάση της παράταξης να τον κάνει αρχηγό της. Αρχηγός πλέον της αξιωματικής αντιπολίτευσης. μας έπεισε για τις αντιμνημονιακές του θέσεις. Για θυμηθείτε τότε τί έλεγε: «…όπως απορρίψαμε το μνημόνιο 1, έτσι θα απορρίψουμε και το μνημόνιο 2… γιατί είναι μέγιστο σφάλμα να προσπαθείς να εξυγιάνεις μια οικονομία ισοπεδώνοντάς την ή να σώσεις μια κοινωνία πυροδοτώντας εκρήξεις, διαλύοντας τη…. μας λένε κάποιοι μνημόνιο ή χρεοκοπία, όπως αποδείχθηκε το μνημόνιο μας έφερε ποιο κοντά στη χρεοκοπία…» ακόμα μας ενημέρωνε τότε ο νυν πρωθυπουργός ότι: «…κορυφαίος Γερμανός πολιτικός και πρώην υπουργός είπε, ότι με αυτά τα μέτρα που παίρνονται στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν σηκώνεις τον ασθενή στα πόδια του, αλλά τον ρίχνεις στο φορείο, εγώ τι παραπάνω να πω…». Ακόμα οι δηλώσεις στο Ζάππειο: «…Ξεκινάμε άμεσα με 15 Υπουργεία – στόχος 10 Υπουργεία στην τετραετία. Έτσι θα μειώσουμε αμέσως τις υπογραφές και θα ελέγχουμε καλύτερα τις κυβερνητικές αρμοδιότητες…». Με τούτα και με κείνα, υφάρπαξε την ψήφο του ελληνικού λαού. Μετά όμως που άρπαξε την εξουσία και αφού έκανε τη γνωστή δήλωση μετανοίας -ουδείς αναμάρτητος- στην κα Μέρκελ μας έδειξε τον πραγματικό στόχο: η διάχυση του πλούτου στα ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας έπρεπε να σταματήσει, για να μην τα τρώμε μαζί, κατά τη γνωστή ρήση Πάγκαλου, αλλά να τα τρώνε μόνο αυτοί. Για να τεκμηριώσουν μάλιστα αυτές τις πολιτικές έβαλαν τον κεντρικό τους τραπεζίτη να δηλώσει ότι: για να υπάρξει ανάπτυξη πρέπει να γίνει συσσώρευση κεφαλαίου. Σ’ αυτό το εγχείρημα συνεργός του πρωθυπουργού ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ο οποίος έχει το θράσος να διακηρύσσει τώρα… που ο μικρομεσαίος τα έχει χάσει όλα: «…Όχι άλλη τρόικα, όχι άλλα μέτρα, όχι άλλα μνημόνια…». Μα τον ιδιωτικό πλούτο, μας τον πήρατε κύριοι της κυβέρνησης, τις κοινωνικές παροχές επίσης, δεν έχουμε τι άλλο να μας πάρετε. Αυτό που μένει είναι ο δημόσιος πλούτος… λιμάνια, νησιά, αεροδρόμια, παραλίες, ενέργεια… που τον δίνετε με το πρόσχημα της ανάπτυξης, αντί πινακίου φακής στους προστάτες σας.
Το μεγάλο ερωτηματικό όμως δεν είναι η συμπεριφορά και οι ικανότητες των πολιτικών μας ανδρών, άλλωστε όλοι αυτοί οι νεόκοποι ηγέτες μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν με τη βεβαιότητα ότι θα κυβερνήσουν τη χώρα. Eπομένως δεν τους ήταν απαραίτητες ούτε οι ικανότητες, ούτε η ηθική. Αυτό που δεν ερμηνεύεται είναι η δική μας συμπεριφορά, η υπομονή μας, η ανεκτικότητά μας, η αδιαφορία μας για τις πιο αδύναμες ομάδες και ο καιροσκοπισμός μας ότι εμείς θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, ενώ βλέπουμε ότι η επόμενη ομάδα εξαθλίωσης θα είμαστε εμείς. Η αφέλεια που μας διακρίνει να θέλουμε να πιστεύουμε ότι η σωτηρία μας… δεν είναι και δικιά μας υπόθεση, αλλά κάποιων σωτήρων. Γιατί αν δεν πιστέψουμε σ’ έναν καλύτερο κόσμο, που έστω τώρα δεν υπάρχει, δεν θα μπορέσουμε να τον δημιουργήσουμε (Καζαντζάκης).
