«Κάτω τα χέρια από το νερό…»

Θωρώ τις Μαδάρες απέναντι! Λιγοστό το χιόνι τους, Μάρτη μήνα!
Συνειρμικά oι παρακάτω σκέψεις:
Μία πρωταρχική που πάντοτε συζητείται, πώς το καλοκαίρι θα είναι… δύσκολο!
Ο νους αμέσως τρέχει στο πολύπαθο φράγμα του Βαλσαμιώτη! Ένα από τα δικά μας “γιοφύρια της Άρτας”!
Κι εκεί οι ίδιες γνωστές παθογένειες του κράτους των αρχόντων, των υπευθύνων που ποτέ δεν λογοδότησαν! Κι εκεί ένα συνεχές πιγκ πόγκ ευθυνών!
Κι εκεί ένα έργο που ποτέ δεν τελείωσε κι ας του έχουμε κόψει πολλές φορές την… κορδέλα!
Από τρέλα και κορδέλα καλά πάμε!
…Κόσμος εξακολουθεί να είναι στους δρόμους για το δυστύχημα των Τεμπών, ζητάει εξηγήσεις, ζητάει να αποδοθούν ευθύνες! Θα χαθεί κι εκεί η μπάλα! Τρέλα και κορδέλα!
Τα έλεγαν, τα φώναζαν οι σιδηροδρομικοί χρόνια· ποιος τους άκουγε;
…Θωρώ τις Μαδάρες απέναντι!
Υδάτινοι πόροι που δεν μάθαμε πώς να τους ελέγξουμε!
Και τώρα κάποιοι επιτήδεια, προσπαθούν να τους ελέγξουν, να τους αρπάξουν, να τους κλέψουν από εμάς!
«Κάτω τα χέρια από τα νερά μας»!
Τούτες τις μέρες οι Σύλλογοι Εργαζομένων στις ΕΥΔΑΠ, έχουν βγει στους δρόμους για να φωνάξουν, για να σταματήσουν εκείνους που πάνε να ιδιωτικοποιήσουν στα… μουλωχτά, στα φανερά και αυτό το αγαθό!
…Θυμούμαι τους παπούδες μου που έπιναν νερό μέσα από τις φούχτες, από τα ροζιασμένα χέρια τους! Σήκωναν το κεφάλι ψηλά, δροσερεμένοι κι ευχαριστούσαν τον Θεό, τη φύση…
…Στους ξεδιάντροπους που πάνε να αποστερέψουν τα παιδιά μας από την ίδια τη ζωή φωνάζουμε με τις φωνές των παππούδων αλλά και των επερχόμενων γενιών: «Κάτω τα χέρια από το νερό».