Καζοβαρ Γ’ έκδοση – Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Με πολλή τιμή και χαρά, και ευγενική αφιέρωση, ελάβαμε το βαθυστόχαστο και διαχρονικό βιβλίο, σε Γ’ έκδοση, ΚΑΖΟΒΑΡ του ακάματου παιδαγωγού, λογοτέχνη και ποιητή, αξιαγάπητου και αξιοτίμητου κ. Ευαγγέλου Κακατσάκη.
Μια λαλαίουσα, αναθάλλουσα, αναβαπτίζουσα και αναπλάθουσα δροσοπηγή, τοις πάσι γνωστή και προς πάντας προσφερομένη. Ενας Εύκαρπος και πολύκαρπος πνευματικός σκαπανέας για τον οποίον σεμνυνόμαστε.
Μεγάλη η απήχησις των γραπτών του, φιλοσοφικός, εμπειρικός και πρακτικός ο ποιητικός και γραπτός λόγος του.
Μέσα σ’ αυτήν την καθολική απήχηση και αποδοχή ήταν και η τρίτη επανέκδοσις της ΚΑΖΟΒΑΡ, την οποίαν πολύ και πολλοί αγκάλιασαν. Ενα έμμετρο διαχρονικό οδοιπορικό με μόνιμη και συμπορευομένη πορεία της κοινωνίας μας, και της ανθρωπότητος γενικότερα, κρίση κοινωνικών και ηθικών αξιών, που δεν δικαιολογείται έπειτα από τη μετάβασή μας από την πνευματική υποανάπτυξη στον πολιτισμό με κορυφαία την τεχνολογία, που μερικά από τα επιτεύγματά της μας απανθρωποίησαν.
Οπως έχει γραφεί για το βιβλίο αυτό, «άλλωστε και η δομή της ποιητικής σύνθεσης θυμίζει σκηνές από θεατρικό έργο χωρισμένο σε τρεις πράξεις στις οποίες κυριαρχούν οι χυδαίοι, οι αδύναμοι και οι φαέθοντες» (Νανώ Σπανουδάκη – Κουτσάκη, “Χ.Ν.” 8 Μαΐου 2014), έτσι συμβαίνει.
Και σήμερα υπάρχει ένας ακήρυκτος πόλεμος, μια ασταμάτητη μάχη με στόχο και θύμα τους αδύναμους. Η δύναμις και η νίκη της υπεροχής στους άοπλους από στρεψοδικίες, καμουφλαρίσματα, υπόγειες διαδρομές, όπως μας δίδαξαν οι παλιοί και σύγχρονοι πολιτικοί “μας”.
Ο κ. Κακατσάκης, δεν είναι απόμακρος ή θεωρητικός. Δεν καταγράφει γεγονότα και καταστάσεις. Δεν συνθηκολογεί και δεν συμπορεύεται με το εκάστοτε κατεστημένο. Δεν παρασύρεται.
Παρασύρει με την έννοια του διαχωρίζειν και δείχνει το καθαρό που πρέπει να βαδίσομε, να ζήσομε, να υπερασπισθούμε και να το παραδώσουμε ως τίμιοι σκυταλοδρομείς.
Ολα του τα ποιήματα με την ιδιάζουσα χαρακτηριστικότητα. Αποκαλύπτει, μα δεν απελπίζει. Δεν συρματοπλέκει σύνορα. Ανοίγει ορίζοντες. Πάσχει και συμπάσχει. Συγκακουχεί και ενθαρρύνει.
Δεν αφορίζει, σημαδεύει, οριοθετεί. Αφυπνίζει. Κάνει το αντίθετο των ισχυρών, που αφοπλίζουν, που ναρκώνουν και αποβλακώνουν τους υποτακτικούς τους. Τους μάθανε να κάνθονται στους καναπέδες και να ζούνε το “γαία πυρί μιχθήτω”.
Μάχιμοι αυτοί, μάχη δαιμονική, κι οι αδύναμοι να μεθούν με το κρασί της απραξίας και της θανάσιμης ραθυμίας.
Ο αγαπητός και φίλεργος κ. Κακατσάκης και με την ΚΑΖΟΒΑΡ, και με πυκνά και μεστά γραπτά του, και την φλόγα της ψυχής του, μας αφυπνίζει χωρίς βέβαια να μας πανικοβάλλει.
Η ζωή μας, η κοινωνία μας, είναι μια πόλις που χρειάζεται βιγλάτορες πάνοπλους με αρετές, με πατριωτικά και ηθικά αξιώματα. Το σάλπισμά του, λυρικό και ποιητικό, αφυπνιστικό και φωταγωγικό, πρέπει να αντηχήσει στις καρδιές όλων μας. Η κρίσις μας πέρα από οικονομική, είναι (κυρίως) ηθική. Και τον ευχαριστούμε. Και τον συγχαίρομε για την ψυχανάσταση που θέλει ν’ ανάψει στις καρδιές μας. Οι ευχές μας για την επί έτη μακρά συνέχιση της τροφοδότρας πνευματικής σποράς του. Χαιρόμαστε και καυχόμαστε που ο τόπος μας έχει τέτοια λυτρωτικά φωτοδοτήματα