» Η ειδυλλιακή αυτή παραλία μεταξύ Χώρας Σφακίων και Λουτρού κάθε χρόνο προσελκύει αρκετούς παραθεριστές λόγω της σχετικής απομόνωσης και της καθαρότητάς της. Πριν πολλά χρόνια έφθασα αρκετές φορές ως εκεί με φουσκωτό και κυρίως για το γραφικό ταβερνάκι που είχε στήσει φίλος από τους Κομιτάδες πάνω στον μοναδικό βράχο της περιοχής.
Στην τοποθεσία διαδραματίστηκαν ιστορικά γεγονότα κατά την τουρκοκρατία. Επειδή η πλαγιά πάνω από αυτήν είναι σχεδόν κατακόρυφη και πολύ σαθρή, από τα παλιά χρόνια συνέβαιναν κατολισθήσεις σε κάποια από τις οποίες, πολύ παλαιά, είχε καλυφθεί και το εκεί Βυζαντινό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, που μέχρι πρόσφατα υπήρχε μόνο το εικονοστάσι της. Το κρύο καθαρό νερό αναβλύζει μέσα στη θάλασσα.
Πριν από χρόνια, δεν θυμάμαι πόσα, είχε πάλι καταπλακωθεί ένα ζευγάρι ξένων που είχαν κοιμηθεί σε κοιλότητα βράχου της παραλίας και ανασύρθηκαν νεκροί. Εχω να φθάσω εκεί αρκετά χρόνια και δεν γνωρίζω αν τοποθετήθηκαν κάποιες πινακίδες που να προειδοποιούν για τις κατολισθήσεις όπως π.χ. στο φαράγγι Σαμαριάς. Αυτό θα πρέπει να γίνει άμεσα και μάλιστα καλό θα είναι να οριοθετηθεί και το επικίνδυνο σημείο γιατί κατολισθήσεις μπορεί να συμβούν κάθε ώρα. Θυμάμαι ότι στα Γλυκία -έτσι τα έλεγαν οι Σφακιανοί- κάθε καλοκαίρι ζούσαν για αρκετές ημέρες δύο υπερήλικοι αδελφοί, νομίζω Ποταμιανοί, που ολημερίς ήταν κουκλωμένοι μέσα στην πυρομένη άμμο για θεραπευτικούς λόγους και ήταν πετσί και κόκκαλο.
