-ΚΑΤΑ την άποψή μας, αυτές οι παλινδρομήσεις του Ερντογάν έχουν ένα κοινό παρονομαστή: τις επικείμενες εκλογές στην Τουρκία. Οι οποίες κατά τα φαινόμενα θα αποτελέσουν δίκοπο μαχαίρι για τον ίδιο και τη δεκαπενταετή διακυβέρνηση της χώρας από το κόμμα του.
ΓΙΑ το περιοδικό Spiegel, «η απόφαση του Ερντογάν να προκηρύξει εκλογές και να μην περιμένει μέχρι το φθινόπωρο του 2019, είναι δείγμα αδυναμίας και όχι δύναμης. Ο πρόεδρος καλεί τους πολίτες στις κάλπες όχι για να επεκτείνει τις εξουσίες του, αλλά για να προλάβει μια μεγαλύτερη διάβρωση των εξουσιών του! Το AKP και το MHP -τα δύο κόμματα εξουσίας- μπορεί τον Απρίλιο του 2017 να προκήρυξαν δημοψήφισμα με στόχο την εισαγωγή ενός προεδρικού συστήματος που θα δίνει ακόμη περισσότερες εξουσίες στον Ερντογάν, ωστόσο από τότε η κατάσταση στη χώρα χειροτέρευσε…».
ΤΑ πάντα, λοιπόν, όπως έλεγε ο Μπρεχτ, τα ρυθμίζει η οικονομία. Και η οικονομία της Τουρκίας, με τη ρήξη της χώρας με τις ΗΠΑ (λόγω κουρδικού) και την Ε.Ε. (λόγω παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) δεν πάει καθόλου καλά. Η τουρκική λίρα κατρακυλάει, οι επενδυτές απομακρύνονται από τη χώρα, ενώ κι ο πληθωρισμός σημειώνει άνοδο. Οι συγκρούσεις του Ερντογάν σε πολλά μέτωπα απομάκρυναν και τον τουρισμό. Αυτό που έμεινε είναι οι εθνικιστικές κορόνες για το Αιγαίο (για εσωτερική κατανάλωση) και η απομόνωση της χώρας που άλλοτε ήταν το χαϊδεμένο παιδί της Δύσης. Εξάλλου, δεν ξέρουμε για πόσο καιρό ο Πούτιν θα διατηρήσει τη «λυκοφιλία» του με τον Ερντογάν. Η μεγαλομανία έχει το τίμημά της. Ετσι, τα αποτελέσματα των πρόωρων εκλογών στην Τουρκία θα δείξουν πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για όλους.
