ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ της Ελλάδας, σχετικά με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι μνήμες από τη μετέπειτα Μικρασιατική Εκστρατεία (1920-1922) και την επακόλουθη εθνική Καταστροφή (Σμύρνη, εκδίωξη ελληνισμού από πατρογονικές εστίες), είναι κατά πολύ εντονότερες. Καθώς κι αυτές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου.
ΚΙ ΟΜΩΣ, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος επηρέασε βαθύτατα τη χώρα μας που είχε βγει μεν νικηφόρα από τους Βαλκανικούς Πολέμους έχοντας διπλασιάσει τα εδάφη της, όμως έπρεπε να αγωνιστεί εναντίον της Βουλγαρίας (που απειλούσε με προσάρτηση τη Μακεδονία) και της Τουρκίας -συμμάχους των κεντρικών δυνάμεων.
ΑΠΟ το Σεπτέμβριο του 1916 η προσωρινή κυβέρνηση του (πάντα διορατικού) Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη είχε οργανώσει τρεις αξιόμαχες μεραρχίες (Σερρών, Αρχιπελάγους, Κρήτης). Μετά την κήρυξη του πολέμου εναντίον των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστροουγγαρία κ.λπ.), οι προσπάθειες του Βενιζέλου είχαν ως αποτέλεσμα την επιτάχυνση της ανασυγκρότησης του Στρατού. Αποτέλεσμα; Το πρώτο εξάμηνο του 1918 η Ελλάδα είχε να παρατάξει στο πλευρό των Συμμάχων δέκα μεραρχίες που εντάχθηκαν στις υπόλοιπες συμμαχικές δυνάμεις του Μακεδονικού Μετώπου.
ΟΙ ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ μάχες στις οποίες έλαβε μέρος τότε ο Ελληνικός Στρατός ήταν η Μάχη του Σκρα (17/30 Μαΐου 1918) και η Μάχη της Δοϊράνης (5/18 Σεπτεμβρίου 1918), μετά το νικηφόρο πέρας των οποίων επιδικάστηκαν στη χώρα μας, η ανατολική Μακεδονία, η δυτική Θράκη κ.λπ. [Οι ενδιαφερόμενοι για τα γεγονότα του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου στην Ελλάδα, θα μπορούσαν να διαβάσουν λεπτομέρειες στο “κλασικό” πια βιβλίο του Ν. Εμμ. Παπαδάκη για τον Ελ. Βενιζέλο- Α’ τ., σελ. 482-620 και Β’τ. (σελ.631-668), αλλά και στη “Ζωή εν Τάφω” του Στρατή Μυριβήλη]
