Και μετά την κρίση;

Ας σκεφτούμε ένα σενάριο του μέλλοντος και την Ελλάδα μέσα σε αυτό:
Νομοτελειακά, κάποτε, τα μνημονιακά θα αποτελέσουν παρελθόν, η χώρα θα βγει από την επιτροπεία και η κρίση θα μας… αφήσει. Τουλάχιστον στους οικονομικούς δείκτες. Στην πραγματική οικονομία θα αφήσει πλήγες που μάλλον θα αργήσουν να επουλωθούν.
Το θέμα δεν θα είναι η κρίση αλλά το τι θα κάνουμε μετά την κρίση. Θα ξανακάνουμε, ως χώρα, τα ίδια λάθη που μας έφεραν τα μνημόνια; Θα ξαναζήσουμε τον λεγόμενο «κρατικοδίαιτο καπιταλισμό» αλλοτινών καιρών; Η με σύγχρονα εργαλεία θα ερμηνεύσουμε την πραγματικότητα, θα κοιτάξουμε το μέλλον και θα αφήσουμε πίσω το… χθες; Ενα χθες που παραμένει “ζωντανό” στο κοινοβούλιο όταν βλέπουμε μάταιες αντιπαραθέσεις και “ξύλινο λόγο” αντί δημιουργικών προτάσεων και αποφάσεων για στήριξη του εισοδήματος, της εργασίας και της επιχειρηματικότητας και μείωση της φορολογίας.
Ενας νέος, που τώρα σπουδάζει και σε λίγο καιρό θα ετοιμάζει τις βαλίτσες του και εκείνος για το εξωτερικό, μου έλεγε προ ημερών σε μια σχετική συζήτηση, ότι τόσο τον ίδιο όσο και πολλά παιδιά της γενιάς του, η κρίση τούς έχει δείξει ότι τίποτα δεν χαρίζεται, τίποτα δεν είναι έτοιμο, όλα απαιτούν προσπάθεια και αγώνα για να τα κατακτήσεις και ότι τη ζωή σου πρέπει να τη φτιάξεις εσύ ο ίδιος. Τι επιθυμούν; Πτυχία με αντίκρισμα, αξιοκρατία και αναγνώριση.
Ο Κόσμος αλλάζει και μαζί του αλλάζουν τα προτάγματα, τα… στερεότυπα, οι προσδοκίες, οι στόχοι, τα όνειρα, ο ίδιος ο τρόπος ζωής.
Η Ευρώπη καλείται πλέον να προσαρμοστεί στις προκλήσεις της ανταγωνιστικότητας από τις αναδυόμενες οικονομίες με την Ελλάδα να διαδραματίζει τον δικό της ρόλο στις εξελίξεις. Στην Κρήτη, τα ερευνητικά – πανεπιστημιακά Ιδρύματα (ΙΤΕ, Πανεπιστήμιο, Πολυτεχνείο), παίζουν τον δικό τους σημαντικό ρόλο.
Παράλληλα, στην Κρήτη αναπτύσσονται συνεχώς τόσο ο τουρισμός όσο και η “νεανική επιχειρηματικότητα”.
Η ορθολογική σκέψη και κατανόηση τού σήμερα, μπορεί να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε το χθες. Η ανάπτυξη νέων θέσεων εργασίας και απασχόλησης και η στήριξη της πραγματικής οικονομίας, δηλαδή της κοινωνίας, είναι μονόδρομος αν θέλουμε και αν θέλει η πολιτεία, να αφήσουμε οριστικά και αμετάκλητα πίσω μας την οικονομική κρίση.
Προς το παρόν όλα αυτά μοιάζουν όνειρα θερινής νυχτός…