Και να δεις, με τα θρησκευτικά, βγαίνουμε από την κρίση!

Aμ δεν σας τα ’λεγα! Βγαίνουμε απ’ την κρίση. Τούτη τη φορά χάρη στα προγνωστικά του Πανάγου που μου κουβαλήθηκε χαράματα.
– Τελειώσαμε.
– Τι τελειώσαμε. Σαν Έθνος;
– Με το μπαρδόν μα είσαι κύριε καθηγητή αγράμματος.
– Ευχαριστώ. Ακούω, όμως, σοφέ μου Πανάγο.
– Τώρα μιλάς ορθώς. Το λοιπό. Με την κρίση τελέψαμε.
– Κανένα θαύμα;
– Ο κοτζάμ υπουργάρας με τους κοιλιακούς αμμόλοφους.
– Δεν καταλαβαίνω.
– Φυσικό, γιατί αγνοείς το μέλλον.
Και μου εξήγησε ο απόστρατος νυχτόβιος της μαγκογειτονιάς:
– Βάλε ακρόαση το λοιπό: Τα περί Κύριε ελέησον κι όλα που μαθαίναμε από γονιούς και δασκάλους, τέρμα.
– Και τι θα μαθαίνουνε τα παιδιά μας, βρε παντογνώστη;
– Ωραία πράματα. Γι αυτόν, τον πώς τον λένε, το Βούδα, και το μεγάλο Μωάμεθ. Λένε πως ήντονε σαν το Χριστό και πιο καλός.
– Μα τι κουβέντες είναι αυτές ρε Πανάγο; Σε βλέπω στο τρελάδικο. Είκοσι αιώνες τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους λατρεύουμε. Την ορθόδοξη πίστη των προγόνων μας. Με τη βοήθεια των Αγίων δημιουργήσαμε κι αργότερα ελευτερώσαμε την Ελλάδα μας. Το ξέρεις;
– Όμορφα και γραμματιζούμενα τα λες ελόγου σου. Μα ο κύριος υπουργός με το όνομα, θέλει, λέει, μοντέρνα πράματα να λέμε στα κοπελούδια.
– Όλα μπορεί να τα αλλάξουν, αλλά την πίστη μας ποτέ.
– Με το μπαρδόν, αλλά ο Νώντας μου τα ’λεγε αλλιώτικα.
– Δηλαδή.
– Να, πως τα καημένα τα Μουσουλμανάκια, τι τους νοιάζει για το Χριστό και την Παναγιά. Μωάμεθ αναζητούν. Εκεί έχουν τις ελπίδες τους. Στα πιλάφια. Να τους στεναχωρέψουμε; Δεν είναι πρέπο. Και να δεις, το δικό μας το γκοβέρνο, μοντέρνοι αθρώποι σε λέω, θα χτίσουνε και τζαμιά.
– Πανάγο, να χτίσουν ό,τι θέλουν, να πηγαίνουν και να προσεύχονται. Δε λέω. Αλλά όχι με δικά μας λεφτά. Όπως οι Έλληνες, σε όλα τα μέρη που έχουν εγκατασταθεί κι αποτελούν κοινότητες ελληνικές, έχουνε χτίσει εκκλησίες…
– Νάτα. Δε σου τάλεγα;
– Ναι αλλά με δικά τους λεφτά, με εράνους και τη βοήθεια καμιά φορά της μάνας Ελλάδας τις χτίσανε. Δεν επιβαρύνανε τα ξένα κράτη.
– Μα το σήμερον ημέρα, είπαμε, γινήκαμε ένα πατσάλι. Αλλάξανε τα χρόνια.
– Και με την κρίση που έλεγες;
– Ο Νώντας, άκουσε αθρώπους από τα μέσα υπουργεία που λένε πως έτσι δα, θα αλλάξουμε οι πιο πολλοί θρησκεία, και να δεις, δε θα μας χρειάζονται πια οι εκκλησιές.
– Μπα;
– Ναι για. Και τότεσου, θα τσι πουλήσουνε να ξοφλήσουμε και τα χρωστούμενα.
– Μήπως, να πουλήσουμε και τα παιδιά μας; Τις γυναίκες μας; Τι άλλο θα μας μείνει; Να πέσουμε στον γκρεμό να απομείνουν μόναχα οι αλλόθρησκοι;
– Αμ εσύ τα παραλές κύριε καθηγητή. Όχι δα και τσι γυναίκες μας.
– Μέχρι τώρα, Πανάγο, ό,τι κι αν δημιουργήσαμε, με τη βοήθεια της εκκλησίας το πετύχαμε… τι μου τσαμπουνάς.
– Να σου πω την πάσα αλήθεια, κι ο απατός μου που με βλέπεις, είμαι θρήσκος τα μάλλα. Άμα ξυπνώ το πρωί το σταυρό μου κάνω. Μα άντε να τα πεις σε τούτουνας τους τρανούς. Στη κυρά μου τα είπα μια δόση κι έκανε εκατό μετάνοιες να ξορκίσει το Σατανά. Κι αυτοί π’ ανάθεμά τους, άλλα σοφίζονται.
– Κι άλλο;
– Ο Νώντας είπε, πως, λέει, τση Τήνου τη Παναγιά μόναχα να πουλήσουνε, πάει το χρέος.
Με το που ξεστόμισε τούτη τη κουβέντα ο Πανάγος, τρόμαξε, κοκκάλωσε.
– Αστροπελέκι θα πέσει να τους κάψει όλους άμα σκεφτούνε να αγγίξουνε τα Όσια και Ιερά μας. Πρέπει να φυλάξουμε την πίστη μας και να την στερεώσουμε. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και προστατεύουν τη Θρησκεία τους. Εμείς θα την καταπατήσουμε;
Και του είπα πως οι καθηγητές των Θρησκευτικών αντιδρούν. Για παράδειγμα, η Ένωση Θεολόγων Πιερίας, μεταξύ άλλων, λένε σε ανακοίνωσή που βγάλανε:
«Αρνούμαστε να διδάξουμε τα νέα προγράμματα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης. Είναι πολύ επιεικής ο χαρακτηρισμός “επικίνδυνα και απαράδεκτα” που απέδωσε ο Αρχιεπίσκοπος σε αυτά… …Ήταν σκόπιμη και εντελώς προσχεδιασμένη η προσπάθεια επιβολής των νέων προγραμμάτων ξαφνικά τον Σεπτέμβριο για να προκαλέσει αναστάτωση στους καθηγητές, στους μαθητές και στα σχολεία, ώστε να φανεί σαν αίτημα “δικό μας” δηλαδή των θεολόγων εκπαιδευτικών η συγγραφή νέων βιβλίων. Σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέψουμε να μετατραπεί το μάθημα των Θρησκευτικών σε “θρησκειολογική σούπα”…».
Ο Πανάγος είχε αποσβολωθεί τώρα και δεν έβγαζε άχνα. Έτρεμε.