ΑΠΟ το Ηράκλειο Κρήτης ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας κ. Γ. Παπανδρέου, υπαινισσόμενος τη δημιουργία νέας πολιτικής κίνησης, μεταξύ πολλών άλλων είπε:
«Ο σοσιαλισμός μπορεί να ελιχθεί και να βοηθήσει τη χώρα. Αυτός είναι ο πόλος που μπορεί να γίνει κυρίαρχος. Δεν αξίζει σε αυτό τον χώρο να μπαίνουν δεξιές και αριστερές πρακτικές. Εμείς μπορούμε. Ας ξαναβρεθούμε. Είμαστε πολλοί, πάρα πολλοί, που μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες. Αξίες που θα ενώσουν και δεν θα διχάζουν τον λαό. Μπορούμε να το κάνουμε. Σας καλώ να πάρετε στα χέρια σας αυτή την υπόθεση».
…ΑΛΛΑ, ο λαός, το 2009, έδωσε στον κ. Γ.Π. μια απίθανα υψηλή και καθαρή εντολή να απαντήσει ο ίδιος ως πρωθυπουργός στο καστοριάδειο ερώτημα “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;”. Δυστυχώς, λόγω συγκυριών, άγνοιας (;), αλλά και αδυναμιών του ως πολιτικού, ο ίδιος ο Γ.Π. επέλεξε το δεύτερο σκέλος του διλήμματος. Μας έβαλε βίαια σε μνημόνια, τρόικα και αβάσταχτους φόρους. Χωρίς να προσφύγει στον λαό, χωρίς κανένα δημοψήφισμα, χωρίς καν να ερωτηθεί η Βουλή ή τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης.
ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΣ της πολιτικής, φυσικά, είναι κι ο χρόνος. Το λεγόμενο timing που θα πετύχεις ως πολιτικός. Αυτό δεν το είχε ο κ. Γ. Παπανδρέου. Ή το είχε, αλλά δεν το εκμεταλλεύτηκε, όπως οι προηγούμενοι μεγάλοι Ελληνες πολιτικοί. Το χειρότερο; Ευρισκόμενος σε αμηχανία περί του πρακτέου, πήρε αποφάσεις “μοναχικές”, άστοχες και καταστροφικές για τη χώρα και τους πολίτες της. Χωρίς εναλλακτικές διεξόδους. Τώρα…;
