Και πάλι η συναίνεση

«Η έκβαση της σύσκεψης (των αρχηγών κομμάτων υπό τον ΠτΔ) ήταν αναμενόμενη». (ο Τύπος, 29-11-15)
Ο ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΙΣΜΟΣ σε όλο του το μεγαλείο! Ζει και θεριεύει μαζί με την κρίση. Οπότε, πού να υπάρξει μια, έστω αμυδρή ελπίδα, για ανάκαμψη; Εδώ, δεν υπάρχει ίχνος συνεννόησης των κομμάτων σε ουσιώδη θέματα πολιτικής, την ελπίδα ψάχνουμε;
ΕΞΙ ώρες διήρκεσε, λέει, το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, το Σάββατο, για να αποδειχθεί ότι οι αρχηγοί συμφωνούν στο ότι… διαφωνούν! Παλιά τους τέχνη…
…Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ για τους πολιτικούς μας είναι μια λέξη που μοιάζει με το ουράνιο τόξο: όμορφο όταν το βλέπεις από μακριά, αλλά άπιαστο όταν το πλησιάζεις! Και είναι άπιαστη ως έννοια, όχι επειδή δεν υπάρχει ως πρακτική στην πολιτική (δέστε τις άλλες χώρες) αλλά επειδή οι ημέτεροι πολιτικοί είναι ανώριμοι απέναντί της.
ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ, κάθε φορά που θα βρεθούν στην κυβέρνηση, πως η δική τους “συναίνεση” είναι πιο… συμφέρουσα για τον λαό από τη συναίνεση των προηγούμενων! Ενώ, όσο καιρό βρίσκονται στην αντιπολίτευση θεωρούν ότι η συναίνεση που προτείνει η κυβέρνηση είναι προσχηματική και όχι αληθινή.
ΕΤΣΙ, η κατόπιν εορτής (αφού υπεγράφησαν, δηλαδή τα προαπαιτούμενα του 3ου μνημονίου) επιθυμία του κ. Τσίπρα για συγκρότηση “εθνικών ομάδων” για το προσφυγικό, ασφαλιστικό, συνταγματικό, μάλλον αποδείχθηκε προσχηματική από το “ναυάγιό” της: η αποτυχία της εκφράζει και την αποτυχία της επιλογής μας, αφού άλλα ελπίζαμε, μετά την 12 Ιουλίου, και άλλα βρίσκουμε κάθε μέρα μπροστά μας!
ΕΞΑΛΛΟΥ, χωρίς απτές ενδείξεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί πράγματι τη συναίνεση σε καίρια εθνικά θέματα, κάθε προσπάθεια για εθνική συνεννόηση θα καταλήγει σε άστοχους εντυπωσιασμούς.
ΣΤΑ 5 χρόνια μνημονιακής πολιτικής, μερικές βασικές λέξεις -που αλλού είναι σεβαστές για τη σημασία τους- εδώ έχουν εκφυλιστεί τόσο, ώστε άλλο να λένε και άλλο να βλέπουμε να γίνεται: ας πούμε, η δημοκρατία μας είναι κατ’ επίφαση δημοκρατία, το σύνταγμα είναι διάτρητο από παραβάσεις, η λέξη συναίνεση είναι πάντα προσχηματική, ενώ και ο διάλογος καταλήγει σε μονόλογο. Ετσι και η σύγκληση των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων μάλλον έγινε για το θεαθήναι.
“ΠΡΟΤΕΡΗΜΑ” και ίδιον της ελληνικής παλαιοπολιτικής είναι να καταπονεί τις λέξεις που όντας έτσι ανυπεράσπιστες, υφίστανται τα πάνδεινα από παλιούς, δυστυχώς και νέους, πολιτικούς. Γι’ αυτό σ’ αυτή τη χώρα τίποτε δεν άλλαξε και τίποτε δεν αλλάζει!