Ο αγαπητός Βασίλειος Χαρωνίτης έγραψε στην έγκριτη εφημερίδα των “Χ.Ν.” στη σελ. 38 για τέσσερις θρύλους της Κρήτης που έχουν σχέση με τον Τίμιο Σταυρό. Ας μου επιτρέψει ο φίλος Βασίλης να αναφέρω και εγώ έναν σχετικό θρύλο να τους κάνουμε πέντε. Περίπου το 1400 μ.Χ. ήτανε στα Σφακιά ένας νοικοκύρης και καραβοκύρης, όπου θεωρείται ο γενάρχης της σημαντικής οικογένειας των Κελαϊδήδων.
Κάποτε βγήκε στο κυνήγι και όταν ευρέθηκε στη θέση που είναι το Μουρί των Σφακίων (ακατοίκητος τόπος και τότε) κατακουρασμένος και πολύ διψασμένος κάθισε κάπου ευρισκόμενος σε δύσκολη κατάσταση.
Εφοβήθηκε ότι μπορεί να μην τα καταφέρει να γυρίσει πίσω. Εθυμήθηκε όμως ότι είχε 14 ο Σεπτέμβριος και ήτανε η γιορτή του Τ. Σταυρού και προσευχήθηκε στον Τ. Σταυρό να κάνει το θαύμα του να του παρουσιάσει νερό και αυτός θα έχτιζε εκεί μια εκκλησία του Σταυρού. Εκείνη την ώρα είδε έναν αγριμότραγο που έβγαινε από ένα χαμηλό σπηλιάρι. Του έριξε ένα βέλος και το σκότωσε και όταν πήγε κοντά είδε ότι το γένι του τράγου είχε υγρασία.
Εψαξε λοιπόν και είδε ότι μέσα στο σπηλιάρι ήτανε μια πηγή όπου σώθηκε από τη δύσκολη θέση που βρισκότανε. Δεν άργησε να χτίσει την εκκλησία του Σταυρού στο Μουρί που κάθε χρόνο τη 14η του Σεπτεμβρίου μαζεύονται εκεί τα μέλη της πολυμελούς και σημαντικής οικογένειας των Κελαϊδήδων και κάνουνε σπουδαίο πανηγύρι. Στο ανώφλιο της εκκλησίας αυτής είναι ζωγραφισμένο ένα καράβι και ένα τόξο, στοιχεία του καραβοκύρη κυνηγού.
Αυτός ήτανε ο γενάρχης του Κελαϊδήδων, ο κτήτορας της εκκλησίας του Σταυρού, μα και ο πρώτος οικιστής στο Μουρί των Σφακίων.
Τα παραπάνω στοιχεία αναφέρονται σε μακροσκελές ποίημα που διάβασα στο βιβλίο του αείμνηστου Πάρη Κελαϊδή “Το γενεαλογικό μας δέντρο”.
ΚΑΝΑΚΗ
ΤΟ ΠΟΙΜΑ ΓΡΑΨΕ ΜΑΣ