ΕΓΙΝΕ η αξιολόγηση, πήραμε τη «δόση», υπογράψαμε και τα νέα μέτρα (3,5 % πλεόνασμα μέχρι το 2022 και 2% μέχρι το 2060!), όμως το βασικότερο, η ρύθμιση του χρέους, πάει για μετά το 2018.
ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ, λοιπόν,να δούμε τί μας ξημέρωσε μετά το Eurogroup θα λέγαμε ότι το μόνο ουσιαστικό και βασικό κέρδος για την οικονομία είναι ότι θα επικρατήσει, τουλάχιστον για ένα χρόνο, μία σχετική ηρεμία στην κοινωνία. Το αν τα δύσκολα της διαπραγμάτευσης αποτελούν πια παρελθόν και «ανοίγουμε νέα σελίδα», αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Και μακάρι να είναι έτσι ώστε η κυβέρνηση να μπορέσει να αφοσιωθεί σε άλλα κρίσιμα θέματα (Ελληνοτουρκικά, Σκοπιανό, Κυπριακό κ.ά.) και κυρίως να δει τα φλέγοντα θέματα της καθημερινότητας του πολίτη, τη Συνταγματική αναθεώρηση, την εκπαιδευτική “μεταρρύθμισης”, την Τοπική Αυτοδιοίκηση κ.λπ.
ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΑΣΤΕ βέβαια, αφού το “αφήγημα” του κ. Τσίπρα περί «συνολικής συμφωνίας», περί «ένταξης στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ», περί «ρύθμισης του ελληνικού χρέους» ή και «συνολικής πολιτικής λύσης» απέτυχε, δεν θα πρέπει η κυβέρνηση να βρει ένα άλλο… αφήγημα που να το “περάσει” στο λαό; Το ποιο θα είναι, θα το δούμε λίαν συντόμως.
ΑΝ καλοεξετάσει κανείς τα πράγματα, η συμφωνία που πήρε η κυβέρνηση δεν είναι καθόλου καλύτερη από εκείνη του Μαΐου. Κι αυτό που μας αφήνει να εννοήσουμε είναι ότι επιμένουμε να προσδοκάμε μάταια «το καλύτερο», ενώ δεν παύουμε να εισπράττουμε στο τέλος «το χειρότερο».
Βλέπετε, τα πάντα είναι θέμα «αριστερής» τακτικής και αθεράπευτων ιδεοληψιών…
