Και τώρα τι;

Και ξαφνικά η Ryanair μάς… αφήνει για τον Xειμώνα. Πέρα από τα όποια δικά της προβλήματα, τα υψηλά τέλη, όπως η ίδια αναφέρει, την οδήγησαν στην… έξοδο.
Οι φορείς είναι σε επαφή -μαθαίνουμε- με άλλες χαμηλού κόστους εταιρείες, σε μια προσπάθεια να καλυφθεί το κενό. Αλλά, αν τα τέλη του αεροδρομίου παραμείνουν υψηλά, ποιος εγγυάται ότι δεν θα γίνουμε στο ίδιο έργο θεατές;
Είναι προφανές ότι αν η Fraport επιμείνει στις ακριβές χρεώσεις, τα Χανιά θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν πρόβλημα, όχι μόνο ως προς την προσέλευση επισκεπτών αλλά και ως προς τις μετακινήσεις ημών. Ειναι επίσης φανερό ότι η Πρωτοβουλία Ενάντια στην Εκχώρηση του “Δασκαλογιάννης” που τα έλεγε, δυστυχώς… δικαιώνεται από τα γεγονότα, όπως έγραψε ένα μέλος της σε σχόλιό του στα “Χ.ν.”.
Το θέμα είναι, τώρα τι κάνουμε; Τι μπορούν
-και αν μπορούν- να κάνουν τα Χανιά, διά των φορέων τους, για να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα;
Θα περίμενε κανείς ήδη να έχει κληθεί ευρεία σύσκεψη όλων (αντιπεριφερειάρχη, δημάρχων, βουλευτών, ξενοδόχων, επαγγελματιών κ.ά.), για συζήτηση και προτάσεις – σαν τα άτυπα διευρυμένα συμβούλια που λειτουργούσαν κάποτε επί Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης για σοβαρά ζητήματα του Νομού. Και, μέσα από τις διαφωνίες και τις αντιθέσεις πιθανώς να προκύψει ένα αποτέλεσμα για το καλό του τόπου. Αλίμονο, άλλωστε, αν δεν υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις σε τόσο σοβαρά ζητήματα.
Ομως, μέχρι αυτή τη στιγμή, δεν έχει καν υπάρξει κάλεσμα για πραγματοποίηση μιας διευρυμένης, άτυπης έστω, συνάντησης των φορέων του Νομού. Γι’ αυτό αλλά και πιθανώς και για άλλα θέματα που “καίνε”.