Ο αρχαίος μύθος της ελπίδας: Σύμφωνα με το μύθο της Πανδώρας, πριγκίπισσας της αρχαίας Ελλάδας, οι θεοί τής έκαναν δώρο ένα μυστηριώδες κουτί από ζήλεια για την ομορφιά της. Την είχαν όμως προειδοποιήσει να μην ανοίξει ποτέ το κουτί. Μια μέρα η Πανδώρα δεν άντεξε τον πειρασμό και νικημένη από την περιέργειά της να δει τι είχε μέσα το κουτί έχασε τον αυτοέλεγχό της και άνοιξε το καπάκι του. Τότε ελευθερώθηκαν στον κόσμο, ανεξέλεγκτα πια, τα μεγάλα δεινά: λιμοί, αρρώστιες και τρέλα. Με τη βοήθεια ενός θεού η Πανδώρα έκλεισε το κουτί και πρόλαβε να κρατήσει το μοναδικό αντίδοτο που έκανε πλέον την ανθρώπινη δυστυχία υποφερτή: την ελπίδα.
Η ελπίδα είναι μια κινητήρια δύναμη ή οποία στηρίζεται στο συναίσθημα της επιτυχίας. Βρίσκεται ανάμεσα στον φόβο και την ευδαιμονία και συμπεριλαμβάνει τέσσερις παραμέτρους . Η πρώτη πυξίδα της ζωής μας είναι η στόχοι μας. Αβέβαιοι αλλά πολύτιμοι μας δίνουν στο τέλος της σκέψης μας μια θετική νότα. Η σκέψη μας, πως ονειρευόμαστε την πραγματοποίηση των στόχων μας. Οι σκέψεις μας είναι οι ελπίδες μας και τα μέσα που μεσολαβούν για την επίτευξη τους. Τα εμπόδια είναι το τέταρτο, είτε αυτά θα μας εμποδίσουν ώστε να φτάσουμε στο στόχο μας ή θα μας δείξουν άλλα μονοπάτια για την επίτευξη τους. Η ελπίδα είναι αισιοδοξία, είναι χαρά, είναι όνειρα που θα προσπαθήσουμε να τα πραγματοποιήσουμε. Ας ελπίσουμε ότι το μέλλον θα είναι καλύτερο από το παρόν. Ότι όλοι γύρω μας θα προσπαθήσουν για το καλύτερο. Ότι όλοι μας οι στόχοι θα υλοποιηθούν. Ότι όλοι θα ξανά γελάσουμε, θα δουλέψουμε, θα δούμε την οικογένεια μας, τους γονείς μας, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας. Τα παιδιά θα τρέχουν στην παιδική χαρά, οι ηλικιωμένοι θα διαβάζουν την εφημερίδα τους πίνοντας ελληνικό καφέ, οι δρόμοι θα είναι γεμάτοι ζωή και οι γιατροί θα πάρουν άδεια.
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ!
• Ερωτηθείς τι έστιν ελπίς, «Εγρηγορότος», είπεν, «ενύπνιον.»
– Όταν ρωτήθηκε τι είναι ελπίδα; «το όνειρο ενός ξύπνιου», είπε.
Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος (από τον Διογένη Λαέρτιο)
• Έσσετ’ ήμαρ.
– Θα ‘ρθει η μέρα που….
Όμηρος, περ. 800-750 π.Χ., Ποιητής (Ιλιάδα Δ’ 164, Ζ:448)
• Τι κοινότατον; Ελπίς. Και γαρ οις άλλο μηδέν, αύτη παρέστη.
– Τι είναι το πιο συνηθισμένο; η ελπίδα. ακόμα και όλα έχουν χαθεί, αυτή μένει.
Θαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος
• Ελπίς γαρ η βόσκουσα τους πολλούς βροτών.
– Η ελπίδα τρέφει τους περισσότερους ανθρώπους.
Σόλων, 630-560 π.χ., Αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης & φιλόσοφος
• Άελπτον ουδέν, πάντα δε ελπίζειν χρεών.
– Τίποτε δεν είναι χωρίς ελπίδα, πάντα πρέπει να ελπίζουμε.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός (Υψιπύλη)
• Nil desperandum!
– Ποτέ μην απελπίζεσαι.
Οράτιος, 65-8 π.Χ., Λατίνος ποιητής
• Η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στις αναμνήσεις και στις ελπίδες.
Γεώργιος Δροσίνης, 1859-1951, Έλληνας ποιητής
• Ένα δυνατό μυαλό πάντα ελπίζει, και έχει λόγους να ελπίζει.
Τόμας Καρλάιλ, 1795-1881, Άγγλος συγγραφέας
Προτεινόμενα βιβλία:
1. Για μια ελπίδα. Συγγραφέας/εις: Αλεξάνδρου Γιάννης, Αλεξάνδρου Μαρίνα.
2. Ελπίδα. Συγγραφέας: Παπαδόπουλος Γιάννης.
3. ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ. Συγγραφέας: Αντώνης Σαμαράκης.
4. Όσα παίρνει ο άνεμος. Συγγραφέας: Μάργκαρετ Μίτσελ.
5. Αυτό εδώ είναι νερό. Συγγραφέας: Ντέηβηντ Φόστερ Ουάλας.
