Κέινς, Βερσαλίες και Βαρουφάκης

H κυβερνητική διάσπαση ήρθε να φέρει αναταράξεις τη στιγμή που η επίλυση υπαρξιακών προβλημάτων προϋπέθετε συνοχή για έναν συμβιβασμό με τους εταίρους. Η ελληνική αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες έκανε την αναγκαία αναδίπλωση, δέχθηκε μία προσυμφωνία, που βρίσκεται στο στάδιο της οριστικής διατύπωσης, για την οποία οφείλει να θεσπίσει τρόπους ολοκλήρωσής της. «Πήγαμε για μαλλί και βγήκαμε κουρεμένοι»!
Κύκλοι εντός και εκτός της χώρας ήθελαν να πέσει η κυβέρνηση και να βρεθεί η εναλλακτική λύση, σύμφωνα με το πείραμα Παπαδήμου. Ο σάλος προήλθε απ’ τον κομματικό χώρο, κυρίως απ’ το κυβερνητικό πεδίο, όπου καταγράφηκαν επισημάνσεις και αντιρρήσεις. Ο καθ’  ένας, λίγο ως πολύ και για τους δικούς του λόγους, υποστήριζε ότι η πράξη του στηριζόταν επί σωστής βάσεως. Ας αφήσουμε τον κ. Λαφαζάνη που είπε «στηρίζουμε την κυβέρνηση, δεν ψηφίζουμε τα μνημόνια» και ας δούμε πώς δικαιολόγησε την άρνηση παροχής θετικής ψήφου ο άρτι παραιτηθείς από ΥΠ.ΟΙΚ. κ. Βαρουφάκης.
Καυστικός και αρειμάνιος ο τέως υπουργός, αφού με τα φουλάρια του, τα πουκάμισα έξω απ’ το παντελόνι, τους κόκκινους γιακάδες, τη συμπεριφορά και τις θέσεις του περί τη «θεωρία των παιγνίων» και τη «δημιουργική ασάφεια», ροκάνισε τον χρόνο, μετά την 20ή Φεβρουαρίου και παρήγαγε τοξικά απόβλητα στην οικονομική διαπραγμάτευση. Και έρχεται στη Βουλή να πει ότι οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν, διότι οι δανειστές αρνούνταν να συζητήσουν το αίτημα για το δημόσιο χρέος.
«Αυτό, είπε, που συνέβη μετά το ’10, επιβλήθηκε άλλη μία φορά… Και τα δύο πρώτα μνημόνια ήταν μία επέκταση της χρεοκοπίας, την ώρα που προσποιούμαστε μέσα από νέο δανεισμό ότι λυνόταν το πρόβλημα… Σήμερα με το πακέτο, που καλούμαστε να κυρώσουμε, η ίδια λογική επιβάλλεται χωρίς χρηματοδότηση… Μια τοξική υπόσχεση χρηματοδότησης, που θα έρθει, αφού εισαχθούν μέτρα, τα οποία δεν θα βγουν στο φως της οικονομικής κριτικής». Βρισκόμαστε προ μιας απειλής, όπου οι ισχυροί απαιτούν να δεχθούμε τους όρους τους, γιατί διαφορετικά θα μας στραγγαλίσουν οικονομικά μέχρι ν’ αναγκαστούμε να φύγουμε απ’ το ευρώ.
«Εμείς στο Γιούρογκρουπ, είπε, με τον Ευκλείδη προτείναμε μια έντιμη συμφωνία, μια γέφυρα, που από κοινού σχεδιάσαμε με την Καγκελαρία, για να απομονώσουμε τον δόκτορα Σόιμπλε την 20ή Φεβρουαρίου. Η τρόικα το αρνήθηκε σε συνεργασία με τον δόκτορα Σόιμπλε, για να επιστρέψει στην Ελλάδα η καταστροφική σαφήνεια των μνημονίων και να γίνει καταστροφική και τιμωρητική για τον ελληνικό λαό, επειδή τόλμησε να πει “ΟΧΙ” με 61%». Και συνέχισε: «Αυτό που έχουμε μπροστά μας, είναι μια νέα Συνθήκη Βερσαλιών».
Γιατί, όμως, ο Βαρουφάκης αναφέρθηκε στη Συνθήκη των Βερσαλιών; Παραλλήλισε, κατά μία έννοια, το τι συνέβη στη Γερμανία με τη Συνθήκη Ειρήνης το 1919, όπου βρέθηκε να χρωστάει μετά τον πόλεμο, με αυτό που διαδραματίζεται σήμερα στην Ελλάδα. Οπως το ελληνικό χρέος δημιουργεί τεράστια προβλήματα με παγκόσμιες επιδράσεις, επειδή είναι απεχθές, επαχθές και μη βιώσιμο, έτσι και η Συνθήκη των Βερσαλιών προκάλεσε σοκ στους Γερμανούς, οι οποίοι, θεώρησαν άδικο να επωμισθούν ολόκληρη την ευθύνη για την έναρξη του πολέμου. Υποχρεώθηκαν να αποκαταστήσουν τις ζημιές, που υπέστησαν οι σύμμαχοι της ΑΝΤΑΝΤ.
Το αποτέλεσμα της εφαρμογής των μνημονίων στην Ελλάδα θεωρείται πράξη “τιμωρητική”, όπως και η Συνθήκη των Βερσαλιών χαρακτηρίστηκε απ’ τους ιστορικούς της εποχής ως «δυσχερής συμβιβασμός». Ο κ. Βαρουφάκης ανέφερε τα λόγια του Τζων Μέιναρντ Κέινς, που παραβρέθηκε στις Βερσαλίες ως υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, ότι «οι ισχυροί απαίτησαν απ’ τους ηττημένους να αποδεχθούν όρους, που δεν είχαν δικαίωμα να απαιτήσουν. Οι ηττημένοι αποδέχθηκαν δεσμεύσεις, που δεν είχαν δικαίωμα να αποδεχθούν».
Ο Κέινς θεώρησε τη Συνθήκη των Βερσαλιών «απερίσκεπτη διευθέτηση πολιτικών μνησικακιών με πλήρη αδιαφορία για τα πιεστικά προβλήματα των καιρών». Πρόκειται για την πλέον χαρακτηριστικότερη Συνθήκη παγκοσμίως. Τα προβλήματα που προέκυψαν μετά τη Συνθήκη από την αποπληρωμή των αποζημιώσεων ύψους 269 δισ. χρυσών μάρκων, την απώλεια όλων των γερμανικών αποικιών και 27.000 τετρ. μιλίων του ευρωπαϊκού της εδάφους, προκάλεσαν την οργή του γερμανικού λαού, αρκετή για να ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Αργότερα το ποσό των 269 δισ. “κουρεύτηκε” με μονομερείς ενέργειες κι έγινε 132 δισ., που οι Γερμανοί και πάλι το θεώρησαν αστρονομικό ποσό, του οποίου τελικά η τελευταία δόση αποπληρώθηκε το 1984.
Ας έρθουμε πάλι στον Κέινς, που έγραφε: «Η Συνθήκη Ειρήνης είναι παράλογη και ανεφάρμοστη. Και δεν θα φέρει παρά δυστυχία. Εχει να κάνει με την καταστρατήγηση των διατάξεων των όρων απ’ τους νικητές. Καμία άλλη Συνθήκη ή και απλό διπλωματικό έγγραφο στον κόσμο δεν υπέστη σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα τόσες μεταβολές, αναθεωρήσεις, αλλά και αλλοιώσεις».
Οι Γερμανοί, όπως ξεγλίστρησαν απ’ τη Συνθήκη των Βερσαλιών το 1919 κατ’ αυτόν τον τρόπο τα κατάφεραν και στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο το 1953, βοηθούντος και του Σχεδίου Μάρσαλ. Από τότε προσπαθούν ν’ ανακτήσουν τα χαμένα ευρωπαϊκά εδάφη τους και αποικίες, όχι με τανκς, αλλά με το ευρώ.
Αυτή την κατάσταση ο κ. Βαρουφάκης είδε να επαναλαμβάνεται τώρα το 2015 και ζήλωσε τη δόξα του προκατόχου του Κέινς να γίνει σαν κι αυτόν. Τι κρίμα, όμως, να κόβει το μυαλό σου, να έχεις δίκιο και να μην σου το αναγνωρίζουν, ελλείψει διπλωματικής συμπεριφοράς και στωικότητας να το διεκδικήσεις, χωρίς τσαμπουκαλίκι και αυθάδεια!