H ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ σκόνη με τους νοτιάδες που πλήττουν Χειμώνα καιρό την Κρήτη, δεν είναι άραγε μια σαφής ένδειξη της σύγχυσης του καιρού και του πλανήτη;
ΣΥΜΦΩΝΑ, λέει, με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη -την πιο εμπεριστατωμένη μέχρι σήμερα στο είδος της- «Η εποχή της Ανοιξης έρχεται όλο και πιο νωρίς στον πλανήτη μας, και πουθενά δεν είναι αυτό τόσο αισθητό, όσο στο Βόρειο Πόλο και γενικότερα στα υψηλά γεωγραφικά πλάτη». Η διαφορά στις θερμοκρασίες Ισημερινού και βόρειων περιοχών μετατοπίζεται προς τα βόρεια.
ΚΑΙ στην Κρήτη, αυτή η διαφοροποίηση του καιρού έγινε πολύ αισθητή εφέτος. Προσωπικά, δεν θυμάμαι άλλο Χειμώνα με τόσο άφθονη ηλιοφάνεια, με τόσο λίγα χιόνια στις Μαδάρες και νερά στους κάμπους, με τέτοιες ασύμβατες για Χειμώνα θερμοκρασίες, αλλά και τόσο πρώιμες ανθοφορίες (φωτ.). Για όποιον πηγαίνει στο Ακρωτήρι, ήδη οι σπάρτοι καθώς και οι ασπάλαθοι έχουν ανθίσει!
ΟΙ καιροί δυστυχώς αλλάζουν και μας πάνε προς το χειρότερο: η αφρικανική σκόνη πιθανόν αργότερα να φέρει αφρικανικούς καιρούς. Με ξηρασίες και καταρρακτώδεις βροχές σε ασύμμετρη μορφή.
ΑΝ, όμως, καλοεξετάσει κανείς και την πολιτική κατάσταση, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στη διεθνή σκηνή, θα διαπιστώσει ότι κι εδώ επικρατούν σύγχυση (με παράλογα φοροεισπρακτικά μέτρα, με αύξηση των αυτοκτονιών, με ακλόνητη την ανεργία, με υποτονική τη λεγόμενη ανάπτυξη, με παράλογους πολέμους, ή άλλους υπό εκκόλαψη). Επιπλέον έχουμε εξαιρετικές λεκτικές προκλήσεις (Ερντογάν και κουστωδία), προμελετημένες προβοκάτσιες (Τουρκία), επιθετικότητα (Τουρκία), παραβίαση διεθνών συνθηκών… Λίγο απέχουμε από την παράνοια ή την τρέλα.
ΕΧΟΥΜΕ την αίσθηση πως εμείς οι ίδιοι, οι άνθρωποι, πριονίζουμε το κλαδί της ζωής, της ειρήνης, των σχέσεων «καλής γειτονίας», αλλά και των καιρών μας. Πώς; Με τις ματαιδοδοξίες που τις ονομάζουμε «πρόοδος», «αναθεώρηση/αποκατάσταση», «βελτίωση», «καλύτερος κόσμος»… Και δεν βλέπουμε ότι χάνουμε τον κόσμο κάτω απ’ τα πόδια μας, ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν πια ισόρροπες μεγάλες δυνάμεις στον πλανήτη, παρά στη σύγχυση πάνω, ο καθείς «απού μπορεί κι απάνω του»!
