Τις μέρες αυτές ζωντανεύουν οι θύμησές μου για τους αγωνιστές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και ιδιαίτερα σε δύο, στη μητέρα μου Ευαγγελία και στον αδελφό μου Μιχάλη, που δεν είναι στη ζωή, αλλά οι πράξεις τους είναι ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη όσων βοήθησαν.
Η κοινωνία μας χρειάζεται περισσότερους ήρωες άμεσα. Πολλά μετερίζια είναι κενά. Κιότεψαν οι διορισμένοι, οι λιπόψυχοι μα και εκλεγμένοι.
Πλήθυναν οι καταγγέλλοντες, οι ΟΦΑ (όπου φυσάει ο άνεμος) κι οι νάνοι ενός τσίρκου που εξακολουθούν να παίζουν ρόλους.
Aφωνοι παρατηρούμε “υπευθύνους” να αδυνατούν να προγραμματίσουν εργασίες, αναθέσεις έργων και να στοχοθετήσουν. Για προτάσεις καινοτόμες και αξιοκρατικές τοποθετήσεις ούτε λόγος. Κι όμως όλοι αυτοί, αδαείς ή ψοφοδεείς*, εισπράττουν επιδόματα, συμμετέχουν σε επιτροπές κι ένιοι απολαμβάνουν το δικαίωμα της μη εργασίας.
Λύσεις υπάρχουν. Να στρατευθούμε μαζικά ενάντια σε αυτό το κατεστημένο κι οι τοπικές κοινωνίες να αναδεικνύουν το έργο των πρωτοπόρων, των ευσυνείδητων, των στοχοκατακτητών.
Είμαι αισιόδοξος ότι πορείες έχουν χαραχτεί για τις δύο λύσεις.
Το Σχολειο της Φυσης και των Χρωματων
Ο δάσκαλος Αγγελος Πατσιάς, διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου στο Φουρφουρά, έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός πρωτοπόρου που εμπνέει τους συνεργάτες, τους μαθητές και την τοπική κοινωνία.
Οι καινοτόμες δράσεις στο σχολείο του είναι αναρίθμητες, θα τις ζήλευαν πρότυπα σχολεία Ευρωπαϊκών χωρών.
Ο Αγγελος πιστώνεται με πράξεις ηρωικές με τη σύγχρονη ετυμολογία της λέξης, αφού τολμά να προτείνει και να υλοποιεί όσα ευαγγελίζονται πρωτοπόροι της εκπαίδευσης σε διεθνές επίπεδο.
H ιδιαιτερότητα της περίπτωσης του είναι ότι τρέχει μαζί με τους πρωτοπόρους σε αντίθεση με το εκπαιδευτικό σύστημα μας που αγκομαχά κι υστερεί όλο και περισσότερο.
Οταν αγωνίζεσαι σε ένα αδιάφορο “μη υποστηρικτικό” επαγγελματικό πλαίσιο μακριά από τον τόπο σου και καταφέρνεις να φέρνεις με το μέρος σου και να ενεργοποιείς μια ορεινή κοινωνία, ε τότε ήρωας λογάσαι*.
Οι ηρωες της πολης
Η κρίση θα περάσει για κάποιους πιο ανώδυνα. Αυτό οφείλεται σε πολυάριθμους συμπολίτες μας που προσφέρουν ανιδιοτελώς, ανώνυμα κι αγόγγυστα χρήματα, τρόφιμα ή υπηρεσίες. Ολοι αυτοί είναι οι ήρωες της γειτονιάς. Ερασιτέχνες εθελοντές μαγειρεύουν σε συσσίτια, συγκεντρώνουν πόρους, προσφέρουν κάθε είδους βοήθεια. Επρεπε να βρεθούμε σε κρίση, να βιώνουμε συνθήκες του περασμένου αιώνα για να βγουν στο προσκήνιο οι ήρωες μας. Στην αρχαία Ελλάδα τους ονόμαζαν από μηχανής θεούς, στη σύγχρονη είναι οι καλοί Σαμαρείτες. Στο εξωτερικό είναι το κίνημα των world servers με ιστορία 100 ετών.
Ευτυχώς, είναι κι άλλοι. Είναι συμπολίτες μας σε πόστα στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Είναι αυτοί που έχουν αποθέματα κοινής λογικής και αξιών. Είναι αυτοί που προνοούν, βλέπουν, αφουγκράζονται κι οσμίζονται κρίσεις και επεμβαίνουν.
Είναι οι ήρωες της πόλης μας.
Οι Χανιωτες ηρωες του Π. Κουτσακη
Λένε πως κάθε καλός συγγραφέας οφείλει να τρέχει μπροστά από την εποχή του.
Να οραματίζεται, τη χαραυγή, ιδεατές καταστάσεις, πολίτες και κοινωνίες που αναγεννιούνται και να τις αναδεικνύει στις πράξεις των ηρώων του.
Οι Χανιώτες έφηβοι που πρωταγωνιστούν στο νέο βιβλίο του Πολυχρόνη Κουτσάκη “Καιρός για ήρωες” κάνουν ασυνήθιστες υπερβάσεις για την εποχή μας.
Ζουν ανάμεσά μας, στα στενά της παλιάς πόλης και στο Κουμ Καπί, αλλά είναι σαν να έρχονται από προηγούμενες δεκαετίες οπλισμένοι με αρχές, φιλότιμο, πάθος, περιέργεια κι όλα τα εργαλεία που είχε στη φαρέτρα του ένα Χανιωτόπουλο.
Ο Πολυχρόνης δημιούργησε έφηβους ήρωες με βιολογική αντοχή εξωπραγματική, με προβλεπτικότητα και κοινό νου, σπάνια χαρακτηριστικά για ενηλίκους. Καληώρα σαν τους “ήρωες”που χρειάζεται η κοινωνία μας σήμερα.
Μια μικροανάλυση της γραφής του Πολυχρόνη Κουτσάκη θα παρουσιάσω σε ομάδες εφήβων την επόμενη εβδομάδα στα πλαίσια Σεμιναρίων Υπερμάθησης που θα κάνω στη Δημοτική Βιβλιοθήκη.
*λογάσαι,λογούμαι = θεωρούμαι, υπολογίζομαι (Γλωσσικό ιδίωμα Δυτ.Κρήτης, Αντ.Ξανθινάκη)
* ψοφοδεείς = φοβητσιάρηδες
