Oπως ταράσσουνε τα κύματα απου ξεσηκώνουνε οι μαϊστροτραμουντάνοι το τελευταίο καιρό το Κρητικό πέλαγος, έτσα φουρτουνιασμένο είναι και το πολιτικό κλίμα μέσα κι όξω από το Κοινοβούλιο, με την αιτία πρέπει που γυρωσιμώνει ο καιρός, απου θα ξαναγενούνε εκλογές για ν’ ανανεώσουνε τη “βολευτική” ντωνε έδρα οι γι εθνοπατέρες μας για τη καινούργια τετραετία. Θέσεις κι αντιπαραθέσεις γροικούνται, κι απρεπείς εκφράσεις εκτοξεύονται, που πολλές φορές ξεπερνούνε τα όρια, και θυμίζουνε κακόφημες γειτονιές.
Αρθρα και κανονισμοί αλλάσσουνε με την ίδια ευκολία απου και οι τσικαλάδες τση παλιάς εποχής εκολλούσανε τ’ αφτιά του τσικαλιού σ’ όποιο σημείο ντου ηθέλανε. Τα εθνικά θέματα δεν αντιμετωπίζονται με τη πρέπουσα σοβαρότητα, παρά με ντρίπλες και πάσες όπως τσοι δεξιοτέχνες μπαλαδόρους. Αντικοινωνικές συμπεριφορές θεσμοθετούνται και κείνο το παλιό εμβληματικό τρίπτυχο πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, δυναμιτίζεται και ανεπίτρεπτες εθνικές υποχωρήσεις γίνονται εις βάρος τση Ελλάδας μας, όπως λένε οι γι άλλοι, και αυτό επιμένει το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων. Αυτοί όμως προβάλλουν σαν επιχείρημα τσ’ επιτυχίας τωνε την ευχαρίστηση τω μεγάλω δυνάμεων, και τσ’ επαίνους απού τωνε κάνουνε για τουτεσάς τσ’ υποχωρήσεις, που κατ’ άλλους προέρχονται εκ του πονηρού. Εγώ προσωπικά, είναι η γι αλήθεια πως δε μπορώ να μπλέξω με άρθρα και νόμους, γιατί δεν έχω τσι γνώσεις απού απαιτούνται, για να θεμελιωθούνε τουτηνά οι γι ισχυρισμοί.
Δεν μπορώ όμως να μείνω αδιάφορος στην επιμονή του μεγαλύτερου ποσοστού του ελληνικού λαού, του πολιτικού και πνευματικού κόσμου, πως κάτι δε πάει καλά. Μια φορά βέβαια εγροίκουνα επαέ στσοι καφενέδες, πως η Δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα, γιατί τηρούνται οι νόμοι. Μα όσο περνούνε οι καιροί, αλλάσσουνε οι νοοτροπίες. Κι οι νόμοι κι οι κανονισμοί, πρέπει πως γυμνάζονται, τσοι τελευταίους καιρούς, γι’ αυτό κι ελαστικοποιούνται εύκολα και τσοι ξεντώνουνε κατά το δοκούν, κάθε φορά για να κάμουνε τη δουλειά απου θέλουν, κι όπως εκείνοι θέλουνε βέβαια. Νέοι καιροί, καινούργια ήθη γροικάς και σου λένε. Δε μπορώ όμως να καταπιώ με ευχαρίστηση τον ενθουσιασμό των μεγάλω δυνάμεων και τσ’ επαίνους τωνε, σαν ειλικρινείς.
Οταν περνούνε από τη θύμησή μου γεγονότα απου τα σκεπάσανε οι καταχνιές κι οι κατσιφάρες κι ύποπτες συμπεριφορές. Και δε φεύγει από το νου μου πως σα και τουτεσές τσοι μέρες του Φλεβάρη, το 1897 «τρομεροί πυροβολισμοί ακούονται εκπεμπόμενοι εκ των έξωθι του λιμένος Χανίων ορμούντων πολεμικών πλοίων των Μεγάλων Δυνάμεων. Ευστόχως διευθυνόμενων ήρξατο πίπτουσαι κατά των χαρακωμάτων, των οικιών, και της θέσεως όπου ίστατο η Ελληνική σημαία…» Ημερολόγιο Επαναστατικού Στρατοπέδου Ακρωτηρίου 1897, σελ. 44.
Τα υπόλοιπα πιστεύω να είναι γνωστά, σε όλους σας, θύματα η Εκκλησία του Προφήτη Ηλία απού ετραυματίστηκε και το κοντάρι τση σημαίας απού έσπασε για να οδηγηθεί στην ηρωική πράξη του ο Σπ. Καγιαλές απου αναστήλωσε τη σημαία με κοντάρι το κορμί του, ταυτοχρόνως δε εσίγησαν και τα Ευρωπαϊκά τηλεβόλα, ίσως από θαυμασμό.
Ο δε αγωνιστής Σ. Καγιαλές, μετά απου εγίνηκε η Ενωση τση Κρήτης και ο Βενιζέλος σαν πρωθυπουργός τον συναντούσε σαν παλιό συμπολεμιστή, γιατί δεν ήτανε καιροσκόπος, και τσοι συναγωνιστές του τσοι συναντούσε, του πρότεινε κάποια φορά, να κάμει αίτηση για να πάρει σύνταξη, για τη μεγάλη ντου προσφορά στον αγώνα. Κι ο ήρωας Καγιαλές του απάντησε «Λευτεράκη μου, ότι έκαμα, το έκαμα για τη Πατρίδα κι όι για πλερωμή».
Αυτές τσοι πληροφορίες μας τσοι δίνει και μ’ άλλες λεπτομέρειες ο επίτιμος ανώτατος εκπαιδευτικός δρ Πετρουλάκης Νικόλαος, στο Εν Χανίοις 2011, σελίδα 210, που τον είχε γείτονα, τον Καγιαλέ, στη Χαλέπα και τα κάτεχε από πρώτο χέρι. Με τσ’ αυτοθυσίες και τσοι σκληρούς αγώνες τωνε και με τσοι πανάξιους συναγωνιστές ντων, και πρώτα πρώτα τον θερμότατο αγωνιστή μέσα κι όξω από τη Βουλή που σαν πρόδρομος εξεκίνησε τον μεγάλο αγώνα για την Ενωση τση Κρήτης. Ο Σφακιανός Γ. Ξενουδάκης, βουλευτής 1887, και φλογερός πατριώτης και στη συνέχεια, ο αγωνιστής μπροστάρης των αγώνων μπαρουτοκαπνισμένος Ελ. Βενιζέλος απου αναδείχθηκε και ξεπετάχτηκε από τσ’ αγώνες και τσοι θυσίες ντου για ν’ αγκαλιάσει ύστερα από χρόνια με στοργή, ούλη την Ελλάδα, με τσ’ αγώνες και τσοι θυσίες τωνε ουλωνώ τουτονά, εκερδίθηκε ο αγώνας τσ’ Ενωσης.
Με λίγα λόγια, η γνώμη μου είναι, πως οι επιβραβεύσεις των ξένω μπορεί να είναι και εκ του πονηρού γιατί έτσα τσοι βολεύει, και με τούτεσας τσ’ αποφάσεις κάνουνε τη δουλειά ντωνε. Ταχιά όμως που θαν’ αρχινίξουνε τα πολιτικά τσιλιπουρδίσματα, οι ξένοι θα πίνουνε τα φραπεδάκια ντωνε, αμέριμνοι κι άλλοι θα ‘χουνε τσοι τραβάγιες και τα ντράβαλα και θα κιντυνεύει η εθνική ακεραιότητα τση πατρίδας τωνε. Είντα θα λένε τότεσας οι λαλίστατοι σήμερο υποστηριχτές των ΝΑΙ σε ούλα; Ατζεμπις το γνωστό mea culpa;.
Κι αν το θράσος απου τσ’ έσχατους τουτουσές καιρούς υπερπερισσεύει τσ’ απανωβάλλει να τον ξεστομίσουνε, δεν είχανε ακούσει ποτές τωνε τη λάλη γή το παππού ντωνε για να ‘χουνε το νου ντωνε «πως η καλή νυκοκερά πρι πεινάσει μαγερεύει» γή πολιτικοί ήτανε κι οι παππουδογιαγιάδες τωνε!
Είναι η γι αλήθεια του Θεού στιγμές, απού και του γαϊδάρου την υπομονή να ‘χεις και πάλι τηνε χάνεις. Καλά το φιλότιμο, η γι αθρωπιά, η ντροπή κι ο σεβασμός, εμεταναστέψανε από τούτονε το ντόπο; Είπαμε πως ήμαστονε μπουνταλάδες μα όι μωρέ και ντίπι ντους έχνη, νισάφι μπλιο μωρέ κοπέλια. Οσο δα για τσοι καραμέλες και τα γλειφιτσούρια απου αναμασούνε κάποιοι που δε ταιριάζουνε σε δημοκρατικές νοοτροπίες, γιατί αποπνέουνε διχαστικά μηνύματα κι επειδή κατά τη ταπεινή μου γνώμη, αρκετό αίμα αδικοχαμένω αδελφών μας έχει χυθεί με τσ’ αδερφοκτόνους διχασμούς και υπεραρκετά μίση εγευτήκαμε με τα μπλε και πράσινα καφενεία, θα πρέπει να βάλομε νερό στο κρασί μας, γιατί αυτές οι συμπεριφορές αρμόζουνε αποκλειστικά και μόνο σε δημαγωγούς και καιροσκόπους, κι είναι καιρός μπλιο ν’ αφήκομε τσοι συνειδήσεις μας ελεύτερες ν’ αναντρανίσουνε και να βγούνε από τα καλούπια του καιροσκοπισμού και των σκοπιμοτήτων, δεν είναι καιρός, να το καταλάβετε μπλιο! Η διακυβέρνηση τση πατρίδας μας δεν είναι ποδοσφαιρικός αγώνας για να φανατίξετε τσοι φιλάθλους για να πουλήσετε τα εισιτήρια του κάθε αγώνα. Κι ακόμη περισσότερο η γι Ελλάδα μας δεν είναι τσιφλίκι κιανενούς, παρά είναι πατρίδα των Ελλήνων με τρισχιλιετή ιστορία κι Ελληνορθόδοξο πολιτισμό και οι γι άρχοντες απου καλούνται κάθε φορά στην εξουσία από το λαό για να τηνε κυβερνήσουνε, πρέπει να ‘χουνε κατά νου πως έχουνε ιερή υποχρέωση να διορθωθούνε τα κακώς κείμενα και να προωθούνε τα φιλοπρόοδα προγράμματά ντωνε για να καλυτερεύουνε τη ζωή του λαού τση κι όι με τρικλοποδιές, αλληλοσυκοφαντίες, πονηριές και ψευτιές ν’ απολεμούνε να φανατίσουνε το λαό με διχαστικές συνέπειες γιατί ‘ναι πολύ κακό.
Μα κι ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο μόνο χρόνο χαίρονται.
Από καρδιάς σας σε Χαιρετώ
Αναγνώστες κι Αναγνώστριές μου
Το γεροντάκι
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Οξω = Εξω
Γροικώ = Ακούω
Τσικαλάδες = Κατασκευαστές πήλινων τσουκαλιών
Επαε = Εδώ
Ξεντώνω = Τεντώνω
Τσιλιπουρδώ = Αντιδρώ με θορυβώδεις κινήσεις
Ντίμπιντους = Τελείως
Εχνη = Ζώα
Νισάφι = Αρκετά
Αναντρανίσουνε = Ανασηκωθούνε
Απολεμώ = Προσπαθώ
Τραβάγια = Φασαρία
Ντράβαλα = Περιπέτειες, βάσανα
