Κακά τα ψέματα αλλά η Μόσχα είναι μία υπέροχη πόλη. Χαίρεσαι να την περπατάς και να αναπνέεις τον αέρα της. Οι κεντρικοί δρόμοι είναι τόσο μεγάλοι που αν ακουμπήσεις στον τοίχο της μιάς πλευράς δύσκολα διακρίνεις το πρόσωπο του ανθρώπου που περπατάει στο απέναντι πεζοδρόμιο. Πλάτος πεζοδρομίου 12 μέτρα. Δώδεκα από την μία πλευρά και δώδεκα από την άλλη μας δίνει τον αριθμό 24 μέτρα σύνολο πεζοδρομίων.
Υπάρχει στο κέντρο της πόλης η οδός Αρμπάτ όπου συναντάς λογής-λογής καλλιτέχνες. Άλλοι παίζουν θέατρο, άλλοι απαγγέλουν ποιήματα, άλλοι παίζουν μουσική και άλλοι ζωγραφίζουν. Ένας ζωγράφος έγραφε πως κάνει ψυχογραφήματα. Τον εμπιστεύθηκα και κάθισα να μου κάνει το πορτραίτο. Με έβγαλε ένα κακομούτσουνο, καταστεναχωρημένον άνθρωπο, κάτι αντίθετο από αυτό που πίστευα εγώ για τον εαυτό μου. Κι όμως, είχε δίκιο, περνούσα την πιο δυστυχισμένη περίοδο της ζωής μου. Φοβερό χέρι, φοβερή διάγνωση, έχω το πορτραίτο τώρα στο γραφείο μου κι ακόμη δικαιώνω τον άγνωστο εκείνον ζωγράφο.
Το ξενοδοχείο μας ήταν μπροστά σε ένα μεγάλο πάρκο και δεξιά βρισκόταν ένα από τα επτά πασίγνωστα μεγαλειώδη κτίρια της Μόσχα. Ένα από αυτά είναι το Πανεπιστήμιο με το όνομα του διανοητή Μιχαήλ Λεμονόσοφ.
Ένα άλλο ίδιο μεγαλειώδες είναι το Υπουργείο Εξωτερικών. Έχει μία ράμπα άφιξης των αυτοκινήτων και εκεί μπροστά μία δίφυλλη ψηλή πόρτα πλάτους το κάθε φύλλο περίπου ενάμιση μέτρο ως κεντρική είσοδο. Το ένα φύλλο που ήταν ανοιχτό το συγκρατούσε για να μην κλείνει ένα ποδόμακτρο φθαρμένο και ξεφτισμένο, μάρτυρας πως είχε κατασκευαστεί τουλάχιστον πενήντα χρόνια πριν την Ρώσσικη επανάσταση. Η πόρτα από το ύψος των σαράντα εκατοστών και κάτω ήταν ολότελα σάπια, μία ασθενής κλωτσά και το πόδι σου θα βρισκόταν στα ενδότερα του υπουργείου της υπερδύναμης. Κανένας, ούτε ο επί τριάντα χρόνια υπουργός Γκρομύκο είχε σκεφθεί να βάλουν στην κορυφή έναν μηχανισμό για να κλείνει την πόρτα , ούτε να πάρουν μισό κιλό λινέλαιο να την βάψουν στο κάτω μέρος.
Σήμερα δεν ξέρω, υπάρχει αυτή η είσοδος της υπερδύναμης ή αφήνουν την ατμόσφαιρα να διαρέει ελεύθερη στο υπουργείο που αποφάσιζε για τις τύχες των λαών. Δεν ξέρεις, κανάς κλητήρας μπορεί να το σκέφτηκε αλλά να το απέρριψε η επιτροπή βάσεων πυραύλων στην Καμτσάτκα. Στο δημόσιο υπάρχουν πάντα οι επιτροπές που αμείβονται περισσότερο από τα έξοδα που εγκρίνουν. Είναι πολύ αυστηροί.
Θα πρέπει να αναφερθεί πως έξω από το ξενοδοχείο μετά τις 9 το πρωί ήταν παρκαρισμένες περισσότερες από πενήντα πολυτελείς κρατικές Βόλγα που περίμεναν να κάνουν τον ταξιτζή στους πελάτες του ξενοδοχείου. Ακόμη και δύο ασθενοφόρα είδα μια μέρα να επιβιβάζουν υγιέστατους πελάτες συγκατοίκους. Μία κούρσα την ημέρα με το αυτοκίνητο του Δημάρχου ή του Υπουργού ισοδυναμούσε με δέκα μηνιάτικους μισθούς. Όλος ο πλούτος είχε συγκεντρωθεί στα χέρια των κρατικών οδηγών. Στην Ρωσία δεν έβριζαν τους Βιομήχανους αλλά τους οδηγούς και τους τροχονόμους που εκβίαζαν για δήθεν παράβαση τυς οδηγούς.
Τόσο γερή ήταν η αρκούδα, που κρύωσε και ψόφησε.
