…Κάποτε, μεταπολιτευτικά, είχαμε τα “πράσινα” και τα “γαλάζια” καφενεία, με την ακραία πόλωσή τους και τη… μηδενική συναίνεση. Μετά, με την κρίση (2010-2018), είχαμε τους “Αγανακτισμένους” που δεν ήξεραν τι ήθελαν, αργότερα τους “μνημονιακούς” και “αντιμνημονιακούς” και τώρα την… απάθεια.
ΣΗΜΕΡΑ που έχουμε μια “αριστεροδεξιά κυβέρνηση” κολλήσαμε στους «ή αυτοί ή εμείς», δηλαδή σε μια εξοντωτική -με όρους “εμφυλιοπολεμικούς”- πόλωση.
ΠΟΤΕ δυστυχώς, ως χώρα, δεν μπορέσαμε μεταπολεμικά να έχουμε μια ενιαία εθνική συναίνεση – τουλάχιστον σε καίρια θέματα, όπως αυτά της εξωτερικής μας πολιτικής. Ακόμη και σε άσχημες περιόδους της ιστορίας μας! Ας πούμε, σήμερα με τους Τούρκους να είναι αποφασισμένοι για όλα σε Αιγαίο και Κύπρο, με τους Αλβανούς να καιροφυλακτούν και να δημεύουν περιουσίες Ελλήνων, με το λεγόμενο “Μακεδονικό” να πάει να κλείσει κακήν κακώς εις βάρος μας, με τον λαό πιο φτωχό από ποτέ και με μια κυβέρνηση που παραπαίει, τι επιτυγχάνουμε διαιρεμένοι;
