Με το τικ τακ τω ρολογιώ, περνούνε οι γι ώρες κι αλλάσσουνε τα εικοστρετάωρα. Κι έτσα ξεφυλλίζοντας τσ’ ημεροδείκτες μας προχωρήσαμε στα ενδότερα κείνουνά του χαρισματικού μήνα, του Μάρτη. Αν και ο Λαός τονε σουρεύει πως δεν έχει εμπιστοσύνη κι είναι άστατος και πεντάγνωμος. Μα ‘χει όμως τόσα χαρίσματα απου επισκιάζουνε τσοι ξαφνικές παρεκτροπές του, και κακές καιρικές εξάρσεις του. Αν κι οι φυσικοί νόμοι τωνε καθηλώνουνε στην συνέχεια τη ξεκάθαρη πραγματικότητα, «που από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα».
Γι’ αυτό κι από μέρα σε μέρα το φως τση μέρας πλησιαίνει, γιατί «από Μαρτιού και Σεπτεμβριού, ίσια τα μερονύχτια» και τα μάθια μας με το περίσσιο φως τση μέρας χορταίνουνε να καμαρώνουνε τα μεγαλεία τση δημιουργίας και τσ’ εναλλαγές του φυσικού περιβάλλοντος.
Μα κείνο απού τονε κάνει ασυναγώνιστο και μοναδικό είναι το πως εκείνος σηκώνει πρώτος ο μαντήλι για το ξέφρενο ανοιξιάτικο χορό απ’ ούλη τη φύση πιάνεται, γι’ αυτό και γροικούμε τα πουλιά να κελαηδούνε γλυκά και θωρούμε τα δεντρά να μπουμπουκιάζουνε και τσοι κάμπους και τα κλαδερά ν’ αλλάζουνε όψη, και πολλές και διάφορες ευχάριστες οσμές ν’ αναδίνονται από παντού. Μα κι ακόμη, στσ’ ημερομηνίες του είναι φυτεμένες οι σημαντικές επέτειοι του Ευαγγελισμού τση Θεοτόκου, και τσ’ υπογραφής του Θεού για την Ελευθερία τση πατρίδας μας από το βάρβαρο ζυγό τση σκλαβιάς αιώνων κι απάθρωπης καταπίεσης.
Σημαντικά γεγονότα και τα δυο. Κι εκείνο απου για τη σωτηρία μας «ο Υιός του Θεού, Υιός της Παρθένου γίνεται», μα και το γεγονός του ξεσηκωμού τω ραγιάδω με το σύνθημα «Ελευθερία γη Θάνατος», για ν’ απαλλαγούνε από την από αιώνων σκλαβιά τωνε, με βασικό ντωνε όπλο την ελληνική ντωνε ψυχή, απου ‘χανε θρέψει με ιδανικά και φιλοπατρία οι γι αγράμματες μανάδες ντωνε. Γιατί κείνουσας τσοι δύσκολους χρόνους «π’ ούλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», οι μανάδες εγνοιάζουντανε να θρέψουνε τσοι ψυχές τω κοπελιώ ντωνε, κι όι τα στομάχια και τσοι τσέπες τωνε, όπως κάνουνε τσοι τωρινούς καιρούς, γιατί «ουκ επ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ’ επί παντί ρήματι εκπορευομένω δια στόματος Θεού» (Ματθ. Δ, 4).
Μεγάλη, βέβαια, σε τουτηνά τη προσπάθεια για τη σωστή διαπαιδαγώγηση των νέων και η συμβολή των ταπεινώ εργατών τση πίστης μας, τω καλογέρων, με το Κρυφό Σκολειό. Ημερομηνία και τουτηνά στ’ αλήθεια σημαντική, που μόνο όσοι έχουνε γνωρίσει τη πίκρα τση σκλαβιάς, μπορούνε να εκτιμήσουνε την αξία τσ’ ελευθερίας. Απου μια χούφτα Ελλήνων όπως συνηθίζεται να λέγεται, ετολμήσανε κι εξεσηκωθήκανε, κι από τα κόκαλά ντωνε τα ιερά, ήρθε και πάλι στην Ελλάδα μας το πολυπόθητο αγαθό τση Λευτεριάς. Μεγάλη η γι ευθύνη μας γι’ αυτούς να τσοι θυμούμαστε και να τσ’ ευγνωμονούμε τσοι πανάξιους προγόνους μας. Αιωνία σας η μνήμη αθάνατοι ήρωες των απελευθερωτικών αγώνω του Έθνους μας.
Όμως σε τούτονα το χαρισματικό μήνα, το Μάρτη, ακόμη ανήκει και το προνόμιο να μη λείπει κι από τη Σαρακοστή. Που είναι η στράτα απου ακλουθούνε “οι βουλόμενοι αθλήσαι” στο στάδιο των αρετώ για να φτάξουμε στη συνέχεια στην εβδομάδα των Αγίων Παθών και στη Μεγάλη ημέρα τσ’ Ανάστασης του Χριστού, ήτοι τση Λαμπροφόρο ημέρας του Πάσχα. Διαδρομή πανέμορφη, περίοδος απου εξαίσια πνευματικά μηνύματα εγροικούνται, που άλλοτε ξεσηκώνουνε το αθρώπινο γένος “από τη γη εις τα άνω” κι άλλοτε πάλι το καθηλώνουνε στο χώρο τση συντριβής τσ’ ευθύνης και των τύψεων. Για να ‘ρθει σε λίγο η γι ημέρα τση Λαμπροφόρου Ανάστασης απου «Χριστός Ανέστη εκ νεκρώ θανάτω θάνατον πατήσας και τσοι εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος». Όμως τουτηνέ τη χαλεπή και δίσεχτη χρονιά, που κατά τα φαινόμενα εξέσπασε η θεϊκή οργή, όπως η ταπεινότητά μου ερμηνεύει την παράξενη και πολύ επιθετική εισβολή με τη ραγδαία εξάπλωση τούτουνά του επικίνδυνου και επιθετικού νέου τύπου ιού, εξανάγκασε τσ’ ηγέτες του κόσμου να απαγορέψουνε τσοι πάσης φύσεως συναλλαγές και συναναστροφές για να περιορίσουνε την εξάπλωση τουτησάς τση κατάρας.
Γι’ αυτό κι η γι Εκκλησία μας πολύ σωστά έκλεισε τσ’ εκκλησίες μας να μη γίνουνται Ιερές Ακολουθίες με εκκλησίασμα, κι εκάλεσε τον περιούσιο λαό του Θεού με κατ’ ιδία προσευχές και δεήσεις, να επικαλείται την χάρη και το έλεος του Θεού για να μας απαλλάξει απ’ αυτήν του την δικαία απειλή και να βάλει τη χέραντου να βρεθεί κάποιο φάρμακο απου θα του ανακόψει από τον καλπασμό για την εξαφάνιση του ανθρωπίνου γένους. Όπως εκάμανε κι οι ναυτικοί απου ήτανε στο κλυδωνιζόμενο πλοίο «και ανεβόησαν έκαστος προς τον Θεό αυτού» (Προφ. Ιωνά, κεφ. Α5). Και αυτό επιβάλλει η σύνεση και η λογική, τούτεσες τσοι δύσκολες ώρες για να μη θέτομε τους εαυτούς μας σε κίνδυνο, χωρίς λόγο, όπως είπε και ο Χριστός στο διάολο όταν επειράζετο από αυτόν: «Ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου» (Ματθ., κεφ. 4-7) και μέχρι να κοπάσει και τούτηνε η γι οργή του Θεού, είμαστε, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος στση επιστολή του προς Β’ Κορινθίους (κεφ. στ & 16): «…Υμείς γαρ ναός Θεού έστε ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός…».
Και πιστεύω πως η Χάρις και το έλεος του Θεού θα μπέψει τη φώτισή ντου στσ’ ερευνητές – επιστήμονες, να βρούνε το κατάλληλο φάρμακο για να λυτρωθούμε από τη μάστιγα απού μας απειλεί. Και ας συνετιστούμε και να καλυτερέψουμε τη συμπεριφορά μας τσ’ επόμενες Λαμπρές και να καταλάβουμε πως το Χριστός Ανέστη δεν είναι η πόρτα που ανοίγει τσοι ταβέρνες για να χαρούνε τα στομάχια μας, παρά ανοίγουνε πόρτες στσι καρδιές μας για να μπει μέσα ο Αναστημένος Χριστός· κι ούτε είναι εθιμοτυπικές τελετές, παρά ημέρες προσευχής και λατρείας, κι ύστερα οικογενειακές συνάξεις μέσα στην οικογενειακή θαλπωρή.
Θεέ μου βλέπε μας το νου μου και λύτρωσέ μας από τον κίντυνο απου μας απειλεί.
Ώρα καλή σας αναγνώστριές μου κι αναγνώστες μου κι εύχομαι να λυτρωθούμε σύντομα.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Σουρεύω = Δυσφημώ
Πλησιαίνω = Πληθαίνω
Περίσσιο = Το περισσότερο
Γροικούμε = Ακούμε
Χούφτα = Φούχτα
