«…Θα έπρεπε να είχαμε την σοβαρότητα να καταλάβουμε
τουλάχιστον τη δική μας κτηνωδία που εκτρέφει την
κτηνωδία του άλλου….»
Κ. Βεργόπουλος
Μετά τη βάρβαρη επίθεση στο Παρίσι, όπου σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν αθώοι άνθρωποι… συγκινηθήκαμε, ανησυχήσαμε, φοβηθήκαμε. Συγκινηθήκαμε κι έτσι αφεθήκαμε να μας χειραγωγούν τα παγκόσμια Μέσα επικοινωνίας. Όπως με το Facebook που προώθησε ένα φίλτρο με τα χρώματα της γαλλικής Σημαίας, σαν ένδειξη αλληλεγγύης με τα θύματα. Δεν έπραξε όμως το ίδιο με τη σημαία της Ρωσίας, όπου σκοτώθηκαν περισσότεροι άνθρωποι στο αεροπορικό τρομοκρατικό χτύπημα από το ISIS. Γιατί όχι με την σημαία του Λιβάνου, όπου έγινε βομβιστική επίθεση με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες και γιατί όχι με τη σημαία της Συρίας όπου οι νεκροί είναι εκατοντάδες χιλιάδες. Φαίνεται για τον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό μας οι απώλειες ανθρώπων μετράνε και έχουν ειδικό βάρος ανάλογα με την κατηγορία που τους έχουμε κατατάξει… Ετσι άλλη η αξία ζωής στην κεντρική – Βόρια Ευρώπη και Αμερική, άλλη στα Βαλκάνια κι άλλη στις Αραβικές χώρες, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν υποφέρει από την αποικιοκρατία των Ευρωπαίων. Στην Αλγερία μόνο, υπολογίζονται ένα εκατομμύριο οι νεκροί κατά την περίοδο της Γαλλικής αποικιοκρατίας. Η επαναλαμβανόμενη βία, ιδιαίτερα η κρατική, φέρνει στην επιφάνεια ιστορικές μνήμες κι έτσι δημιουργείται το περιβάλλον εκείνο που ευνοεί την δημιουργία φανατικών τρομοκρατικών ομάδων.
Ανησυχήσαμε, για το αν θα μπορούμε πλέον να συνεχίσουμε, με τους ίδιους ρυθμούς που ζούσαμε. Να μπορούμε να ζούμε ελεύθεροι χωρίς περιορισμούς και κρατική βία. Φοβηθήκαμε κι έτσι είμαστε έτοιμοι να υποκύψουμε στη θέληση ηγετών και ηγετίσκων να δημιουργήσουν μια Ευρώπη φρούριο, για να μπορούν οι φοβισμένοι πολίτες της πλέον, να έχουν την ψευδαίσθηση της ασφάλειας. Κι όσο πιο απόρθητο το φρούριο, τόσο πιο πολύ θα λιγοστεύουν οι ατομικές μας ελευθερίες και η ποιότητα ζωής. Οι ηγέτες της Ευρώπης ο ένας μετά τον άλλον, ανακοινώνουν την πρόθεση τους να κηρύξουν ιερό πόλεμο στο ISIS, μέχρι να τους εξοντώσουν βομβαρδίζοντας επί δικαίων και αδίκων. Πιθανώς είναι αυτό που επιθυμούν και οι τζιχαντιστές τρομοκράτες, να μεγαλώσει ο κύκλος της βίας, για να μπορούν να φανατίσουν περισσότερες μάζες και να… κηρύξουν τον ιερό πόλεμο στους άπιστους. Ο κ. Ολαντ όφειλε να προβληματιστεί, γιατί φεύγουν κάθε χρόνο χιλιάδες νέοι και πάνε να συμπορευθούν με τους τζιχαντιστές, όπως επίσης, ότι οι τζιχαντιστές που έδρασαν στα αιματηρά γεγονότα στο Παρίσι, ήταν Γάλλοι υπήκοοι, οι οποίοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην χώρα του. Η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης θα πρέπει να αναρωτηθεί γιατί το Μόλενμπεκ στις Βρυξέλλες είναι η εστία των τρομοκρατών. Μήπως επειδή από την μια μεριά υπάρχει η χλιδάτη γραφειοκρατική τάξη της Ευρωπαικής Ένωσης και απο την άλλη η ανεργία κυμαίνεται στο 70%. Για τους νέους λοιπόν δεν υπάρχει καμιά προοπτική. Ας μην ξεχνάμε ότι το ISIS προέκυψε μετά την επέμβαση του Μπους στο Ιράκ και οι Ταλιμπάν γιγαντώθηκαν και απέκτησαν λαϊκά ερείσματα μετά τους βομβαρδισμούς των Αμερικανών στο Αφγανιστάν.
Κι όμως υπάρχουν πιο αποτελεσματικοί τρόποι για να καταπολεμηθεί το ISIS. Και πρώτα- πρώτα το μεγάλο ερωτηματικό ποιος τους τροφοδοτεί με όπλα προηγμένης τεχνολογίας;
Υποθέτω χώρες που έχουν ανεπτυγμένη πολεμική βιομηχανία. Το σπουδαιότερο για να συντηρηθεί αυτό το νέο κράτος τρομοκράτης χρειάζεται χρήματα, που τα αποκτά πουλώντας πετρέλαιο μέσω Τουρκίας.
Η επιβολή λοιπόν αυστηρού εμπάργκο σε πετρέλαιο και όπλα αρκεί για να αποδυναμώσει και να διαλύσει αυτό το νέο μόρφωμα.
