«Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε…..
Ὅτι Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, Υἱός, καὶ ἐδόθη ἡμῖν.
Καὶ τῆς εἰρήνης αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὅριον…..»
Ὀκτακόσια χρόνια περίπου πρίν τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ὁ Προφήτης Ἠσαΐας προφήτευε λέγοντας τό χωρίο πού μόλις ἀκούσατε. Δώθηκε σέ μᾶς παιδίον πού εἶναι ὁ προαιώνιος Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Δόθηκε σέ μᾶς, ἐπίσης, εἰρήνη ἀπεριόριστη.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὀνομάζει τά Χριστούγεννα «Μητρόπολιν πασῶν τῶν ἑορτῶν». Ἀπό τά Χριστούγεννα ξεκινάει ἡ ἱστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ὁ Αἰώνιος καί Ἄναρχος Θεός, ἔρχεται στον κόσμο μας, γίνεται ἄνθρωπος, προσφέρεται σέ μᾶς ὡς βρέφος σπαργανούμενο. Ὁ Τέλειος Θεός γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος. « Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο» ὥς εὐαγγελικό ἄγγελμα χαρᾶς καί ζωῆς πού μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά δώσει στήν ἀγάπη του, στό πλᾶσμα του, στή δημιουργία του. Πράγματι, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ μπαίνει θεανθρώπινα στόν κόσμο καί τήν ἱστορία, ἁγιάζει τόν κόσμο καί τέμνει τήν ἱστορία στήν πρό καί ἐν Χριστῷ ζωῇ καί λειτουργίᾳ της, μέ κυρίαρχο στόχο νά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο πρός τό ἀρχέτυπο κάλλος τοῦ δημιουργοῦ του.
Μόνον ὥς Θεοπρεπέστατο μυστήριον κατανοεῖται τό «ἄνθρωπον θελῆσαι γενέσθαι» τοῦ Ἱερ. Χρυσοστόμου, τόν ἄναρχον, παντοδύναμον καί δημιουργικόν Λόγον τοῦ Θεοῦ καί νά δώσει τήν δυνατότητα στόν ἄνθρωπον νά γίνεται Θεός, στόν κόσμο νά γίνεται οὐρανός, στή φθορά να φτάνει τήν ἀφθαρσία, στό πρόσκαιρο νά προεκτείνεται στό αἰώνιο.
Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ μέσα στήν ἀνθρώπινη ἱστορία, μέσα στή ζωή μας, εἶναι γεγονός ἀνεπανάληπτο καί συγκλονι-στικό. Ἕνα γεγονός πού προσδιορίζει τήν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου καί τόν προορισμό του. Καί αὐτό ἔγινε γιά μᾶς, πού ἐνῶ δημιουργηθήκαμε μέσα στό χρόνο, προοριζόμαστε νά κληρονομήσουμε τήν αἰωνιότητα. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ σκοπός καί τό κέντρο τῆς ζωῆς μας. Ἐπιβεβαιώνει μέ τήν σάρκωσή Του καί τήν παρουσία Του στήν ἀνθρώπινη ἱστορία, τήν ἀξία τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας μέ στόχο τή σωτηρία μας. Ἐπιβεβαιώνει καί ἀποδεικνύει τό μέγεθος τῆς ἀγάπης καί τῆς φιλανθρωπίας Του. Ἐπιβεβαιώνει τό σκοπό τῆς ὑπάρξεώς μας. Ἀποκαλύπτει σέ κάθε ἄνθρωπο τούς ξεχασμένους δεσμούς του μέ τό Δημιουργό. Προσδίδει σέ ὅλους τό χαμένο ἀρχέτυπο κάλλος. Λαμβάνει λοιπόν σῶμα ἀνθρώπινο, γίνεται ἄνθρωπος σέ ὅλα, ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία, καί δέν δείχνει σέ μᾶς μόνο τόν χαμένο Παράδεισο καί τήν χαμένη δόξα, ἀλλά μᾶς προτρέπει νά ἀγωνιζόμαστε ὅσο βρισκόμαστε στή γῆ γιά νά ἀποκτήσουμε καθαρή σχέση μέ τόν Θεόν καί τόν πλησίον μας. Μιά σχέση γεμάτη ἀγάπη καί εἰρήνη.
Στό Ἱερό Εὐαγγέλιο ἀκοῦμε «καί καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός». (Ματθ. α΄, 23).
Ἐμμανουήλ, εἶναι ὄνομα μέ τεράστια σημασία καί τεράστιες ἐπιπτώσεις. Σ’ ἕνα ὄνομα περικλείεται ὅλο τό μυστήριο τῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Θεοῦ. Ὁλόκληρο τό Εὺαγγέλιο συνοψίζεται στό χαροποιό αὐτό ἄγγελμα πρός τούς ταπεινούς ποιμένες «ἰδοῦ εὐαγγελίζομαι χαράν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος» (Λουκ. Β΄10,11 ) Ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους θεολόγους τοῦ 20ου αἰώνα, ὁ π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ἐρωτηθείς κάποτε, «τί ἔγινε τά Χριστούγεννα;» ἀπάντησε μέ μιά μόνο βαρυσήμαντη λέξη: “Σεισμός”. Δηλαδή, ἡ ριζικότερη ἀνατροπή στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Ὁ Θεός, ἔγινε ἄνθρωπος!!!
Ἐάν μέχρι τότε ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου ἐκ τοῦ μηδενός ἦταν τό μέγιστο θαῦμα, ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Λόγου, ὑπερέβη κάθε θαῦμα. Ὁ Ἐμμανουήλ, λοιπόν, ἦλθε νά μείνει μαζί μας. Ἄρα δέν ἔχουμε Θεόν ἀπρόσιτο, μακρυνό, ἀόριστο, νεφελώδη. Εἶναι κο-ντά μας. Τά Χριστούγεννα, συνεπῶς, ἑορτάζουμε τήν ἔνσαρκη ἐπιδημία ἤ μέ ἄλλα λόγια, τόν ἐρχομό τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους, «ἵνα πρός τόν Θεόν ἡμεῖς ἐνδημήσωμεν» κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο, καί «Αὐτός ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν». Κατά τόν Μέγα Αθανάσιο.
Ἀγαπητοί μου αδελφοί.
στήν ὡδή τοῦ Ἠσαΐου καταγράφεται: Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός γνῶτε ἔθνη καί ἠττάσθε ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός, (Ἠσ, 8,9) τοῦτο ἀποτελεῖ τήν πεμπτουσίαν τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί δή, ἡμῶν τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι ἔχουμε γνωρίσει τίς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ. Πλειάδα γεγονότων τῆς ἱστορίας μας δικαιολογοῦν τήν ὀφειλόμενη ἐμπιστοσύνη μας στό Θεό. Λαμπρά παραδείγματα μᾶς διδάσκουν πῶς, οἱ πρόγονοί μας καί οἱ γονείς μας ἔδειξαν ἐμπιστοσύνη στό Χριστό. Πίστεψαν στό πρόσωπό Του καί ἤλπιζαν στή βοήθειά Του.
Μήπως πρέπει ἀδελφοί, καί ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί τοῦ 21ου αἰώνα, πού οἱ οἰωνοί τόν προδιαγράφουν σκοτεινό καί δύσκολο, ἕως καί ἀπελπιστικό, ἐξ’ αἰτίας τῶν δυσμενῶν ἐξελίξεων παγκοσμίως, χρειάζεται νά δοῦμε τά Χριστούγεννα ἀπό ἄλλη ὀπτική γωνία; Ὁ Χριστός ἦλθε νά ζήσει μαζί μας, καί μάλιστα στά δύσκολα, δέν εἶναι ὁ ἀπών, ἀλλά ὁ μέγας παρών «ὁ μεθ’ ἡμῶν Θεός». Βέβαια, εἶναι πολύ δύσκολο γιά τόν ἄνθρωπο, τῆς σημερινῆς ὑλιστικῆς ἐποχῆς, πού τόν ἔχει κυριεύσει ἡ ἐπιδημία τῆς κατάθλιψης, νά ὑπερβεί τόν πειρασμό τοῦ ξέφρενου καταναλωτισμοῦ αὐτῶν τῶν ἡμερῶν καί νά ἀτενίσει, πέραν ἀπό τόν Χριστουγενιάτικο διάκοσμο, τό αὐθεντικό νόημα τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς ἑορτῆς. Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι ἀπό μᾶς βασιζόμαστε στό «μεθ’ ἡμῶν χρῆμα», στή «μεθ’ ἡμῶν ἐξουσία», στήν «μεθ’ ἡμῶν προστασία τῶν ἰσχυρῶν», ἄν καί γιά πολλοστή φορά διαψευστήκαμε πανηγυρικά καί εἰσπράξαμε πικρία, φόβο, ἀνασφάλεια, κατάθλιψη, δουλεία. Ἀκόμα, καταφρονοῦμε τίς σωτήριες καί φιλάνθρωπες ἐντολές τοῦ Θεοῦ, διώχνουμε τόν Ἐμμανουήλ ἀπό τήν κοινωνική καί οἰκογενειακή μας ζωή καί μένουμε ἔρημοι καί ἀπελπισμένοι στόν ταλαίπωρο κόσμο μας.
Σήμερα πού τά ἐφετινά Χριστούγεννα μᾶς βρίσκουν σέ κατάσταση κρίσιμη. Σήμερα πού ἡ οἰκονομική δυσπραγία καί ἡ πτώχεια ἀπευθύνεται καί μαστίζει πολλούς συμπατριώτες μας, ἀποτελοῦν αἰτία λύπης καί ἀνησυχίας πολλῶν, δημιουργοῦν μέσα μας καί γύρω μας μία καταθλιπτική ἀτμόσφαιρα καί ἀνασφάλεια, ἐνίοτε κατάθλιψη καί αἴσθημα δουλείας, ἠχοῦν καί πάλι οἱ καμπάνες τῶν Χριστουγέννων, γιά νά διαλαλήσουν ὅτι ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος: «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» .
Ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθείς Κύριος μᾶς ἀπεκάλυψε, ὅτι ὁ Θεός μας δέν εἶναι ὁ ψυχρός θεός τῶν φιλοσόφων οὔτε ὁ ἀπρόσιτος θεός τῶν Ἰουδαίων, ἀλλά εἶναι ὁ «Ἐμμανουήλ», δηλαδή ὁ «μεθ’ ἡμῶν… Θεός» .
Ἔτσι καί τώρα μέσα στό σκότος πού μᾶς περιβάλλει μποροῦμε νά δοῦμε Φῶς, νά ἐλπίσουμε, νά χαροῦμε.
Ὁ Ἐμμανουήλ ἦλθε καί θέλει νά εἶναι μαζί μας γιά νά μᾶς ἐμπνέει τήν ἀγάπη, τήν πίστη, τήν φιλανθρωπία, τήν δικαιοσύνη, τήν εἰρήνη. Πρέπει ὅμως καί ἐμεῖς νά Τόν θέλουμε, νά Τόν ζητοῦμε, νά μή Τόν διώχνουμε ἀπό κοντά μας μέ τήν ἀπιστία μας καί τόν ἐγωϊσμό μας.
Πόσο ὡραία γίνεται ἡ ζωή μας ὅταν ὁ Χριστός βασιλεύῃ στίς ψυχές μας! Ὅπου καί ὅσες φορές ὁ Χριστός ἔγινε δεκτός μέ ἀγάπη καί πίστη ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἐκεῖ ἐξανθρωπίσθηκε ἡ ζωή τους καί τά ἀνθρώπινα πρόσωπα βρῆκαν τό νόημα καί τόν σκοπό τους.
Δέν μένει τίποτα πλέον στή ζωή μας παρά μόνο ἡ ἐπιστροφή στόν Ἐμμανουήλ τῶν Χριστουγέννων, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Εἶναι ἀνάγκη ὁλοκληρωτική νά Τόν ἀνακαλέσουμε ἀπό τήν ἐξορία, πού ἀτυχῶς ἐμεῖς τόν στείλαμε. Καί Ἐκεῖνος πού γεννήθηκε ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας ἀποκλείεται νά διαψεύση τό ὄνομά Του «Ἐμμανουήλ»!!! Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός -μαζί μας ὁ Θεός. Αὐτός θά ἐπανακάμψει στίς ψυχές μας!
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα.
Χριστούγεννα 2014
Μέ πατρικές ἑόρτιες εὐχές
Ὁ Κυδωνίας καί Ἀποκορώνου
Δαμασκηνός
