«Ο Γρηγόρης εγρηγόρα κι ο Μελέτης εμελέτα, και επήρεν ο Γρηγόρης του Μελέτη τη γυναίκα». Δεν ξέρω κατά πόσο είναι σχετικό το παραπάνω γνωστό γνωμικό το οποίο μού ’ρθε κατά νου ανασκαλεύοντας στο Αρχείο για να παρουσιάσω κάτι αναφορικά με την “Ευρωπαϊκή Ημέρα χωρίς αυτικίνητο” που γιορτάστηκε και στην πόλη μας την περασμένη Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου… Αυτό θα φανεί! Διότι και για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, η παραπάνω ημέρα πέρα από αυτό που δηλώνει αποτελεί σημειολογικά και μια ευκαιρία(!) να μας απασχολήσουν ένα σωρό θέματα, νοοτροπίες αλλά και προβλήματα σχετικά με την πιο “ανθρώπινη” διαβίωση των πολιτών που αρέσκονται να περπατούν, να ποδηλατούν με ασφάλεια στην πόλη τους ή ακόμη κι εκείνων των περιπτώσεων των ΑΜΕΑ ή των γονιών π.χ. που δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν με το καροτσάκι των παιδιών τους λόγω της “αυτοκινητομανίας” και της νοοτροπίας που έχουμε να πηγαίνουμε παντού με το αυτοκίνητο!
Η έρευνα λοιπόν φυσιολογικά με έφερε προ του μόνιμου βραχνά και της δικής μας πόλης που δεν είναι άλλος από το κυκλοφοριακό -ένα από τα χρόνια προβλήματα της πόλης μας- για το οποίο έχουμε κάνει κάποια θετικά βήματα που δεν αρκούν και κυρίως δεν πρέπει να μείνουμε σε αυτά!… Ακόμη ένα από τα συμπεράσματα είναι ότι το θέμα τουλάχιστον μας απασχολεί! Ο τοπικός Τύπος επί σειρά ετών αναφέρεται στο πρόβλημα· ο χώρος είναι πάρα πολύ μικρός για να καταγραφούν εδώ απλά και μόνο οι εκατοντάδες τίτλοι από έρευνες, ρεπορτάζ, επιστολές κ.λπ. που έχουμε στα χέρια μας. Από την άλλη, πολλά είναι τα δημοσιεύματα που επικεντρώνονται στις διάφορες μελέτες που έχουν εκπονηθεί κατά καιρούς για τη λύση του προβλήματος. Μελέτες προκαταρκτικές και μη που κάποια στιγμή έδειχναν ότι θα έπαιρναν τον δρόμο τους για να επιλυθεί το πρόβλημα αλλά πάντοτε κάπου σκόνταφταν δίκαια(;) κι άδικα(;) και τελικά ποτέ δεν υιοθετήθηκαν οι λύσεις που προτείνονταν από αυτές.
Και δεν είναι βεβαίως της παρούσης να ελέγξουμε ποιος και γιατί είχε δίκιο ή άδικο. Το συμπέρασμα πάντως που έχουμε αποκομμίσει, είναι ότι για τη μη λύση του προβλήματος δεν ευθύνονται μόνο οι αρμόδιοι φορείς ή άλλοι θεσμικοί και μη παράγοντες. Ευθύνη έχουμε κι εμείς οι πολίτες. Για παράδειγμα: Από τον Νοέμβριο του ’03 έως και τους πρώτους μήνες του ’04 είχε υλοποιηθεί μια νέα τότε στρατηγική ρύθμιση των φωτεινών σηματοδοτών, η ΤUC, «από το Εργαστήριο Δυναμικών Συστημάτων και Προσομείωσης του Πολυτεχνείου Κρήτης σε συνεργασία με το Τμήμα Φωτεινής Σηματοδόστησης του Δήμου Χανίων». Ενα από τα συμπεράσματα του παραπάνω προγράμματος ήταν ότι «τα διπλοπαρκαρίσματα εμποδίζουν την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού προβλήματος», διαβάζουμε στα “Χ.Ν.” της 30ης Απριλίου του 2004. Επιπλέον ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο που παρουσιάστηκε λίγους μήνες αργότερα από έρευνα και πάλι του Πολυτεχνείου Κρήτης ήταν ότι τα διπλοπαρκαρίσματα στην πόλη μας είχαν ως συνέπεια «τη σπατάλη 2350 ανθρωποωρών καθώς και κατανάλωση 1750 λίτρων καυσίμων επιπλέον ανά ημέρα». Να σημειώσουμε ότι η ΤUC είχε πολύ θετικά αποτελέσματα σε ευρωπαϊκές πόλεις όπου είχε εφαρμοστεί αλλά σε εμάς εδώ δεν λειτουργούσε στο… μάξιμουμ. Ατία ήταν «τα διπλοπαρκαρίσματα αλλά και τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα» όπως σημείωναν στην έκθεσή τους «οι Ευρωπαίοι εταίροι του προγράμματος» που είχαν έρθει στα Χανιά για την αξιολόγηση. Στο ρεπορτάζ αναφέρονται ενδεικτικά τα παραδείγματα του Σαουθάμπτον και του Μονάχου όπου το μέτρο είχε απόλυτη εφαρμογή επειδή ακριβώς «στις χώρες αυτές δεν παρατηρείται το φαινόμενο των διπλοπαρκαρισμένων αυτοκινήτων…». Πολλά είναι αυτά που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν απ’ εδώ όπως οι αντιρρήσεις που είχαν εκφραστεί για συγκεκριμένη κυκλοφοριακή μελέτη που και αυτή δεν υλοποιήθηκε.
Η άποψη του γράφοντος είναι ότι μάλλον δεν έχουμε μάθει ακόμη να καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι και να συνομιλούμε, να συζητούμε, να συνθέτουμε, να συμμορφωνόμαστε για ένα κοινό σκοπό, να συμπράττουμε εν τέλει! Οσο θα συμβαίνει αυτό, τόσο θα ξεκινούμε και πάλι από την αρχή κάνοντας… μελέτες επί μελετών! Πάντως μία από αυτές, αρκετά γνωστή που είχε φτάσει σύμφωνα με δηλώσεις τότε των αρμοδίων του Δήμου Χανίων πολύ κοντά στην υλοποίησή της, ήταν και η μελέτη που προέβλεπε μονοδρομήσεις για τις Ελ. Βενιζέλου και Α. Παπανδρέου. Στο φύλλο των “Χ.Ν.” της 4ης Απριλίου 2005, ένα από τα θέματα ήταν και “Οι αλλαγές στο κυκλοφοριακό με βάση τη νέα μελέτη”. Στο κέιμενο που αφορούσε τις επτά ενστάσεις που είχαν κατατεθεί «κατά της β’ φάσης της κυκλοφοριακής μελέτης που επρόκειτο να εκδικαστούν», διαβάζουμε και για τις αλλαγές που θα γίνονταν: «η οδός Ελευθερίου Βενιζέλου θα μονοδρομηθεί και θ’ αποτελεί την είσοδο προς την πόλη. Επίσης θα μονοδρομηθεί με κατεύθυνση προς τα Δικαστήρια η οδός Ανδρέα Παπανδρέου (πρώην Δημοκρατίας), ενώ θ’ αλλάξει φορά η κατεύθυνση στην οδό Πλαστήρα, καθώς και σε τμήμα της οδού Αποκορώνου. Παράλληλα θα πεζοδρομηθεί τμήμα της οδού Ανδρέα Παπανδρέου από την οδό Χαριλάου Τρικούπη ως τη Δημοτική Αγορά, καθώς και η οδός Τζανακάκη, από το ύψος της οδού Μπουνιαλή προς την Αγορά». Οσο για το γνωμικό με τον Μελέτη και τον Γρηγόρη, τα συμπεράσματα δικά σας…
